Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 6

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Zbadano zmiany właściwości strukturalnych suszu selera korzeniowego, blanszowanego w zmiennych warunkach, a także analiza wpływu zabiegów wstępnych na rozkład pierwiastków w suszonym selerze. Seler odmiany Diament krojony w plastry blanszowano w wodzie destylowanej i 3%-owym roztworze mleczanu wapnia przez 45 minut w temperaturze 60°C i przez 3 minuty w 95°C, a następnie suszono sublimacyjnie przez 24 godziny. Właściwości strukturalne określono za pomocą zdjęć suszonej tkanki wykonanych przy użyciu mikroskopu skaningowego. Dokonano także pomiaru rozkładu pierwiastków w materiale za pomocą skonfigurowanego z mikroskopem spektrometru. Analiza zdjęć mikroskopowych świadczy o wyraźnym zniszczeniu struktury wewnętrznej suszy selera korzeniowego, bez względu na zastosowane warunki obróbki wstępnej. Blanszowanie niskotemperaturowe, w porównaniu z wysokotemperaturowym, wpływało w mniejszym stopniu destrukcyjnie na strukturę tkankową materiału. W próbkach blanszowanych w roztworze mleczanu wapnia zaobserwowano wyraźne zagęszczenie struktury wewnętrznej. Analiza widm spektrometrycznych dowiodła, iż niskotemperaturowe blanszowanie powodowało wzrost udziału procentowego większości wykrytych pierwiastków w tkance. Zastosowanie jonów wapnia podczas blanszowania powodowało znaczny wzrost udziału procentowego tego pierwiastka, bez względu na zastosowany wariant procesu. Zastosowanie roztworu mleczanu wapnia podczas blanszowania niskotemperaturowego spowodowało podwyższenie udziału procentowego większości wykrytych makroelementów. Wyższa temperatura obróbki wstępnej ułatwiła wnikanie jonów wapnia podczas blanszowania, co mogło być spowodowane znacznym zniszczeniem struktury wewnętrznej materiału.
Celem pracy było określenie wpływu nasycania jonami wapnia oraz warunków blanszowania tkanki selera na kinetykę suszenia oraz właściwości teksturalne suszu. Blanszowanie prowadzono w wodzie destylowanej o temp. 60 i 95 °C w zróżnicowanym czasie oraz w roztworze mleczanu wapnia. Określono odkształcenie niszczące suszu w teście łamania i pracę cięcia uwodnionego suszu selera. Analizując wyniki otrzymane na podstawie krzywych suszenia selera stwierdzono, że im dłuższy był czas blanszowania w wodzie destylowanej, tym osiągano krótszy czas suszenia. Blanszowanie w roztworze mleczanu wapnia nie spowodowało zmian w czasie suszenia, w porównaniu z procesem prowadzonym w wodzie w tych samych warunkach. Jednocześnie badania wskazują, że działanie wysokiej temperatury podczas tradycyjnego blanszowania powoduje istotne zmiany we właściwościach mechanicznych suszonej tkanki selera, obserwowane głównie po jej uwodnieniu, a polegające na osłabieniu tekstury. Nasycanie jonami wapnia w czasie blanszowania spowodowało znaczny wzrost zawartości wapnia w tkance. Z uwagi na nieznaczne zmiany właściwości teksturalnych suszu otrzymanego z takiej tkanki można uznać, że nasycanie jonami wapnia tkanki selera podczas jej blanszowania może być jednym ze sposobów wzbogacania tkanki w analizowany pierwiastek.
W pracy porównano wpływ blanszowania w różnych warunkach plastrów selera korzeniowego, jako obróbki wstępnej przed suszeniem konwekcyjnym, na objętość, gęstość, porowatość oraz skurcz selera. Pokrojony w plastry seler odmiany Diament blanszowano w wodzie destylowanej oraz w 3% roztworze mleczanu wapnia przez 45 minut w temperaturze 60°C oraz 3 minuty w 95°C. Stosowano również nasycanie w 3% roztworze mleczanu wapnia pod obniżonym ciśnieniem. Następnie suszono konwekcyjnie do stałej masy. Objętość suszonych plastrów selera obniżyła się znacznie w stosunku do surowego materiału, z ok. 3,6 cm³ do poniżej 0,5 cm³, co doprowadziło do około 90% skurczu w czasie suszenia. Tak duży skurcz był przyczyną nieznacznych zmian gęstości pozornej tkanki w porównaniu z selerem świeżym, co może świadczyć, że objętość usuniętej wody odpowiadała zmianom objętości materiału w czasie suszenia. Potwierdza to także porowatość suszonej tkanki, która wynosiła od 16 do 30%, ale były to wartości nieróżniące się statystycznie istotnie od porowatości selera przed blanszowaniem, która wynosiła 26%. Uzyskane wyniki świadczą, że blanszowanie w niskiej temperaturze przez dłuższy czas oraz proces nasycania tkanki selera korzeniowego jonami wapnia nie powoduje zmian gęstości pozornej i porowatości suszonego materiału, w porównaniu z zastosowaniem konwencjonalnej obróbki termicznej jako zabiegu wstępnego przed suszeniem.
