Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 29

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Miscanthus sacchariflorus
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W związku ze zmniejszeniem się naturalnych zasobów paliw kopalnych, poszukuje się alternatywnych źródeł energii. Obiecującym źródłem energii odnawialnej w Polsce może być biomasa trzciny chińskiej (Miscanthus sachariflorus). Określono pobrania mikroelementów przez słomę trzciny chińskiej w pierwszym i drugim roku po zastosowaniu osadu ściekowego i kompostów wytworzonych z osadu ściekowego oraz określenie wykorzystania mikroelementów z nawozów organicznych. Średnie pobranie miedzi przez trzcinę chińską w obu latach badań było podobne, natomiast większe pobranie żelaza i cynku stwierdzono w drugim roku, a manganu w pierwszym roku. W większości przypadków w miarę wzrostu dawek osadu i kompostów uzyskano wzrost pobrania analizowanych mikroelementów przez słomę trzemy chińskiej. Większe średnie pobranie mikroelementów w pierwszym roku badań stwierdzono na obiektach z osadem ściekowym, zaś w drugim roku na obiektach z kompostami i uzupełniającym nawożeniem NK. Wykorzystanie mikroelementów z osadu ściekowego i kompostów przez słomę trzciny chińskiej w ciągu dwóch lat było zróżnicowane i średnio wynosiło: miedzi - 2,22%, cynku - 10,4%, manganu - 12,1% i żelaza - 24,6%.
W doświadczeniu wazonowym badano wpływ różnych dawek azotu w for­mie nawozów mineralnych i świeżego osadu ściekowego na plon i zawartość makroelementów w łodygach i liściach trawy Miscanthus sacchariflorus, w I roku jej uprawy. Największy plon biomasy uzyskano na glebie użyźnionej 20% świeżej masy osadu ściekowego w stosunku do masy gleby. Biomasa liści miskanta była większa niż łodyg. W liściach stwierdzono 4-krotnie większą zawartość azotu, fos­foru i wapnia oraz 2- krotnie większą potasu i magnezu, niż w łodygach.
W doświadczeniu polowym badano wpływ różnych dawek świeżego osadu ściekowego i dla porównania nawożenia mineralnego (NPK) na zawartość wybranych pierwiastków (P, K, Ca, Mg, Na, S, Fe i Mn) w biomasie trawy Miscanthus sacchariflorus i w glebie, w III i IV roku eksperymentu. Zawartość ogólną pierwiastków w testowanej trawie oraz glebie (po zbiorze) oznaczono metodą ICP – AES (atomowej spektrometrii emisyjnej, z plazmą wzbudzoną indukcyjnie), po mineralizacji próbek ,,na sucho”, w piecu muflowym. Stwierdzono średnio większą zawartość badanych pierwiastków w biomasie trawy zebranej w III, niż w IV roku doświadczenia, za wyjątkiem fosforu. Nie zanotowano jednoznacznego wpływu nawożenia na gromadzenie się analizowanych pierwiastków w badanej roślinie. W IV roku uprawy stwierdzono mniejszą zawartość analizowanych pierwiastków w trawie nawożonej, w porównaniu z trawą nie nawożoną. W glebie, z poszczególnych obiektów nawozowych, po IV roku uprawy miskanta cukrowego zanotowano zmniejszenie się zawartości badanych pierwiastków, w porównaniu z glebą przed założeniem doświadczenia.
Preferowany ostatnio parkowy kierunek zagospodarowania nieużytków poprzemysłowych stwarza możliwość szerszego wykorzystania w rekultywacji wieloletnich gatunków traw z grupy rabatowych. Trawy te mogą tworzyć trwałe i efektowne kompozycje na tych terenach. Celem pracy były badania żywotności Miscanthus sacchariflorus w siódmym roku wzrostu na zwałowisku odpadów karbońskich. Badane cechy morfologiczne w tym okresie takie jak wysokość i liczba pędów generatywnych, długość kwiatostanów wskazują na osłabienie żywotności oraz ograniczone możliwości rozprzestrzeniania się miskanta w trudnych warunkach siedliska. Przy zastosowaniu niskiego i nieregularnego nawożenia gatunek utrzymuje się jednak w warunkach ekstremalnych zwałowiska, zachowuje wartości dekoracyjne i spełnia wymogi jakie stawia się roślinom w procesie rekultywacji.
In the third year of a pot experiment (in a greenhouse), the carryover influence of fertilization with fresh sewage sludge and, for comparison, mineral fertilization on the content and uptake of Fe, Mn, Mo, B, Ba, Sr, As, Sn, Li, and Ti by the biomass of Miscanthus sacchariflorus grass. The yield of silver-grass biomass was evaluated on the basis of two harvests (June and December). Trace elements in the tested grass as well as in the soil (after harvest) were determined by means of the ICP-AES technique after sample combustion in a muffle furnace. Significant influence of sewage sludge fertilization on yield of silver- grass biomass was found. Grass harvested in autumn contained higher contents of some analyzed trace elements (Fe, Mn, Sr, Ba, and Ti) than that harvested in summer. The uptake of trace elements uptake by the silver-grass biomass was higher from the objects fertilized with sewage sludge than the ones receiving mineral fertilization. After three years of cultivation, the soil contained more Fe, Mn, Ba, Sr, Ti, B, and Li as compared to the content before the experiment.
