W pracy zbadano relacje allometryczne opisujące związki pomiędzy liczbą działek w granicach administracyjnych miasta, Nd, całkowitym polem powierzchni miasta, Stot, oraz liczbą mieszkańców miasta, N. W wyniku przeprowadzonej analizy wyznaczone zostały trzy wykładniki ys, yd, oraz y występujące odpowiednio, w relacjach allometrycznych Stot ∞ NyS, Nd ∞ Nyd, oraz Nd ∞ Stoty
Przedmiotem badań prezentowanych w niniejszym artykule jest dwuwymiarowa struktura powstała w wyniku podziału obszaru na działki ewidencyjne. Określenie zależności między obwodem a polem powierzchni działek pozwoliło na scharakteryzowanie typowego kształtu działek na terenach zurbanizowanych. Analizą objęto następujące miasta: Kraków, Zakopane, Starogard Gdański, Bytom oraz Malmö w Szwecji. Zależność obwodu działki, L, od pola powierzchni, S, dla tych miast opisana jest relacją L = A√S , gdzie A = 6,28 ± 0,27. Dla analizowanych pięciu obszarów miejskich typowa działka jest prostokątem o stosunku długości boków równym w przybliżeniu 1:8.
Wykorzystanie metod statystycznych w analizach rynku nieruchomości umożliwia uzyskanie cennych informacji o zachowaniach tego rynku. Informacje te są obiektywne i mogą zostać wykorzystane zarówno do wycen indywidualnych, jak i masowych. W pracy omówiono zastosowanie metod regresyjnych w wycenie nieruchomości, pokazano metody wyznaczania trendu cen nieruchomości, przedstawiono metodę ustalania zależności ceny od pola powierzchni nieruchomości gruntowych, określono postać funkcyjną rozkładu cen jednostkowych nieruchomości gruntowych. Analizę przeprowadzono dla kilkutysięcznej bazy danych obejmującej transakcje dotyczące nieruchomości gruntowych niezabudowanych dokonane w Krakowie. W artykule dyskutowane są również wybrane problemy związane z zastosowaniem metod regresji wielorakiej w szacowaniu nieruchomości. Są nimi postać funkcyjna modelu, liczba atrybutów uwzględnionych w modelu, trend rynku, skala wartości atrybutów oraz wagi cech. Przedstawione zostały argumenty przemawiające za wyłączeniem daty transakcji z listy cech nieruchomości oraz powody, dla których model powinien zawiera wyraz wolny, a skale atrybutów powinny zaczynać się od zera.
W pracy przedstawiono nowe kryterium strukturalne delimitacji obszarów oraz nową metodę określania poziomu urbanizacji obszaru. Opisana metoda bazuje na własnościach morfologicznych struktury podziału gruntu na działki i wykorzystuje fakt, że istnieją tylko trzy postacie funkcyjne dystrybucji pól powierzchni działek: (i) odwrotnie potęgowa o wykładniku równym 2, (ii) logarytmiczno-normalna oraz (iii) odwrotnie potęgowa o wykładniku równym 1. Dystrybucje te charakteryzują, odpowiednio, rdzeń miasta, przedmieścia, oraz tereny niezurbanizowane. Podstawę analizy morfologicznej gruntu stanowią mapy GIS.