Opracowanie przedstawia rezultaty wieloletnich prac, związanych z gromadzeniem oraz oceną cech morfologicznych odmian i ekotypów lnu zwyczajnego (Linum usitatissimum L.). Materiał badawczy stanowiła kolekcja 49 genotypów lnu zwyczajnego (Linum usitatissimum L), zebranych lub wyhodowanych na terenie Polski. Najważniejsze informacje na temat zgromadzonej przez Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich kolekcji lnu przedstawiono za pomocą danych paszportowych. Dane te zawierają następujące informacje: numery katalogowe, nazwy obiektów, daty włączenia genotypów do kolekcji, kody instytucji (hodowców), rodzaj obiektów, pod względem pochodzenia, numery przechowalni długoterminowej Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Radzikowie. Pod względem pochodzenia kolekcja polskich obiektów lnu obejmuje: odmiany miejscowe, rody hodowlane i odmiany lnu, wyhodowane przez polskich hodowców. Praca przedstawia charakterystykę morfologiczną obiektów lnu. Łodyga lnu jest wzniesiona, prosta. Ustawienie wierzchołka łodygi może być stojące lub zwisające. Z wierzchołkowej części łodygi wyrastają rozgałęzienia, tworząc kwiatostan w formie wiechy. Kwiat jest pięciodzielny, a owocem lnu jest pięciokomorowa torebka z nasionami. Opisano następujące cechy morfologiczne obiektów lnu siewnego (Linum usitatissimum L.): rodzaj wiechy, wysokość roślin, długość techniczną łodyg, długość wiech, liczbę rozgałęzień, grubość łodyg w połowie długości technicznej, ustawienie liści, kształt kwiatów, barwę płatków korony, występowanie żyłek na płatkach korony, obrzeże płatków korony, barwę działek kielicha, barwę nasion i masę 1000 nasion. Wszystkie oceniane rośliny lnu zwyczajnego (Linum usitatissimum L.) są jednoroczne i jare. Obserwowano wysoką zmienność wszystkich badanych cech ilościowych. Sugeruje to efektywność prowadzenia selekcji mieszańców o wysokiej jakości w segregujących pokoleniach.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.