W doświadczeniu polowym oceniono 65 obiektów z gatunku Beta vulgaris L. pod względem ich wrażliwości na Cercospora beticola. Ocenę prowadzono w trzech terminach: 19 sierpnia, 10 września i 4 października 2002. Zarówno różnice między terminami, jak i różnice stopnia porażenia poszczególnych obiektów okazały się statystycznie istotne. W kolejnych terminach oceny stwierdzono stopniowe nasilanie się objawów od 3,7 w terminie pierwszym, poprzez 5,6 w terminie drugim, do 7,5 w terminie trzecim. Wszystkie badane formy buraka ćwikłowego znalazły się w grupie odmian średnio lub bardzo wrażliwych, ze średnim porażeniem od 5,0 do 7,7. Wyodrębniono grupę obiektów o obniżonej wrażliwości na C. beticola (dwie formy buraka cukrowego oraz pięć form dzikich), dla których średnie porażenie nie było wyższe niż 4,3, nie stwierdzono natomiast występowania obiektów całkowicie odpornych. W świetle informacji o dziedziczeniu odporności na C. beticola, wykorzystanie dzikich materiałów z rodzaju Beta w hodowli byłoby procesem znacznie bardziej skomplikowanym i długotrwałym, stąd w kolejnych latach prace związane z identyfikacją form o obniżonej wrażliwości na chwościk obejmą w pierwszej kolejności większą liczbę obiektów z grupy buraków ćwikłowych.