Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy przedstawiono wyniki badań stężeń azotanów i ich ogólnej ilości odprowadzanej w odciekach z gleby nawożonej kompostem. Badania prowadzono przez 4 lata w lizymetrach o średnicy 100 cm i głębokości 130 cm, wypełnionych glebą piaszczystą. Co roku stosowano 5 wariantów nawożenia kompostem i 2 warianty z nawozami mineralnymi NPK. Wyniki badań wykazały, że wraz ze wzrostem dawek nawozów, wzrastały w odciekach stężenia azotanów i ogólna ich ilość odpływająca z gleby. W kolejnych latach występował znaczny wzrost zawartości azotanów w odciekach i ogólnej ich ilości odpływającej z gleby. Zawartości azotanów w wodach odciekowych z gleby nawożonej kompostem były znacznie niższe niż w odciekach z gleby nawożonej porównywalnymi dawkami nawozów mineralnych. Odpływ azotanów, wyrażony w procentach ogólnej ilości azotu dostarczonego do gleby z kompostem i z opadami atmosferycznymi, był niezależny od wielkości dawek kompostu i nieznacznie przekroczył 8%. Wynika z tego wniosek, że intensywność procesu nitryfikacji azotu dostarczonego z kompostem do gleby jest niezależna od wielkości jego dawek.
W opracowaniu przedstawiono wyniki badań wpływu nawożenia traw kompostem z osadów ściekowych na zanieczyszczenie wody odciekowej z gleby. Badania prowadzono w lizymetrach o średnicy 1 m i głębokości 130 cm, w wypełnionych dwoma gatunkami gleby (piaskiem gliniastym i gliną lekką), obsianych mieszanką traw. Na obydwu gatunkach gleby zastosowano znacznie zróżnicowane dawki kompostu, odpowiadające następującym poziomom nawożenia: 75, 100, 150, 200 i 250 kg N·ha⁻¹. Dla porównań zastosowano też wariant „0” (bez nawożenia) oraz dwa warianty z nawożeniem NPK. Wyniki badań zawartości składników w odciekach z gleby wykazały duże zróżnicowania. Największe stężenia większości składników wystąpiły w wariantach z nawożeniem mineralnym NPK. Stąd nasuwa się wniosek, że kompost jest nawozem organicznym bardziej bezpiecznym dla środowiska niż nawozy mineralne. Nawet najwyższa dawka kompostu osadowego, odpowiadająca poziomowi nawożenia 250 kg N·ha⁻¹, dała znacznie niższe stężenia substancji rozpuszczonych, N-NO₃, Cl⁻, Na⁺, K⁺ w odciekach niż nawożenie mineralne - 150 kg N·ha⁻¹. W wodach odciekowych z wariantów nawożenia kompostem wskaźniki BZT₅, N-NH₃, N ogólny, Cl⁻, były niższe niż w wodach opadowych. Wynika stąd, że w glebie nastąpiła redukcja niektórych zanieczyszczeń wód opadowych.
Opracowanie zawiera wyniki badań zmian niektórych właściwości chemicz­nych gleby lekkiej, pod wpływem jej nawożenia kompostem wytworzonym z wiej­skich osadów ściekowych. Badania przeprowadzono w lizymetrach z dwoma ga­tunkami gleby (piaskiem gliniastym i gliną lekką). Glebę nawożono przez kolejne 2 lata (2002, 2003), stosując zróżnicowane dawki kompostu, a także dla porów­nania warianty z nawożeniem mineralnym NPK oraz wariant „0" bez nawożenia. Wyniki badań wykazały wzrost zawartości substancji organicznej (C org.) w glebie, proporcjonalny do wielkości dawek kompostu. Przy wyższych dawkach kompostu, odpowiadających poziomowi nawożenia azotem powyżej 150 kg N·ha⁻¹, nastąpił również wzrost zawartości azotu i fosforu w nawożonej glebie. Przy niższych dawkach wystąpił natomiast w ciągu 2 lat ubytek tych składników w glebie. Dawki te nie były więc wystarczające do pokrycia potrzeb pokarmowych nawożonych roślin (traw i kukurydzy).
