Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 41

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Phytophthora cinnamomi
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Różaneczniki, na których występowały objawy brązowienia łodyg i liści, były przedmiotem badań. Z większości analizowanych roślin izolowano Phytophthora citricola. W szkółce, gdzie obserwowano więdnięcie różaneczników, izolowano również P. cinnamomi. Oprócz wymienionych gatunków Phytophthora, izolowano również grzyby rodzaju Fusarium, Pestalotia sydowiana oraz gatunki, znane głównie jako saprotrofy roślin. W warunkach laboratoryjnych przeprowadzono testy patogeniczności izolatów Phytophthora uzyskanych z różaneczników oraz z innych gatunków roślin wrzosowatych. Izolaty P. cinnamomi zarówno z różanecznika, jak i wrzosu okazały sie patogeniczne w stosunku do różnych gatunków i odmian różaneczników oraz dla Andromeda polifolia, Empetrum nigrum, Kalmia angustifolia, Pieris japonica. Z kolei izolaty P. citricola uzyskane z roślin wrzosowatych oraz z jodły i buka okazały się patogeniczne w stosunku do testowanych gatunków roślin wrzosowatych. Bez względu na źródło izolatu P. citricola, nekroza najszybciej rozwijała się na pierisie, znacznie wolniej na różaneczniku i wrzosie, a najwolniej na wrzoścu, przy czym izolat z buka nie był patogeniczny w stosunku do ostatnio wymienionej rośliny.
Badano chorobotwórczość izolatów Phytophthora cinnamomi wyosobnionych z różanecznika, wrzosów, cyprysika Lawsona oraz P. citricola z borówki brusznicy w stosunku do nowo wprowadzonych do uprawy gatunków roślin wrzosowatych. Stwierdzono, że wszystkie testowane izolaty zasiedlały tkanki łodyg gatunków, z których je izolowano oraz rzadko uprawianych wrzosowatych jak: bażyna, debecja, hebe, kalmia, kiścień, pieris i modrzewnica. W przeprowadzonych testach zgnilizna najszybciej rozwijała się na różanecznikach, ale również kalmii, bażynie i pierisie. Na modrzewnicy, debecji oraz hebe rozwój zgnilizny był stosunkowo najsłabszy. W przypadku P. citricola stwierdzono zróżnicowaną reakcję gatunków wrzosowatych na inokulację izolatem z borówki brusznicy. Nekrozę tkanek stwierdzono na modrzewnicy, bażynie, borówce amerykańskiej, borówce brusznicy oraz różaneczniku ‘Nova Zembla’. Debecja, hebe, wrzos ‘Allegro’ i wrzosiec czerwony okazały się odporne na testowany izolat P. citricola. Uzyskane wyniki wskazują na możliwość porażania szerokiej grupy gatunków roślin wrzosowatych przez P. cinnamomi w szkółkach roślin wrzosowatych, a w przypadku P. citricola na zagrożenie fytoftorozą upraw borówki amerykańskiej, a w lasach borówki brusznicy oraz niektórych gatunków wrzosowatych uprawianych jako rośliny ozdobne.
Badano wpływ pięciu szczepionek mikoryzowych na wzrost i zdrowotność różaneczników i wrzosów, rosnących w podłożach zakażonych Phytophthora cinnamomi. Badania wykazały zróżnicowany wzrost i zdrowotność różaneczników i wrzosów w zależności od rodzaju szczepionki. Dwie spośród pięciu szczepionek korzystnie oddziaływały na wzrost i zdrowotność badanych roślin w podłożu zakażonym P. cinnamomi. Wybrane szczepionki, po opracowaniu technologii ich wytwarzania i warunków stosowania, mogą być wykorzystane jako środek wspomagający wzrost i zdrowotność różaneczników i wrzosów.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.