Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 19

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Apium graveolens var.rapaceum
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
During the studies conducted in the years 2004–2005, in the Experimental Farm „Felin” of the University of Life Sciences in Lublin we assessed the effect of irrigation and plant density upon the yield and selected technological features (mean weight of root and the occurrence of empty spaces) in a few currently grown celeriac cultivars. A significant influence of the examined factors upon the quantity and quality of celeriac yield was demonstrated. On average, for the study years, the yield of non-watered plants ranged from 34.7 to 48.8 t ha⁻¹ and the yield of watered plants – from 47.1 to 66.3 t ha⁻¹. The increased plant density from 37.0 thousand pcs. to 55.6 thousand pcs. ha⁻¹ enabled us to obtain greater yield of non-watered plants by 15.6%, and of watered plants – by 21.5%. The examined factors affected the mean weight of root in the assessed celeriac cultivar, the sizes of empty spaces occurring in them, as well as the participation of roots with empty spaces in the marketable yield.
The studies were conducted in 2010–2012 at the Research Institute of Horticulture in Skierniewice. The aim of the research was to determine the yield of celeriac, its storage ability and nutritional value, depending on weed management methods. In the field experiments the following methods were compared: the use of herbicides, herbicide + mechanical treatment, mechanical treatments, soil mulching with polypropylene and biodegradable foil, soil mulching with polypropylene + biostymulant AlgaminoPlant and hand weeding. After harvest celeriac roots were stored at the temperature 0°C for 213–216 days and after storage were sorted out into the following groups: healthy roots without symptoms of re-growing, healthy roots with symptoms of re-growing, roots with diseases and rotting symptoms. The natural weigh loss was also determined. Chemical analyses were performed after harvest and storage period. These analyses consisted of evaluation of dry matter, ascorbic acid, total sugars and soluble phenols content. The highest yield after the storage period was obtained from plants treated with linuron and additionally mechanically weeded and the lowest from not weeded. After the storage the lower contents of dry matter, in comparison to stored celeriac, were determined. Ascorbic acid contents in celeriac grown in biodegradable foil and weeded by hand was higher than in other methods. The contents of soluble phenols after storage was higher than after harvest, except celeriac treated with flurochloridone.
The studies were conducted in 2010–2011 at the Research Institute of Horticulture in Skierniewice. The aim of the research was to determine the nature and degree of damages and histological changes in celeriac caused by herbicides that are not recommended for application in this crop, such as: bromoxynil, clopyralid, fluroxypyr, MCPA and tribenuron methyl. The herbicides were applied 2–3 weeks after transplanting in the field experiments and in the greenhouse tests at 3–4 leaves stage of celeriac. The herbicides were used at the maximum recommended doses allowed in cultivation of other plant species or reduced to 10 and 2%. Phytotoxicity of herbicides to celeriac was determined during the experiments. The height and biomass of celeriac leaves were measured in the greenhouse tests. Plant material, which had been collected from the experiments, was subjected to macroscopic observation regarding morphological changes of leaves, and microscope evaluation of damages caused to leaf tissues. It has been proved that the examined herbicides can cause damages to celeriac and degree of damages depends on herbicide dose. Clopyralid, fluroxypyr and tribenuron methyl used at the highest doses caused higher crop damages than bromoxynil and MCPA. The symptoms were also observed during histological analysis. High damages of above ground parts of celeriac decreased yields in particular after application of tribenuron methyl and fluroxypyr.