Wyniki badań przeprowadzonych w lizymetrach wykazały, że stężenia azotu ogólnego w odciekach wzrastały wraz ze wzrostem dawek nawozów oraz upływem lat ich stosowania. Ilości azotu ogólnego odpływające z gleby z odciekami wzrastały wraz ze wzrostem dawek nawozów. Procentowy odpływ azotu w wariantach z nawożeniem kompostem był natomiast niezależny od wielkości dawek i wynosił 12-13% ogólnej ilości azotu dostarczonego do gleby. W wariantach z nawożeniem mineralnym odpływ azotu ogólnego z odciekami był znacznie większy i wynosił 20-23% azotu dostarczonego do gleby. Stężenia fosforu ogólnego w odciekach nie wykazywały zależności od wielkości dawek kompostu i wahały się od 0,1 do 0,3 mg P·dm⁻³. We wszystkich wariantach nawożenia kompostem, jak i nawozami mineralnymi, odpływ fosforu był znikomy i wynosił od 0,5% do nieco ponad 1% ilości tego składnika, dostarczonej w ciągu 5 lat do gleby.
Artykuł zawiera wyniki badań zawartości metali ciężkich (Zn, Cu, Cr, Ni) w kompostach z wiejskich osadów ściekowych, a także w glebie po 2-krotnym jej nawożeniu kompostem osadowym. Badania prowadzono w lizymetrach, z zastosowaniem kilku różnych poziomów nawożenia kompostem. Badania gleby po jej nawożeniu przez kolejne dwa lata (2002 i 2003 r.) wykazały zmiany zawartości niektórych metali ciężkich w porównaniu ze stanem wyjściowym. W wierzchniej warstwie gleby piaszczystej wystąpił wzrost całkowitych zawartości Zn i Cr. Zawartości Cu nie uległy zmianie, a zawartości Ni wyraźnie się zmniejszyły. W glebie gliniastej zmiany zawartości Zn, Cr i Ni były podobne jak w glebie piaszczystej, lecz zawartości Cu uległy zmniejszeniu. Ogólnie początkowe zawartości wszystkich badanych pierwiastków w glebie, jak i ich zawartości po nawożeniu kompostem były niskie i kształtowały się na poziomie zawartości naturalnych. Były one też znacznie niższe od zawartości uznawanych za szkodliwe dla roślin. Wyniki badań pozwalają na wniosek, że stosowanie kompostu z wiejskich osadów ściekowych w rolnictwie nie zagraża nadmierną kumulacją metali ciężkich w nawożonych glebach.
9
51%
W badaniach przeprowadzonych w latach 2000 - 2001 zastosowano dwa rodzaje kompostów wyprodukowanych z osadów ściekowych i słomy. Badania wartości nawozowej tych kompostów przeprowadzono metodą wegetacyjnych doświadczeń wazonowych (w wazonach Mitscherlicha). W doświadczeniach zastosowano gorczycę, jako roślinę testową, wrażliwą na działanie różnych składników nawozów i gleby a zwłaszcza substancji toksycznych oraz kukurydzę, jako roślinę o stosunkowo wysokich wymaganiach nawozowych. Wyniki badań wykazały dużą wartość nawozową kompostu z osadów ściekowych i korzystny jego wpływ na rozwój, plonowanie oraz skład chemiczny nawożonych nim roślin. Na nawożenie kompostem korzystniej reagowała kukurydza niż gorczyca. Maksymalne dawki kompostu, wyliczone z ilości azotu, nie powinny przekraczać poziomu nawożenia w wysokości 160-200 kg N·ha⁻¹ dla gorczycy i 200 - 250 kg N·ha⁻¹ dla kukurydzy. Stopień wykorzystania azotu przez rośliny, przy nawożeniu kompostem nie jest wysoki (nie przekracza 30%) i maleje wraz ze wzrostem dawek kompostu.
W opracowaniu przedstawiono wyniki badań zmian zawartości składników w kompoście, w okresie tzw. dojrzewania i przetrzymywania w pryzmach. W zakres badań wchodziły analizy chemiczne prób kompostów pobranych z pryzm po 6, 12 i 24 miesiącach od czasu zakończenia kompostowania. Badania wykazały zmiany zawartości niektórych składników w zależności od czasu przetrzymywania kompostów. Wyraźnym zmianom ulegały zawartości takich składników jak: węgiel organiczny, azot amonowy i azotanowy oraz łatwo wymywalne związki sodu, potasu i niektórych metali ciężkich. Z biegiem czasu przetrzymywania kompostu zmniejszała się w nim znacznie zawartość węgla organicznego, co świadczy o trwającej w dalszym ciągu, choć spowolnionej mineralizacji substancji organicznej. Zaznaczył się również spadek zawartości azotu amonowego i wzrost zawartości azotu azotanowego. Po rocznym i dwuletnim przetrzymywaniu kompostu nastąpiła zmiana jego odczynu z obojętnego na lekko kwaśny. Czas przetrzymywania kompostu nie wpłynął na pogorszenie się jego jakości pod względem sanitarnym.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.