Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 40

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Kierowany do przemysłu spożywczego ziemniak powinien spełniać ściśle określone kryteria, zależne od kierunku przetwarzania. Dotyczą one jego cech morfologicznych, w tym wielkości, kształtu, zdrowotności i składu chemicznego. Pomimo tego, że odpowiednie cechy surowca są pierwszym i jednym z najważniejszych czynników determinujących właściwości produktów gotowych, to przebieg procesu produkcyjnego, prawidłowość przeprowadzonych zabiegów technologicznych na poszczególnych etapach produkcyjnych uważa się za kształtujące jakość przetworów i ich atrakcyjność dla coraz to bardziej wymagającego konsumenta. Niezależnie od rodzaju produkowanego wyrobu, przetwarzanie ziemniaka w przemyśle spożywczym wiąże się z zastosowaniem szeregu podobnych etapów technologicznych. Należą do nich: przyjęcie, selekcja i przechowywanie surowca, mycie i oddzielenie kamieni, sortowanie według wielkości i kształtu, ważenie i obieranie bulw, ręczne doczyszczanie, krojenie i sortowanie, blanszowanie, osączanie i osuszanie krajanki. Tak przygotowany ziemniak poddawany jest procesom charakterystycznym dla danej grupy produktów, tj. hartowaniu, parowaniu i suszeniu podczas produkcji płatków czy granulatu, suszeniu podczas wytwarzania kostki czy grysu, smażeniu, gdy produktem końcowym są czipsy oraz smażeniu i mrożeniu podczas produkcji frytek. Gotowe produkty są pakowane i kontrolowane na obecność metali.
5
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Bialko ziemniaczane - charakterystyka i wlasciwosci

100%
Potato contains about 0, 7-1,3% pure, coagulating protein. It is characterized by biological value higher than the most of vegetable proteins and comparable to proteins of animal origin. Because of high lysine content, potato protein may be a valuable supplement to the cereal products poor in this aminoacid. Fractions of globular, water and salt solutions soluble potato protein make about 75% of total potato nitrogen. They are characteristic for potato only and defined as a tuberin or patatin of 45,000 Mw. Potato protein is characterized by excellent emulsion and foaming properties and water absorption ability. Chemical composition and functional properties of the protein isolated from potato are closely dependent on applied method of protein coagulation including mainly the parameters such as the temperature, pH, time, the presence of compounds like salts or polyelectrolytes and also on drying conditions. The technology used in processing industry causes protein denaturation too far advanced what results in poor rehydratation of the product. Recent research works are focused on the influence of potato protein molecular structure, environmental and technological factors, on functional properties of obtained protein preparations, particularly those connected with protein solubility and its hydrophobic properties. The knowledge of mentioned relations should make easier not only predicting the functional properties of protein preparations but also understanding their potential role in food products and - consequently - to increase their effectiveness as the food components.
Materiał badawczy stanowił odpadowy granulat ziemniaczany pochodzący z przemysłu. Zaciery o 20% stężeniu surowca przygotowano w warunkach laboratoryjnych. Proces fermentacji prowadzono w temperaturze 30°C z udziałem drożdży Saccharomyces cerevisiae Etanol Red. W wyniku fermentacji zacierów uzyskano 67,5 g etanolu na litr zacieru. Proces przebiegał z wydajnością praktyczną na poziomie powyżej 87,8%. Podczas fermentacji drożdże charakteryzowały się dobrym stanem fizjologicznym.
Celem pracy było określenie wpływu transformacji genetycznej ziemniaka odmiany 'Desiree' przez modyfikacje genu kodującego białko 14-3-3, na zawar­tość skrobi i cukrów w bulwach przed i po trzech miesiącach przechowywania w różnych temperaturach. Bulwy ziemniaka poddanego transformacji genetycznej przez modyfikację genu kodującego białko 14-3-3 różniły się zawartością skrobi i cukrów między sobą oraz od bulw odmiany 'Desiree' niepoddanej transformacji genetycznej. Na wielkość i kierunek tych różnic miały wpływ warunki pogodowe podczas wegetacji i temperatura przechowywania ziemniaka. Bulwy badanych typów genetycznych, a szczególnie typów J2 i Gj, gromadziły w trakcie przechowy­wania w temperaturze 4°C więcej skrobi i mniej cukrów niż bulwy próby kontrol­nej, a przechowywane w temperaturze 10°C więcej cukrów ogółem i redukujących (oprócz G,) w porównaniu do ziemniaka odmiany 'Desiree'.
Badano wpływ wielkości średnicy zastępczej cząstek kostki ziemniaczanej dp, gęstości powietrza Pg oraz wysokości złoża nieruchomego Hₒ w komorze su­szarki - na minimalną prędkość fontannowania Vmf surowej i wysuszonej kostki ziemniaczanej. Do badań użyto świeżej kostki z ziemniaków odmiany „Bryza" o wilgotności ≈ 82% i wymiarach 0,01 X 0,01 X 0,01 m, dp = 0,0124 m oraz wysu­szonej do wilgotności ≈10% - o średnicy zastępczej dp = 0,0069 m. Wyniki przedstawiono w postaci wykresów oraz równań korelacyjnych.
