Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 47

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Metodę mikrorozmnażania tulipana opracowano dla potrzeb hodowli twórczej i zachowawczej. Celem prezentowanych badań było zwiększenie efektywności formowania i jakości cebul w kulturach pędów in vitro. W badaniach wykorzystano pędy odmiany ‘Blue Parrot’, która w warunkach in vitro formuje cebule niskiej jakości. Badano wpływ kwasu 1-aminocyklopropano-l-karboksylowego (ACC), kwasu 2-chloroetylo-fosfonowego, CEPA), kwasu indolilo-3-octowego (IAA) oraz estru metylowego kwasu jasmonowego (MeJA) na liczbę i masę uzyskanych cebul in vitro oraz efektywność formowania cebul (procent pędów formujących cebule wysokiej jakości nadających się do ukorzeniania). Związki te dodawano oddzielnie lub łącznie do kultur pędów rosnących na zestalonych pożywkach agarowych po 4 (CEPA) lub 8 tygodniach (wszystkie związki) od zakończenia 14-tygodniowego chłodzenia (niska temperatura indukuje proces tuberyzacji). Wykazano, że IAA oraz MeJA istotnie stymulowały formowanie cebul. W kontroli efektywność procesu formowania cebul wynosiła 20%. W kulturach pędów traktowanych IAA notowano nawet większą liczbę wszystkich cebul od liczby tworzących je pędów, jednakże tylko 49% pędów wytworzyło cebule wysokiej jakości (przy stężeniu IAA 2,5 mg‧dm⁻³). Najwięcej takich wartościowych cebul wytworzyły pędy traktowane samym MeJA w stężeniu 25 i 50 µl‧dm⁻³, odpowiednio 55,5% i 61,0%. Spośród traktowań ACC i CEPA, dwukrotnie zastosowanie CEPA w stężeniu 1 mg‧dm⁻³ poprawiło efektywność formowania cebul z 7,5% (kontrola) do 42,5%. Cebule najwyższej jakości (okryte tuniką i z wąską szyjką) notowano w obecności samego MeJA.
Adventitious rooting of cuttings is a critical and very important process in horticultural mass production either in traditional vegetative multiplication or with propagation in vitro. Several factors affecting rhizogenesis of Rosa sp. shoots and other species have been reported in this review. External factors, which are relatively easy to control (temperature, light, medium composition) and internal factors (endogenous level of growth regulators, phenolic compounds) resulting from ontogenic stage and genotype are presented. The comparison of the different rooting procedures in vitro and ex vitro, and preparation of the microcuttings to the rooting through improving their quality and rooting ability are also discussed.
Micropropagation of roses has been widely applied for mass production, introduction of new cultivars, selection of new lines and elimination of rose viruses by meristem tip culture. The effects of cultural factors affecting shoot multiplication of rose - the ingredients of the medium, environmental influences and culture systems, have been briefly reported. Also the problem of senescence of shoot culture and possibility of prevention of this process has been described.
For breeding purposes, the number of neo-tetraploids of apple cultivars have been derived by in vitro technique. The first attempts at rooting and acclimatization of tetraploid shoots failed. The aim of the study was to develop an effective method for rooting microcuttings of apple neo-tetraploids. In the first stage of the study, in vitro rooting method was optimized for the shoots of diploid donor cultivars. Shoots were rooted on Murashige and Skoog [1962] (MS) medium with a reduced content of nitrogen, in the presence of auxins alone or in combination (indole-3-butyric acid – IBA, 1-naphthaleneacetic acid – NAA and indole- -3-acetic acid – IAA) with addition of putrescine, arginine or ornithine. The compounds were applied continuously for 25 days (one-step rooting system) or for seven days with subsequent transplanting shoots onto a medium without these compounds (two-step rooting method). Tetraploid microcuttings of the cultivars ‘Free Redstar’, ‘Gala Must’, ‘Pinova’ and ‘Redchief’ were evaluated for rooting on the selected medium considered optimal for their diploid counterparts. The shoots of all diploid apple scion cultivars had low rooting capacity. IBA alone poorly stimulated root formation. Significant improvement of rooting to 60–80% was achieved through the application of auxins, 2.5 µM IBA or 1.3 µM NAA combined with 5 µM IAA and 50 µM putrescine in the two-step rooting system with darkness and increased temperature of 26°C during seven-day induction phase. The replacement of benzyladenine (BA) by meta-Topolin (m-T) in the last multiplication subculture influenced positively shoot acclimatization. Tetraploids had comparable or slightly lower rooting and acclimatization ability compared to their diploid counterparts.
In several tulip cultivars propagated in vitro, a high decrease in propagation rate was observed after the 4th - 6th multiplication cycles. In vitro shoot cultures of the model tulip cultivars Blue Parrot and Prominence with relatively stable and high multiplication rate and shoots of new Polish cultivar Fringed Black which revealed a decreased regeneration capacity were used in the experiment. Shoots, multiplied at 8-week subculture period on MS modified medium supplemented with thidiazuron (TDZ) and a-naphthaleneacetic acid (NAA), were treated with low temperature (5°C) for 8, 10 or 12 weeks and with 1 mg·dm⁻³ GA₃ which was added to the medium prior to cooling at the 3rd week of multiplication subculture. The significant enhancement of shoot multiplication by cooling was found for the cultivar Fringed Black only. Low temperature treatment for 10 - 12 weeks markedly increased multiplication rate from 2.5 (non-cooled control) to 5.8 - 6.4 (in the 1st subculture). The effect of increased regeneration capacity was maintained during 8 months of cyclic multiplication. Application of GA₃ decreased affect shoot multiplication rate. It is suggested that the decrease in multiplication rate of cv. Fringed Black could result from dormancy development in shoots because the restoration of regeneration capacity occurred after low temperature treatment.
Do wykrywania TBV użyto dwóch rodzajów przeciwciał - specyficznych do tego wirusa oraz monoklonalnych uniwersalnych do wykrywania grupy potywirusów. Doświadczenie przeprowadzono używając świeżych liści tulipana (Tulipa gesneriana L.) pobieranych podczas wegetacji, liści pędów wybijających z podpędzonych cebul matecznych, używanych do inicjowania kultur in vitro oraz pędów pochodzących z kultur in vitro. Porównywano też skuteczność wykrywania potywirusów testem indirect-ELISA z użyciem przeciwciał na grupę potywirusów w zależności od rodzaju organu roślinnego (liście pędów kwiatowych izolowanych z pędzonych cebul oraz łuski wewnętrzne tych samych cebul). Uzyskane wyniki wskazują, że wykrywanie TBV w tulipanach jest bardziej skuteczne przy użyciu przeciwciał specyficznych dla tego wirusa w teście DAS-ELISA niż przy użyciu przeciwciał monoklonalnych uniwersalnych do wykrywania potywirusów testem indirect ELISA. W podpędzonych cebulach matecznych, służących do zainicjowanych kultur in vitro, potywirusy (w tym TBV) wykrywane są skuteczniej w liściach pędów kwiatowych niż w wewnętrznych łuskach.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.