Przeprowadzone badania miały na celu określenie bezpośredniego i następczego wpływu osadu ściekowego oraz kompostów o różnym czasie rozkładu sporządzonych z osadu ściekowego z dodatkiem odpadów zieleni miejskiej, na wielkość plonu i zawartość miedzi, żelaza, manganu i cynku w słomie trzciny chińskiej (Miscanthus sachriflorus). Uzyskane wyniki badań wskazują, że wielkość plonu suchej masy słomy trzciny chińskiej istotnie różnicowały dawki nawozów organicznych, ich rodzaj oraz uzupełniające nawożenie mineralne azotem i potasem. W pierwszym roku badań trzcina chińska najlepiej plonowała na obiektach z niekompostowanym osadem ściekowym, zaś w drugim roku badań uzyskano podobny plon na wszystkich obiektach z nawozami organicznymi. Uzupełniające nawożenie mineralne NK istotnie zwiększyło, w porównaniu z obiektami bez NK, plon słomy trzciny w pierwszym roku, a znacznie obniżyło w drugim roku badań. Na wszystkich obiektach z nawożeniem osadem ściekowym i kompostami różnym czasie rozkładu, w porównaniu z obiektami kontrolnymi, uzyskano wzrost średniej zawartości miedzi, żelaza, manganu i cynku w słomie trzciny chińskiej zarówno w pierwszym, jak i w drugim roku badań. W wyniku działania bezpośredniego istotnie większą zawartość manganu cynku w słomie trzciny uzyskano na obiekcie z osadem niż na obiekcie z 1,5- rocznym kompostem, a w roku następnym oba komposty istotnie zwiększyły zawartość miedzi, w porównaniu do obiektu z osadem. Uzupełniające nawożenie NK tylko w drugim roku badań istotnie zwiększyło zawartość miedzi i cynku w słomie trzciny, a obniżyło zawartość manganu.
W trzyletnim doświadczeniu wazonowym badano wpływ nawożenia osadem ściekowym i dla porównania nawozami mineralnymi (NPK) na plon biomasy trawy Miscanthus sacchariflorus, zawartość ogólną siarki oraz wartość energetyczną. W I roku eksperymentu badano oddzielnie liście i łodygi, w II i III roku całą biomasę zebraną w dwóch terminach. Stwierdzono większy plon biomasy trawy pod wpływem nawożenia osadem ściekowym, we wszystkich latach badań. Zanotowano (średnio) znacznie więcej siarki w liściach, niż w łodygach. Wartość energetyczna trawy była dość wysoka i mieściła się w przedziale od 16,74 do 17,29 MJ·kg⁻¹ s. m.
Doświadczenie wazonowe z różnie nawożoną trawą Miscanthus sacchariflorus założono wiosną 2005 roku. Badano wpływ trzech dawek nawożenia osadem ściekowym i nawożenia mineralnego (NPK) na zawartość makroskładników (N, P, K, Ca, Mg i Na) w biomasie tej trawy, w II i III roku uprawy. W tych latach badań przeprowadzono dwa zbiory miskanta, w czerwcu (zbiór letni) i grudniu (zbiór zimowy). Zanotowano średnio mniejszą zawartość badanych makroelementów w analizowanej biomasie zebranej w III, niż w II roku eksperymentu. Nie stwierdzono jednoznacznego wpływu osadu ściekowego na kumulację analizowanych pierwiastków w biomasie testowanej trawy. W glebie, po III roku uprawy miskanta, stwierdzono zwiększenie zawartości węgla i azotu pod wpływem nawożenia największymi dawkami osadu ściekowego (20 i 30% świeżej masy w stosunku do masy gleby) oraz fosforu na wszystkich obiektach nawozowych, w porównaniu z glebą przed założeniem doświadczenia.
W 2007 r. w Gospodarstwie Doświadczalnym Felin Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie, w eksperymencie z kilkoma gatunkami roślin energetycznych (miskantów: cukrowego i olbrzymiego, ślazowca pensylwańskiego i dwóch klonów wierzby wiciowej – 1047 i 1054) wykonano oznaczenie zachwaszczenia w drugim roku uprawy. Przeprowadzono też ocenę stanu zachwaszczenia ślazowca pensylwańskiego w drugim, trzecim i piątym roku uprawy. W trzeciej dekadzie czerwca w czterech losowo wybranych miejscach z powierzchni 0,5 m-2 pobrano nadziemną część chwastów, oznaczono ich skład gatunkowy, liczebność oraz powietrznie suchą masę w każdym z wymienionych obiektów. W drugim roku uprawy wymienionych gatunków najmniej chwastów stwierdzono w ślazowcu pensylwańskim. Najwięcej chwastów wystąpiło w obydwu klonach wierzby, ale ich powietrznie sucha masa nie różniła się istotnie od masy chwastów w miskancie cukrowym i olbrzymim z niską obsadą roślin (10 tys. szt·ha-1). W piątym roku uprawy ślazowca pensylwańskiego wystąpiło najmniej chwastów, jednak w drugim roku, mimo znacznej ich liczby powietrznie sucha masa chwastów była istotnie najniższa z porównywanych lat uprawy.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.