Celem pracy było zbadanie możliwości modyfikacji właściwości mechanicznych suszu selera przy zmiennych parametrach blanszowania. Materiałem badawczym były korzenie selera odmiany Diament, krojone w plastry o średnicy 30 mm i grubości 5 mm, które poddawano blanszowaniu w wodzie destylowanej przez 15, 30, 45 i 60 minut w temperaturze 60°C, przez 3 minuty w 95°C. Następnie materiał suszono konwekcyjnie do stałej masy w temperaturze 70°C. Właściwości mechaniczne określono przeprowadzając test ściskania materiału blanszowanego oraz suszu rehydrowanego i test zginania suszu selera. Przeprowadzone analizy właściwości mechaniczne plastrów selera pokazały największy wpływ wysokotemperaturowego blanszowania próbek na odkształcenia powstałe podczas testów i utratę jędrności materiału. Niższa temperatura i dłuższy czas blanszowania powodowały wzrost twardości tkanek blanszowanych, suszonych i ponownie uwadnianych. Blanszowanie, niezależnie od zastosowanych parametrów, spowodowało pociemnienie barwy oraz wzrost udziału barwy czerwonej i żółtej.
Podczas procesów technologicznych ilość składników odżywczych w surowcach ulega zmniejszeniu, co zmusza technologów do opracowywania metody uzupełniania tych strat. Wzbogacanie żywności w substancje odżywcze dotyczy zarówno substancji naturalnie w niej występujących oraz składników naturalnie w niej nieobecnych. Nasycanie jest jedną z metod wzbogacania żywności w składniki odżywcze. Celem pracy było zbadanie możliwości modyfikacji właściwości teksturalnych suszu jabłka, poprzez wstępne nasycanie tkanki jonami wapnia. Nasycanie prowadzono pod atmosferycznym oraz obniżonym ciśnieniem, przy użyciu 1, 3 i 5 % roztworu mleczanu wapnia. Następnie materiał suszono konwekcyjnie do stałej masy w temperaturze 70 °C. Właściwości teksturalne określono na podstawie testu łamania próbek suszu jabłka oraz testu ściskania rehydrowanego materiału. Przeprowadzono również ocenę sensoryczną suszy, podczas której oceniano barwę, zapach, smak, twardość i ogólne wrażenia sensoryczne odbierane przy ocenie próbki, obejmujące wszystkie oceniane wyróżniki. Test łamania dowiódł, że nasycanie oraz zwiększenie zawartości wapnia w próbkach nie wpłynęło w istotny sposób na właściwości mechaniczne suszu. Na podstawie testu ściskania stwierdzono, że materiał nasycany pod zmniejszonym ciśnieniem, charakteryzujący się większą zawartością wapnia, wykazał większe wartości pracy ściskania. Obecność jonów wapnia w tkance spowodowała uzyskanie niższych ocen za zapach i smak i mimo wyższych ocen za barwę i twardość, susze nasycane pod obniżonym ciśnieniem uzyskały niższe oceny ogólne. Ocena sensoryczna nie potwierdziła pomiarów instrumentalnych tekstury, które nie wychwyciły istotnych zmian następujących w mierzonych parametrach.
Celem pracy było zbadanie wpływu parametrów blanszowania oraz metod suszenia na właściwości mechaniczne suszonych pieczarek. Materiałem badawczym były pieczarki odmiany Agarcius bisporus, krojone w plastry grubości 5 mm, które poddawano blanszowaniu w wodzie przez 15, 30, 45 i 60 minut w temperaturze 60oC oraz przez 3 minuty w 95oC. Następnie materiał suszono trzema metodami: sublimacyjną (zamrażanie w –18 i –40oC), konwekcyjną oraz mikrofalowo-konwekcyjną. Właściwości mechaniczne określono przeprowadzając test zginania suszy sublimacyjnych i konwekcyjnych i test cięcia suszu mikrofalowego. Zdjęcia mikroskopowe wykazały znaczne zniszczenie struktury wewnętrznej pod wpływem wstępnej obróbki termicznej. Susze sublimacyjne, zamrażane w –40oC charakteryzowały się największymi wartościami pracy łamania podczas testu zginania. Jednocześnie, w wyniku zamrażania w wyższej temperaturze otrzymywano liofilizaty mniej odporne na odkształcenia. Najwyższymi siłami cięcia charakteryzowały się susze mikrofalowo-konwekcyjne wstępnie blanszowane w temperaturze 60oC przez krótszy czas. Analizując różne metody suszenia, nie stwierdzono jednoznacznego wpływu parametrów wstępnego blanszowania na właściwości mechaniczne pieczarek. Był on zależny od zastosowanego sposobu usuwania wody.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.