Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 24

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badano wpływ różnych technologii produkcji oraz okresu przechowywania pasz na zmiany w koncentracji makroelementów (Ca, P, Mg, Na, K). Stwierdzono, że produkcja i kilkumiesięczne przechowywanie siana z zielonki łąkowej suszonej na pokosach powodowało większe zmiany w koncentracji badanych składników mineralnych niż produkcja i przechowywanie siana z przewiędniętej zielonki łąkowej dosu­szanej przy użyciu kolektora słonecznego. Zmiany w zawartości składników mineralnych stwierdzono także przy produkcji kiszonki z żyta oraz kiszonki z traw z udziałem roślin motylkowatych. W okresie zimowego przechowywania tych kiszonek nastąpił dalszy spa­dek zawartości badanych makroelementów, co przypuszczalnie było wynikiem wycieku soków zawierających składniki mineralne. Najlepszą metodą konserwowania zielonek, ze względu na najmniejsze zmiany zawar­tości składników (do 5%), jest mechaniczne suszenie zielonek, tym bardziej, że kilkumie­sięczny okres składowania tych pasz powoduje także najmniejsze straty badanych składni­ków mineralnych.
Zmiany w zawartości β-karotenu i witaminy A badano w siarze i mleku, mlekopanie H, sianie łąkowym oraz mieszance treściwej CJ w różnych okresach prze­chowywania. Wysoce istotne obniżenie zawartości β-karotenu i witaminy A w siarze i mleku, stwierdzone w okresie wczesnowiosennym, stanowiło zaledwie 50% koncentracji tych składników w okresie jesiennym, Mlekopan H zawierał witaminę A o niskiej stabilności; 3-4-miesięczne przechowywania tej paszy powodowało obniżenie koncentracji witaminy A średnio o 55%. Zawartość β-karotenu w paszach stałych uzależniana była od warunków produkcji i długości okresu przechowywania tych pasz. W porównaniu z zawartością w surowcu świeżym, straty β-karotenu w czasie produkcji siana wynosiły 94%, a miesięczny okres przechowywania tej paszy obniżał koncentrację β-karotenu o dalsze 11%, Zróżnicowana i niska zawartość β-karotenu i witaminy A w paszach najwcześniej udostępnianych cielętom jest przyczyną niewystarczającego pokrycia potrzeb cieląt na te składniki w okresie zimowym i wczesnowiosennym.
11
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Jakość higieniczna kiszonek

81%
W 7 grupach cieląt (10-12 szt. w grupie), którym od urodzenia do 13. tygodnia życia dawkę pokarmową wzbogacono w syntetyczny lub naturalny β-karoten podawany bez lub z witaminami AD3E, określano wielkość pobierania pasz oraz strawność podstawowych składników pokarmowych. Na podstawie badań strawnościowych, przeprowadzonych w 3. i 12. tygodniu życia cieląt wykazano, że u 3-tygodniowych cieląt dodatek syntetycznego β-karotenu w postaci Rovimixu β-cаrotene 10% lub naturalnego β-karotenu z suszu z marchwi czerwonej wpływał na większe pobieranie pasz stałych (siana i mieszanki CJ). Zmiana składu i struktury dawki u 3-tygodniowych cieląt nie pozostawała bez wpływu na niższą strawność składników pokarmowych oznaczoną w 3. tygodniu życia, miała natomiast korzystny wpływ na rozwój funkcji żwacza i wyższą strawność składników u 12-tygodniowych cieląt.
Badano koncentrację β-karotenu w świeżych surowcach roślinnych, w wyprodukowanych z nich paszach konserwowanych oraz w różnych okresach ich przechowywania. Wykazano, że największe straty β-karotenu (70%-82%) wystąpiły w czasie produkcji brykietów z lucerny, siana łąkowego suszonego na pokosach oraz kiszonki z żyta. Suszenie zielonki przy użyciu kolektora słonecznego powodowało mniejsze zmiany w zawartości β-karotenu niż metoda suszenia tradycyjnego na pokosach. Najlepszą metodą konserwo­wania zielonek ze względu na najniższe straty B-karotenu (14%-21.8%) jest mechaniczne suszenie zielonek i kiszenie surowców nieprzewiędniętych. W czasie kilkumiesięcznego przechowywania pasz najniższe straty β-karotenu w przeliczeniu na okres jednego miesiąca występowały w suszach i kiszonce z traw (4.5%-5.5%), a najwyższe w sianie uzyskanym metodą tradycyjną (9.2%).
Analizowano tempo wzrostu i wykorzystanie paszy u cieląt, których dawkę pokarmową wzbogacono w syntetyczny lub naturalny β-karoten podawany bez lub z witaminą АD3Е. Wykazano, że stosowanie od urodzenia do 13. tygodnia życia cieląt dodatku syntetycznego Rovimixu β-carotene 10% lub suszu z marchwi czerwonej jest w pełni uzasadnione, bowiem ma korzystny wpływ na dynamikę wzrostu cieląt, podnosi wykorzystanie paszy oraz zapewnia dobry stan zdrowotny cieląt.
W badaniach na cielętach rasy ncb od urodzenia do 13. tygodnia życia stwierdzono statystycznie istotny wpływ podawania dodatku Rovimixu β-caratene 10% lub suszu z marchwi na wykorzystacie wapnia, fosforu, magnezu, żelaza, miedzi i cynku z dawek pokarmowych. Najlepsze wykorzystanie obserwowano przy stosowaniu naturalnego lub syntetycznego β-karotenu z witaminami AD3E. Wzrost koncentracji badanych składników mineralnych stwierdzono w surowicy brwi już w pierwszym tygodniu po urodzeniu, a w 12. tygodniu życia cieląt zawartość wapnia była wyższa o 30-35%, fosforu 15-21%, magnezu - 11%, żelaza i cynku o 17-22% oraz miedzi - 28-45% i ceruloplazminy o 16-24% w porównaniu z grupą cieląt kontrolnych.
The purpose of the study has been to determine the yield, chemical composition and nutritive value of green forage from di- and tetraploid forms of red clover grown in different seed density regimes. The yield of green forage was analysed in the first year of full use, in 2003 and 2004, having cut the plants in the early inflorescence phase (1st cut). In green forage samples, the following were determined: basic chemical composition, concentration of water soluble carbohydrates (WSC), fibre fractions (NDF, ADF and ADL) and macronutrients (P, K, Mg, Ca, Na). The nutritive value of green forage was expressed according to the INRA 1988 system. The yield of green matter from the tetraploid cultivars Bona and Jubilatka was higher than from the diploid cultivars Krynia and Parada. The cultivar Bona distinguished itself by its highest average yield of green matter, dry matter, total protein and net energy. The dry matter content was the most variable green forage quality characteristic. In both years, green forage from the diploid cultivars contained more dry matter than the one made from the tetraploid varieties. At the same time, seed density did not have any significant influence on the differentiation of green forage yields. Green forage from the two diploid cultivars was characterised by a similar energy and protein value and a better fill unit value (better potential intake by ruminants). The concentrations of phorphorus, potassium and calcium in green forage from the diploid forms were slightly higher compared to the tetraploid forms, unlike the level of magnesium, which was slightly lower. Irrespectively of the polidy level, the concentration of macronutrients, except phosphorus, was higher in the first year of the study. Considering the nutritional requirements of animals, green forage from the analysed red clover cultivars was characterised by an inadequate level of magnesium, deficient amount of sodium and an improper Ca:P ratio. The results suggest that diploid forms of red clover can potentially generate a higher nutrititive value than tetraploid ones.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.