Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 33

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Na Białorusi w procesie przechodzenia do gospodarki rynkowej odrzucono koncepcję radykalnych reform („terapii szokowej”), a przyjęto koncepcję stopniowej transformacji systemowej. W rezultacie zasadniczo do dnia dzisiejszego nie stworzono mechanizmów rynkowych w rolnictwie i nie odstąpiono od dyrektywnego zarządzania przedsiębiorstwami rolnymi. Pod tym względem Białoruś jest wyjątkiem wśród krajów Wschodniej i Centralnej Europy. Mimo to produkcja rolna ogółem poczynając od 1990 r. aż do 1995 r. wyraźnie spadała, a w kolejnych latach aż do 2003 r. była w stagnacji. W 2003 r. poziom produkcji rolnej ogółem na Białorusi był o 22% niższy niż w 1990 r. W tej sytuacji władze centralne Białorusi zdecydowały się na podjęcie działań mających na celu radykalne przyspieszenie rozwoju gospodarki żywnościowej kraju. Założono w latach 2005-2010 zwiększenie produkcji rolnej o 45%. Jednak w latach 2005-2009 osiągnięto tylko 24 % wzrost produkcji rolnej. Zasadniczym czynnikiem niższego niż założono wzrostu produkcji rolnej są trudności z rozwojem produkcji rolnej w gospodarstwach przydomowych ludności. W latach 2005-2008 produkcja ogółem w tych gospodarstwach spadła o 5%. Wydaje się, że jest to efekt ograniczenia wspomagania rozwoju produkcji w tych gospodarstwach oraz zmniejszenia zainteresowania rozwojem produkcji, szczególnie zwierzęcej, ze strony części ludności wraz ze wzrostem dostępności produktów żywnościowych na rynku.
W Polsce po 1989 roku widoczna jest tendencja znacznie szybszego zmniejszania się powierzchni gruntów rolnych w użytkowaniu gospodarstw rolnych niż powierzchni gruntów rolnych ogółem. W latach 1990–2010 liczba gospodarstw zmniejszyła się z 3 834,0 tys. do 2 277,62 tys. (o ponad 1 566 tys.), a powierzchnia gruntów rolnych w ich użytkowaniu z 18,54 mln do 15,5 mln ha (o ponad 3 mln ha). W rezultacie narasta bardzo szybko obszar użytków rolnych niebędących w użytkowaniu gospodarstw rolnych. Jeśli w 1990 roku obszar ten wynosił około 0,27 mln ha, to w 2002 roku już 1,56 mln ha, w 2010 roku – 2,59 mln ha, a w 2013 roku – 3,42 mln ha. W rezultacie, mimo bardzo niewielkiego wzrostu liczby ludności, powierzchnia gruntów rolnych użytkowanych przez gospodarstwa rolne w przeliczeniu na jednego mieszkańca zmniejszyła się odpowiednio z 0,49 do 0,4 ha i 0,38 ha. W wyżej przedstawionej sytuacji, przy tym w warunkach narastającego zapotrzebowania na żywność, bardzo dużego znaczenia nabiera nie tylko problem zahamowania odpływu gruntów rolnych poza gospodarstwa rolne, lecz także problem efektywnego produkcyjnego wykorzystania gruntów rolnych będących w użytkowaniu gospodarstw rolnych. W przedkładanym opracowaniu przedstawiono analizę wpływu formy prawno-organizacyjnej gospodarstw rolnych na skalę produkcyjnego wykorzystania gruntów rolnych będących w ich użytkowaniu. Analizie poddano zmiany w wykorzystaniu gruntów rolnych w latach 2002–2010 na tle lat poprzednich. Podstawą opracowania są dane Powszechnych Spisów Rolnych z lat 1996, 2002 i 2010 oraz literatura przedmiotu badań. Przedstawiono także podstawowe tendencje zmian w skali produkcyjnego wykorzystania użytków rolnych w latach 2010–2013 na podstawie reprezentacyjnego badania gospodarstw rolnych z 2013 roku.