W latach 2007-2008 przeprowadzono doświadczenie mające na celu ocenę działania następczego przyoranej biomasy żywych ściółek w uprawie selera korzeniowego odmiany ‘Monarch F1’. Żywe ściółki - koniczynę białą, życicę trwałą i nagietek lekarski uprawiano łącznie z pomidorem, wysiewając je co 3 tygodnie, w terminie od 05 IV do 10 VI. W wybranych obiektach zastosowano koszenie wsiewek lub oprysk herbicydem w celu ograniczenia ich wzrostu. Żywe ściółki zaorano na początku listopada. Rozsadę selera sadzono na pole w dniach 7-8 maja, w rozstawie 40x20 cm. Zbiór korzeni wykonano 25-26 października. Najlepsze pod uprawę selera okazało się stanowisko po przyoraniu koniczyny białej, która wydała największy plon biomasy (18,74 t∙ha-1) oraz makroelementów NPK (178,3 kg∙ha-1). Plon handlowy korzeni wynosił tutaj 36,19 t∙ha-1. W obiektach po życicy trwałej i nagietku lekarskim był on średnio o 20% mniejszy. Nie stwierdzono zróżnicowania plonu selera spowodowanego zastosowaniem różnych terminów siewu żywych ściółek i sposobów ich użytkowania. Nie wykazano także wpływu czynników doświadczenia na jego wartość biologiczną.
Zbadano zmiany właściwości strukturalnych suszu selera korzeniowego, blanszowanego w zmiennych warunkach, a także analiza wpływu zabiegów wstępnych na rozkład pierwiastków w suszonym selerze. Seler odmiany Diament krojony w plastry blanszowano w wodzie destylowanej i 3%-owym roztworze mleczanu wapnia przez 45 minut w temperaturze 60°C i przez 3 minuty w 95°C, a następnie suszono sublimacyjnie przez 24 godziny. Właściwości strukturalne określono za pomocą zdjęć suszonej tkanki wykonanych przy użyciu mikroskopu skaningowego. Dokonano także pomiaru rozkładu pierwiastków w materiale za pomocą skonfigurowanego z mikroskopem spektrometru. Analiza zdjęć mikroskopowych świadczy o wyraźnym zniszczeniu struktury wewnętrznej suszy selera korzeniowego, bez względu na zastosowane warunki obróbki wstępnej. Blanszowanie niskotemperaturowe, w porównaniu z wysokotemperaturowym, wpływało w mniejszym stopniu destrukcyjnie na strukturę tkankową materiału. W próbkach blanszowanych w roztworze mleczanu wapnia zaobserwowano wyraźne zagęszczenie struktury wewnętrznej. Analiza widm spektrometrycznych dowiodła, iż niskotemperaturowe blanszowanie powodowało wzrost udziału procentowego większości wykrytych pierwiastków w tkance. Zastosowanie jonów wapnia podczas blanszowania powodowało znaczny wzrost udziału procentowego tego pierwiastka, bez względu na zastosowany wariant procesu. Zastosowanie roztworu mleczanu wapnia podczas blanszowania niskotemperaturowego spowodowało podwyższenie udziału procentowego większości wykrytych makroelementów. Wyższa temperatura obróbki wstępnej ułatwiła wnikanie jonów wapnia podczas blanszowania, co mogło być spowodowane znacznym zniszczeniem struktury wewnętrznej materiału.
W pracy badano wpływ moczenia lub przemywania wiórków selera korzeniowego roztworem nadtlenku wodoru (5% lub 10%) na poprawę jakości produktu mało przetworzonego. Oznaczono jakość mikrobiologiczną produktu oraz barwę w systemie CIE L*a*b* i cechy sensoryczne. Na podstawie otrzymanych wyników stwierdzono, że połączenie moczenia wiórków selera w roztworach H2O2 z pakowaniem w atmosferze modyfikowanej wpłynęło istotnie (p = 0,05) na poprawę cech sensorycznych i jakości mikrobiologicznej badanych prób w czasie 12 dni przechowywania w temperaturze 4°C. W próbach moczonych w 10% roztworze H2O2 przez 5 minut, po 12 dniach przechowywania produktu, nastąpił spadek liczby bakterii mezofilnych odpowiednio o 2 log, w porównaniu do próby kontrolnej (moczonej w wodzie destylowanej). Wydłużenie czasu obróbki wiórków roztworem H2O2 zwiększyło efektywność antymikrobiologicznego działania roztworu dezynfekującego. Zastosowanie przemywania wiórków 10% roztworu H2O2 przyczyniło się do uzyskania produktu mało przetworzonego o jakości sensorycznej i mikrobiologicznej zbliżonej do prób moczonych przez 10 minut w roztworze nadtlenku wodoru o takim samym stężeniu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.