Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 20

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W artykule przedstawiono oryginalną propozycję dostosowania polskiej klasyfikacji gruntów według PN-B-02480:1986 do nomenklatury wymaganej przez PN-EN ISO 14688-1:2006. Uzasadniono w nim, że polska klasyfikacja gruntów na podstawie uziarnienia oraz odpowiadającego mu makroskopowego rozpoznania gruntów spełnia wymagania dotyczące zasad i metodyki rozpoznawania gruntów według PN-EN ISO 14688:2006. Polska klasyfikacja gruntów powinna być – po wprowadzeniu drobnych zmian (tutaj prezentowanych) –dopuszczona do stosowania w ramach PN-EN ISO 14688:2006 poprzez umieszczenie w załączniku krajowym tej normy. Zaprezentowana propozycja powinna wzbudzić przyjazny odbiór u inżynierów branży budowlanej, daje bowiem szansę wprowadzenia normy PN-EN ISO 14688-1:2006 z równoczesnym zachowaniem pojęć, do których są oni w Polsce od kilkudziesięciu lat przyzwyczajeni.
W artykule wymieniono, obowiązujące w zakresie geotechniki eurokody i związane z nimi normy oraz specyfikacje. Omówiono podstawowe terminy stosowane w Eurokodzie 7. Przedstawiono dwie sytuacje obliczeniowe, dotyczące nośności podłoża gruntowego poddanego działaniom filtrującej wody tj. stany nośności HYD i UPL. Zgodnie z wymaganiami Eurokodu 7, zadania obliczeniowe przedstawiono w układzie projektu geotechnicznego, zawierającego procedury: określenia parametrów geotechnicznych, określenia oddziaływań i sprawdzenia stanu granicznego nośności.
W latach 1998-2000 przeanalizowano 120 zbiorowisk roślinnych zlokalizowanych na terenie Pojezierza Olsztyńskiego na glebach mineralnych. Określono skład gatunkowy metodą fitosocjologiczną Braun-Blanqueta oraz pobrano próbki gleby w celu określenia jej właściwości fizycznych i chemicznych. Badane obiekty położone były najczęściej (70%) na glebach lekkich i średnich. Najwyższą średnią zasobnością w substancję organiczną (50,3 g·kg⁻¹) wyróżniały się gleby bardzo lekkie. Gleby ciężkie natomiast cechowała wyższa zasobność w K, Mg i Ca. W runi łąkowo-pastwiskowej badanych obiektów najczęściej spośród traw występowały: Poa pratensis, Dactylis glomerata i Phleum pratense z roślin motylkowatych często występowały Vicia cracca, Trifolium repens. Najliczniejszą grupą roślin badanych zbiorowisk były zioła i chwasty. Niezależnie od rodzaju gleb najczęściej spotykano; Achillea millefolium, Ranunculus repens i Heracleum sibiricum.
15
51%
Określono zasobność Lotus uliginosus w Cu, Zn, Mn i Fe. W latach 1998 - 2000 na użytkach zielonych Pojezierza Olsztyńskiego przeanalizowano łącznie 51 zbiorowisk roślinnych z dużym udziałem w runi Lotus uliginosus, z czego 22 zlokalizowano na glebach mineralnych. Pobrano próbki glebowe i oznaczono w nich właściwości chemiczne oraz próbki materiału roślinnego w celu określenia zawartości mikroelementów. Analizy chemiczne wykonano w Stacji Chemiczno- Rolniczej według ogólnie przyjętych metod. Siedliska zbiorowisk z Lotus uliginosus cechowała wysoka zawartość substancji organicznej, w glebach zarówno mineralnych - 56,3 g·kg⁻¹, jak i organicznych - 335,0 g·kg⁻¹. Charakteryzuje je także duże zróżnicowanie zasobności gleby w składniki pokarmowe. Zawartość mikroelementów w Lotus uliginosus oscylowała w granicach optymalnych norm żywieniowych. Rośliny występujące na glebach mineralnych okazały się zasobniejsze w mikroelementy. Średnią zawartość w 1 kg suchej masy: 6,6 mg Cu, 80,9 mg Mn, 46,7 mg Zn i 193,7 mg Fe w roślinach z gleb mineralnych oraz 5,3 mg Cu, 44,8 mg Mn, 51,9 mg Zn i 137,3 mg Fe z gleb organicznych należy uznać za cechy charakterystyczne (niski współczynnik zmienności) dla Lotus uliginosus.
16
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Zawartosc mikroelementow w Achillea millefolium L.

51%
Na terenie Pojezierza Olsztyńskiego w latach 1998 - 2000 przeanalizowano łącznie 52 zbiorowiska łąkowo-pastwiskowe z wysokim udziałem Achillea millefolium, z czego 19 zlokalizowano na glebach organicznych. W glebie określono pH, zawartość substancji organicznej oraz zasobność w makro- i mikroelementy. W materiale roślinnym Achillea millefolium oznaczono zawartość Cu, Zn, Mn i Fe. Siedliska zbiorowisk z Achillea millefolium były zróżnicowane pod względem zasobności gleby w składniki pokarmowe. Gleby mineralne charakteryzowała bardzo wysoka zawartość Mg, wysoka Zn i niska P. W organicznych natomiast notowano bardzo wysoką zawartość P, a niską K. Zawartość badanych mikroelementów w 1 kg suchej masy Achillea millefolium wahała się w granicach: 4,7-18,4 mg Cu, 20,8-85,8 mg Zn, 17,3-362,1 mg Mn, 42,3-431,1 mg Fe. Pod względem żywieniowym gatunek ten gromadzi optymalną zawartość Cu, Mn i Fe niezależnie od typu gleby i wykazuje niedoborowe ilości Zn. Z analizy statystycznej wynika, iż znacznie mniejszym współczynnikiem zmienności charakteryzowała się w roślinach zawartość Cu i Zn w porównaniu z zawartością Mn i Fe. W roślinach z gleb organicznych notowano 2-krotnie niższą zawartość Mn.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.