W rezultacie „pierwotnego” rozdysponowania Zasobu WRSP (lata 1992-1996), znaczącej zmianie uległa struktura gospodarstw pod względem własnościowym, prawno-organizacyjnym i obszarowym. Zmiany te wyraźnie odbiegały jednak od przyjętych założeń. Podstawowy cel przyspieszenia przemian własnościowych, a więc poprawa struktury agrarnej istniejących indywidualnych gospodarstw rolnych, został zrealizowany w niewielkim stopniu. Powstała natomiast znacząca grupa „wielkoobszarowych” gospodarstw osób fizycznych i prywatnych osób prawnych. W związku z tym w polityce rolnej coraz wyraźniej widoczna była tendencja do podejmowania działań zmierzających do korekty tej struktury. W opracowaniu podjęta została próba oceny efektów tych działań. Przeprowadzone analizy wskazują, że działania te nie przyniosły znaczących efektów. Wpływ rozdysponowania Zasobu na strukturę gospodarstw rolnych po 1996 r. był już niewielki i sukcesywnie malejący. W okresie przedakcesyjnym zmiany w strukturze gospodarstw były kontynuacją tendencji widocznych w latach 1992-1996. Także w okresie poakcesyjnym działania Agencji nie miały większego wpływu na powiększanie gospodarstw osób fizycznych 1-100 ha, w tym gospodarstw 20-100 ha, a więc silnych gospodarstw rodzinnych. Zmiany w tej grupie gospodarstw zachodziły przede wszystkim pod wpływem likwidacji gospodarstw małych obszarowo, działów rodzinnych, prywatnego obrotu ziemią i dzierżaw od innych podmiotów niż AWRSP (ANR ). Natomiast działania Agencji, w szczególności w oparciu o ustawowe zapisy w zakresie przeciwdziałania nadmiernej koncentracji gruntów rolnych z 2003 r., polegające na rozdysponowaniu „wtórnym” gruntów SP, miały znaczący wpływ na rozwój grupy gospodarstw osób fizycznych 100 ha i więcej i jej strukturę, zwłaszcza na przyspieszenie rozwoju grupy 100-300 ha i zahamowanie rozwoju grupy gospodarstw 500 ha i więcej. Zmiany te były w znacznej części efektem dostosowywania się gospodarstw osób fizycznych do górnej granicy obszarowej gospodarstw rodzinnych, określonej przez ustawodawcę na 300 ha UR.
7
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Stan i perspektywy rozwoju rolnictwa Rosji

100%
Sektor gospodarstw rodzinnych w rolnictwie polskim wciąż cechuje bardzo niekorzystna struktura obszarowa. Umocnieniu tego sektora i poprawie jego struktury miało służyć przyspieszenie przemian własnościowych w rolnictwie, przede wszystkim poprzez transfer do tego sektora nieruchomości rolnych z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, utworzonego zasadniczo z mienia zlikwidowanych państwowych gospodarstw rolnych (PGR). W opracowaniu podjęta została próba oceny efektów realizacji tego celu. Badaniem objęto lata 1990-1996, a więc do zakończenia „pierwotnego” rozdysponowania Zasobu WRSP. Analizie poddano założenia w zakresie kierunków i zasad rozdysponowania Zasobu WRSP oraz efekty realizacji tych założeń. Następnie przeanalizowano zmiany w strukturze własnościowej, prawno-organizacyjnej i obszarowej gospodarstw rolnych, a w szczególności zbiorowość indywidualnych gospodarstw rolnych, które w okresie tym powszechnie określano jako rodzinne. Przeprowadzona analiza wykazała, że zakładane efekty przyspieszenia przemian własnościowych zostały zrealizowane w niewielkim stopniu. Sektor gospodarstw rodzinnych zmniejszył się. Nastąpiła wyraźna polaryzacja struktury obszarowej tego sektora. Średni obszar gospodarstwa w tym sektorze wzrósł nieznacznie. Bardzo silnie wzrósł natomiast sektor wielkoobszarowych prywatnych gospodarstw osób fizycznych i prawnych (poza istniejącymi do przemian systemowych spółdzielczymi).
9
100%
Agricultural Production Cooperatives (APCs) being in deep crisis adjusted to the hard conditions of market economy. Within the whole analysed period the process of continuous decline in the number of cooperatives could be observed, along with the decrease of the area of agricultural land utilised by these cooperatives, and – mostly – employed members of these cooperatives. Smaller, economically weaker cooperatives were the ones to be liquidated most often. Such a wide scale of the decrease in the number of cooperatives is an effect not only of external conditions, but also of the crisis of cooperative forms of management and crisis of the cooperative membership. In the conditions of growing competition mainly bigger, economically stronger cooperatives remained on the market – those which were well managed and which could carry out restructuring and modernisation. At the threshold of Poland's accession to the European Union, vast majority of cooperatives (APCs in particular) was well prepared for competing not only at the domestic, but also at the Community common agricultural market. But still almost 25% of APCs remained economically weak and their perspectives of maintaining on the difficult agricultural market remained bleak.
