Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Pharmaceuticals have become an emerging environmental protection problem due to their presence in water and soil ecosystems. Reliable cell viability biomarkers (mitochondrial and cytosol distribution of cytochrome c oxidase activity), germination, and growth of seedlings were assessed to be sensitive endpoints of diclofenac toxicity. Moreover, the content of soluble carbohydrates in seedlings of three leguminous plants was an additional indicator of germination. The tested diclofenac concentrations (from 0 to 12 mM) in the three plant species (lupin, pea, and lentil) resulted in increased activity of the enzyme in cytosol, and a decreased activity in mitochondrions. The increase of the cytochrome c oxydase activity in cytosol was most rapid in pea and slowest in lupin. The decrease in mitochondrions was gradual, yet in roots growing in the soil contaminated with 12 mM of diclofenac, from 35 to 68% of total enzyme activity leaked from the mitochondrion to the cytoplasm. The dynamics of seedling growth was a better parameter of soil contamination with diclofenac than germination. On the basis of the described morphological and biochemical features, it was found that diclofenac is decidedly less phytotoxic toward leguminous plants (lupin, pea, lentil) than e.g. sulfamethazine. The research has shown that carbohydrate metabolism is a good parameter of seedling growth, but it is not an indicator of contamination and thus cannot be applied to assess soil ecosystem contamination with medicines.
Zużycie antybiotyków z grupy tetracyklin w weterynarii jest stosunkowo wysokie. Światowa pro­dukcja szacowana jest w tysiącach ton rocznie, a w Unii Europejskiej powyżej 2300 ton, zaś w Sta­nach Zjednoczonych powyżej 3200 ton rocznie. Antybiotyki podawane zwierzętom są słabo meta­bolizowane i wydalane w 70-80% dawki terapeutycznej. Celem pracy była ocena fitotoksyczności chlorotetracykliny wobec łubinu żółtego. Wykazano, że sucha masa siewek łubinu wzrastała po 3, 6 i 9 dniach narażenia roślin na działanie chlorotetracykliny. Średnia zawartość chlorofilu w liściach roślin kontrolnych wynosiła 44 jednostki SPAD, zaś po 9 dniach narażenia w najwyższym z zasto­sowanych stężeń (100 mg) obniżyła się do 13 SPAD. Wykazano wzrost aktywności peroksydazy gwajakolowej wraz ze zwiększaniem stężenia antybiotyku w podłożu. Trzeciego, szóstego, jak i dziewiątego dnia aktywność enzymu wzrastała w porównaniu z próbami kontrolnymi. Najwięk­szy wzrost aktywności enzymu odnotowano dziewiątego dnia od zastosowania chlorotetracykliny. Aktywność peroksydazy gwajakolowej w próbie kontrolnej wynosiła 0,706 U, natomiast dziewią­tego dnia przy najwyższej zawartości antybiotyku - 0,985 U.
Antybiotyki obecne w środowisku glebowym stanowią coraz większy problem. Nawożenie pól uprawnych obornikiem sprzyja rozprzestrzenianiu leków i niezmetabolizowanych substancji lecz­niczych w środowisku. Tetracykliny są najczęściej stosowane w weterynarii, zaś do środowiska wydalane jest 75-80% terapeutycznej dawki tetracyklin w niezmienionej formie. W badaniach wykazano hamujący wpływ testowanych stężeń oksytetracykliny na elongację siewek łubinu. Wraz ze wzrostem stężenia oksytetracykliny w glebie obserwowano obniżenie tempa wzrostu analizowanych organów. W najwyższym, zastosowanym stężeniu elongacja łodyg i korzeni została zahamowana odpowiednio o 82 i 71%, w odniesieniu do siewek kontrolnych. Do­wiedziono, że wraz ze wzrostem zanieczyszczenia gleby oksytetracykliną aktywność peroksydazy gwajakolowej w korzeniach łubinu wzrastała. W najwyższym z badanych stężeń (10 mM) aktyw­ność enzymu wzrosła trzykrotnie. Zastosowany biotest wykazał fitotoksyczne działanie oksytetra­cykliny na wzrost i rozwój siewek łubinu żółtego.
Zdolność przechowalnicza i - będąca jej przeciwieństwem - szybkość starzenia się nasion zależą od ich stanu fizjologiczno-genetycznego, z drugiej zaś strony od wpływu czynników środowisko­wych. Czynnikami środowiskowymi kształtującymi długość życia nasion są temperatura i wilgot­ność względna powietrza. Nasiona łubinu żółtego odmiany Dukat poddano przyspieszonemu sta­rzeniu, stosując temperaturę 40°C i dwie wilgotności względne powietrza 75 i 85% (RH). Wigor i żywotność nasion ulegały obniżeniu wraz z czasem przyspieszonego starzenia nasion. Nasiona poddane starzeniu w wilgotności 75% RH nie kiełkowały po 28 dniach, zaś w 80% RH po 20 dniach starzenia. Nasiona starzone w wilgotności 75% RH do 12. dnia kiełkowały w 100%, po czym nastąpiło gwałtowne obniżenie żywotności nasion. Nasiona starzone w 85% RH kiełkowały w 100% tylko do 4. dnia starzenia. Analiza wigoru nasion - mierzona suchą i świeżą masą siewek oraz ich długością - wykazała szybsze obniżanie tych parametrów w wilgotności 85% RH w po­równaniu z 75% RH. Aktywność peroksydazy gwajakolowej wzrastała wraz z czasem starzenia nasion bez względu na zastosowaną wilgotność względną powietrza. Prawie dwukrotnie wyższą aktywność POX odnotowano w nasionach poddanych starzeniu w 75% RH, w odniesieniu do na­sion poddanych starzeniu w 85% RH.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.