W pracy przedstawiono ocenę wydajności, zużycia ciepła oraz równomierności wysychania podczas suszenia kostki ziemniaczanej w suszarce taśmowej. Dokonano także oceny zdolności do rehydracji suchej kostki. Wilgotność surowca wynosiła 81-82%, suszu 6,7-11%. Temperatura powietrza na wlocie do suszarki wahała się w granicach 105-120°C, na wylocie 52-63°C. Wydajność w odparowanej wodzie kształtowała się na poziomie 1224-1707 kg·godz.⁻¹, a jednostkowe zużycie ciepła wynosiło od 3650 do 5200 kJ na 1 kg H₂O. Zdolność suszu do rehydracji oscylowała w granicach 37-94%. Wyniki podano w postaci wykresów i tabel.
Użycie wycierki ziemniaczanej jako składnika smażonych chrupek ziemniaczanych przyczyniło się niezależnie od zastosowanej receptury peletów, do polepszenia wszystkich cech fizycznych i organoleptycznych wyrobów gotowych. Oddziaływanie wycierki okazało się szczególnie korzystne w próbach z około 40% dodatkiem płatków ziemniaczanych. Chrupki ze znacznym (około 20%) dodatkiem wycierki ziemniaczanej, odznaczały się w porównaniu do pozostałych wyrobów bardziej chrupką i mniej twardą teksturą, większym stopniem ekspansji, mniejszą gęstością i masą nasypową, nieznacznie większą zawartością tłuszczu oraz jaśniejszą barwą z mniejszym udziałem barwy czerwonej i żółtej.
Laboratory experiments were carried out in the laboratory of Raw Materials for Food Agronomic and Livestock Research of Agronomy Faculty of the Lithuanian University of Agriculture in 2009. The investigation focused on Solanum tuberosum L. cv. ‘Goda’ and Solanum tuberosum L. cv. ‘Solara’. The aim of this paper was to identify the effect of high/low temperatures on the potato tuber sprout initiation at the apical dominance stage. Potato tubers were exposed to different temperatures (-10°C, +5°C, +30°C, +40°C, +50°C) and time (30, 60 and 90 min) regimes. Control potato tubers were stored in light, + 18°C and photoperiod of 12 h. Before the test, the tubers were numbered, fixed eyes number on the upper, middle and lower parts of the tubers. After obtaining these conditions it was assessed that germinated eyes were numbered on the upper, middle and lower parts of the tubers. The dynamics of tuber sprout was determined with an interval of 7-14-21 days after high / low temperatures effect, and all seed tubers were analyzed. The present study confirmed that high (+40, +50°C)/low (-10°C) temperatures broke the apical sprout and increasing of the quantity of sprouting eyes.
Our research assessed fermentation characteristics of mashes prepared from oversized waste granules containing potato peel and potato dust formed during dried potato granule production. Due to the high water binding capacity of materials, applied fermentation was carried out at low gravities of 10 and 15% w/w of raw materials dry matter. Mashing of materials resulted in total soluble sugar (glucose, maltose, and maltotriose) concentrations ranging between 95.10 and 66.33 g‧L⁻¹. Fermentation dynamics evaluation showed that CO₂ secretion was nearly over after 24 h. In all the samples collected, yeast utilized the whole amount of sugars after the first day of the process. Ethanol production by yeast ended after 24 h of the process, resulting in of 36.86-39.89 g‧L⁻¹ concentration for 10% and 54.44-61.66 g‧L⁻¹ for samples at 15% concentration. In both variants of concentration higher ethanol yield was obtained in aspiration channel dust.
Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu dodatku błonnika i wilgotności półproduktów ekstrudowanych typu pelety (ang. pellets) na absorpcję tłuszczu i konsystencję otrzymanych z nich chrupek. W doświadczeniu zastosowano 5 i 10% dodatek błonnika do otrzymywanych w procesie niskotemperaturowej ekstruzji półproduktów (peletów), których wilgotność doprowadzano następnie do poziomu: 8, 10, 12, 14 i 16%. W usmażonych, w gorącym oleju, chrupkach oznaczono zawartość tłuszczu oraz określono ich teksturę zarówno metodą sensoryczną, jak i instrumentalną z użyciem teksturometru Instron. Zawartość tłuszczu w chrupkach i ich tekstura zależały jednocześnie od wilgotności peletów i od ilości dodanego błonnika. Wraz ze zwiększaniem dodatku błonnika zmniejszała się zawartość tłuszczu i zwiększała się twardość chrupek, szczególnie otrzymanych z peletów o wilgotności 8-12%. Wielkość dodatku błonnika nie miała istotnego wpływu na zawartość tłuszczu w chrupkach otrzymanych z peletów o dużej wilgotności, tj. 16%. Dodatek błonnika w ilościach 5 i 10% nie powodował istotnych zmian tekstury chrupek, jeśli otrzymano je z peletów o wilgotności 12 i 14%. Chrupki o najlepszej, kruchej teksturze uzyskano z peletów o wilgotności 12% bez względu na zawartość błonnika oraz z półproduktów o wilgotności 14% bez dodatku i z 5% dodatkiem błonnika.
Doświadczenie przeprowadzono w laboratoryjnej suszarce fontannowej. Pomiary prowadzono przy stałej prędkości powietrza na wlocie (ok. 6 m·s⁻¹) i dwóch temperaturach suszenia (50°C i 90°C). Początkowa wysokość złoża suszonego materiału wynosiła 0,15 m. Podwyższenie temperatury czynnika suszącego od 50°C do 90°C spowodowało w warunkach doświadczenia wzrost średniej szybkości suszenia od ok. 0,02 do ok. 0,052 kg H₂O·kg⁻¹ s.m.·min⁻¹ oraz wzrost średniego strumienia odparowania od ok. 94 do ok. 147 kg H₂O·m⁻³·godz.⁻¹.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.