Na początku przemian systemowych w Polsce w strukturze obszarowej gospodarstw rolnych ważne miejsce, szczególnie z punktu widzenia społecznego, zajmowały gospodarstwa o obszarze do 1 ha użytków rolnych. Ich liczba i udział w strukturze ogółu gospodarstw rolnych były silnie zróżnicowane regionalnie. W procesie przemian systemowych zmieniło się to znacząco, bardziej niż gospodarstw małych obszarowo powyżej 1 ha. Wystąpiła bardzo silna tendencja do zmniejszania liczby tych gospodarstw oraz do porzucania i ograniczania produkcji rolnej. Jednocześnie w grupie takich gospodarstw nastąpił dynamiczny rozwój niewielkiej grupy wysokotowarowych gospodarstw specjalistycznych. Wprowadzona w 2012 r. zmiana definicji gospodarstwa rolnego radykalnie zmniejszyła tą grupę obszarową i zmieniła jej strukturę. W artykule podjęto analizę zmian w tej grupie obszarowej w procesie przemian systemowych i integracji z UE pod kątem podstawowych kryteriów „nowej” definicji gospodarstwa rolnego. Nowa definicja wyeliminowała gospodarstwa nieprowadzące działalności rolniczej i gospodarstwa osób fizycznych (poza ekologicznymi) z niewielką produkcją rolną (muszą osiągnąć przynajmniej jeden z określonych progów produkcji).
As to the volume of agricultural land, Poland’s capacity to accomplish agricultural objectives is relatively high. From the geodetic perspective, it has 18.93 mln ha of agricultural land at its disposal, including 13.97 mln ha of arable land. During the time of system transformation, the basic trend in the use of these resources was towards a quick reduction in the volume of agricultural land used by farms and a deterioration in the degree of their use on farms. Poland’s accession to the EU, along with the adoption of the Common Agricultural Policy, did not hinder the exclusion of agricultural land from farms. It has improved, however, (at least in the formal aspect) the degree of their use within agricultural holdings. The fundamental drawback of current agricultural land management in Poland is low – as per demand – dynamics in the improvement of farm area structure, and in particular the lack of an articulated trend towards rapid growth in the agricultural land volume among agricultural holdings comprising arable land of above 50 ha. If such circumstances are to remain unchanged, the competitive edge of Polish agriculture will quickly fall into decline.
The article analyses the changes in the sector of farms operated by legal persons between 1990 and 1996, i.e. in a period that marked the most fundamental systemic changes. The adoption and implementation of the idea of accelerating the transformation of ownership relationships in agriculture, aimed at reducing public as well as collective private ownership and instead extending and enhancing private ownership by natural persons, resulted in liquidating the production sector of State agricultural enterprises and weakening agricultural cooperatives. At the same time, the process removed the territorial barriers to the development of farms run by natural persons, which made it possible to establish farms operated by private legal persons in legal and organisational forms other than cooperatives. As a result, a very dynamic transformation process began, not only in the ownership structure of farms, but also in organisational, legal, territorial and economic structure. The paper presents changes in the entire sector of farms operated by legal persons, considering the different legal and organisational forms as well as area, and the changes in the share of those farms in the use of agricultural land, labour resources, capital resources, and in agricultural production. The paper also presents changes in the efficiency of agricultural production in farms of that sector against farms operated by natural persons.
Agriculture in Russia is in the process of restructuring and overcoming the production and economic crisis. Measures undertaken in order to make agricultural development more dynamic are only partially successful. The level of agricultural production is still lower than in 1990-1991. Particularly strong difficulties can be observed in attempts to accelerate development of animal production. In conditions of rapid increase of people’s income, increase in production achieved in last few years did not bring the reduction of dynamics of increasing food imports nor did it improve the country’s food self-sufficiency. As a result Russia becomes a bigger and bigger importer of agricultural and food products, especially of animal origin. Analyses indicate that even full implementation of tasks written down in the programme for the development of agriculture for 2008-2012 and satisfying assumptions concerning the improvement of country’s food security, would not lead to Russia’s food self-sufficiency even in 2020. At the same time Russia, due to low level of development of animal-origin food production, is a large and growing exporter of cereal, oil plants and oil. Russia’s entering into WTO and the financial crisis can hamper development trends in Russian agriculture. Simultaneously, however, these factors can also limit dynamics of the national demand for food. Such conditions may cause further increase of export of vegetable products.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.