Na Białorusi w procesie przechodzenia do gospodarki rynkowej odrzucono koncepcję radykalnych reform („terapii szokowej”), a przyjęto koncepcję stopniowej transformacji systemowej. W rezultacie zasadniczo do dnia dzisiejszego nie stworzono mechanizmów rynkowych w rolnictwie i nie odstąpiono od dyrektywnego zarządzania przedsiębiorstwami rolnymi. Pod tym względem Białoruś jest wyjątkiem wśród krajów Wschodniej i Centralnej Europy. Mimo to produkcja rolna ogółem poczynając od 1990 r. aż do 1995 r. wyraźnie spadała, a w kolejnych latach aż do 2003 r. była w stagnacji. W 2003 r. poziom produkcji rolnej ogółem na Białorusi był o 22% niższy niż w 1990 r. W tej sytuacji władze centralne Białorusi zdecydowały się na podjęcie działań mających na celu radykalne przyspieszenie rozwoju gospodarki żywnościowej kraju. Założono w latach 2005-2010 zwiększenie produkcji rolnej o 45%. Jednak w latach 2005-2009 osiągnięto tylko 24 % wzrost produkcji rolnej. Zasadniczym czynnikiem niższego niż założono wzrostu produkcji rolnej są trudności z rozwojem produkcji rolnej w gospodarstwach przydomowych ludności. W latach 2005-2008 produkcja ogółem w tych gospodarstwach spadła o 5%. Wydaje się, że jest to efekt ograniczenia wspomagania rozwoju produkcji w tych gospodarstwach oraz zmniejszenia zainteresowania rozwojem produkcji, szczególnie zwierzęcej, ze strony części ludności wraz ze wzrostem dostępności produktów żywnościowych na rynku.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.