Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 30

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W opracowaniu przedstawiono zagadnienia z zakresu suszenia rozpyłowego emulsji typu olej w wodzie, stabilizowanych białkami mleka. Omówiono rolę składników emulsji (cukrów i białek mleka) w tworzeniu matrycy cząstek podczas suszenia rozpyłowego oraz opisano te cechy sproszkowanych emulsji, które są powiązane z formą proszku (zwilżalność, sypkość, podatność na zbrylanie). Przedstawiono dane dotyczące efektywności mikrokapsułkowania lipidów, tłuszczu wolnego na powierzchni suchych cząstek i odtwarzania emulsji pierwotnej po rekonstytucji proszku w wodzie, w aspekcie składu emulsji poddanej suszeniu rozpyłowemu. Białka mleka pełnią głównie rolę koloidu stabilizującego emulsję, a cukry rolę wypełniacza w tworzeniu stałej matrycy proszku. Kazeina i kazeiniany, ze względu na większą stabilność cieplną i lepsze właściwości powierzchniowe w porównaniu z białkami serwatkowymi, zapewniają większą trwałość suszonych emulsji. Skuteczną matrycę ścianki, zapewniającą efektywne kapsułkowanie o jak najmniejszym udziale tłuszczu wolnego na powierzchni cząstek, stanowią szkliste struktury niskocząsteczkowych cukrów, formujące się na skutek szybkiego usuwania wody podczas suszenia.
Zastosowanie procesu aglomeracji w przemyśle spożywczym umożliwia nadanie produktom i składnikom spożywczym w proszku cech korzystnych z punktu widzenia jakości żywności. Są bardziej sypkie, lepiej rozpuszczalne, można je łatwiej dozować, szybciej zwilżać, kontrolować gęstość nasypową, podkreśla się także brak pylenia, ujednorodnienie składu, względnie wysoką trwałość. Wymagania te spełnia uzyskanie granulek o porowatej, otwartej strukturze, nieregularnym kształcie, jednorodnej wielkości, stosunkowo dobrej wytrzymałości mechanicznej. Aglomeracja stwarza również możliwość kreowania nowego produktu atrakcyjnego dla konsumenta. Aglomerowanie w złożu fluidalnym wytwarzanym przez powietrze i w mieszarkach mechanicznych to najczęściej wykorzystywane metody do tworzenia porowatych proszków spożywczych.
Celem pracy było określenie wpływu aglomeracji nawilżeniowej, poprzez mieszanie w złożu fluidalnym, na wybrane właściwości fizyczne otrzymanych aglomeratów na przykładzie modelowej żywności w proszku. Aglomerację przeprowadzono dwoma metodami: w pneumatycznie i mechanicznie generowanym złożu fluidalnym. Analiza właściwości fizycznych obejmowała: wielkość cząstek, skład granulometryczny, gęstość nasypową luźną i utrzęsioną, porowatość, sypkość i zwilżalność. Modelową żywność w proszku stanowiły mieszaniny tworzone z takich proszków spożywczych, jak: serwatka, izolat białka sojowego, izolat białek serwatkowych, glukoza, proszek mleczny, tłuszcz roślinny. Nieaglomerowane mieszaniny były proszkami drobnoziarnistymi, trudno rozpuszczalnymi w wodzie, o wysokiej gęstości nasypowej luźnej i utrzęsionej oraz słabej sypkości. Aglomeracja nawilżeniowa poprzez mieszanie modelowej żywności w proszku, przeprowadzona zarówno w pneumatycznie, jak i mechanicznie generowanym złożu fluidalnym, umożliwia otrzymanie produktu o zmniejszonej zawartości pyłu, dobrej sypkości i szybkiej rozpuszczalności w cieczach. Wyższa gęstość nasypowa i gęstość rzeczywista oraz niższa porowatość złoża proszków aglomerowanych przez mieszanie mechaniczne wskazuje na istnienie bardziej upakowanej struktury tych aglomeratów. Nawilżanie roztworami węglowodanów podczas aglomeracji, zwłaszcza w przypadku mieszania pneumatycznego i nawilżania roztworem maltodekstryny, może doprowadzić do otrzymania aglomeratu o wyższej gęstości nasypowej i niższej porowatości w porównaniu z aglomeratem wytworzonym z użyciem wody. Nadanie cechy instant zwilżalności modelowej żywności w proszku, poprzez aglomerację, uzależnione jest od jej składu surowcowego.
The aim of this work was to examine the influence of three levels of various amounts of particular ingredients, which form emulsion exposed to drying, on the microencapsulation efficiency and selected physical properties of powdered encapsulated oil. Spray-drying of rapeseed oil onto a maltodextrin carrier with the addition of acacia gum enabled obtaining a powdered product with complete water reconstitution and very poor wettability and flowability. The greatest susceptibility to quantitative changes in particular components of the emulsions was shown for traits linked with surface oil content and powder particles density. The microencapsulation efficiency, ranging from 79 to 95%, was affected to the greatest extent by the solid content of emulsion subjected to spray drying.
Zbadano stabilność rekonstytuowanych emulsji z dodatkiem modyfikowanej skrobi typu OSA i porównano ze stabilnością emulsji pierwotnych. Analizowano wpływ ciśnienia homogenizacji emulsji pierwotnej i udziału fazy tłuszczowej na stabilność emulsji, jak również na efektywność mikrokapsułkowania i wybrane właściwości użytkowe proszków otrzymywanych w wyniku suszenia rozpyłowego. Wykreślono profile stabilności emulsji przy zastosowaniu aparatu Turbiscan Lab® Expert. W wyniku suszenia rozpyłowego emulsji oleju rzepakowego z udziałem skrobi OSA otrzymano drobnoziarniste proszki, o słabej sypkości, niezbyt łatwo odtwarzalne w wodzie. Zmienny udział fazy olejowej miał wpływ na ilość tłuszczu wolnego na powierzchni cząstek i efektywność mikrokapsułkowania oleju, ale nie powodował istotnych zmian w wartościach współczynników sypkości oraz zwilżalności i dyspergowalności proszku w wodzie. Zawartość wolnego tłuszczu na powierzchni cząstek proszków zmniejszała się wraz ze zwiększeniem ciśnienia homogenizacji, niezależnie od proporcji składników emulsji. Stabilność emulsji sproszkowanych po odtworzeniu w wodzie nie różniła się istotnie w porównaniu do emulsji wyjściowych przed suszeniem. Stabilność emulsji polepszała się wraz ze zwiększeniem ciśnienia homogenizacji, zwłaszcza w przypadku emulsji o najniższym udziale fazy olejowej. Zastosowane w badaniach parametry homogenizacji ciśnieniowej pozwoliły uzyskać dostatecznie małe wymiary kuleczek tłuszczowych, gwarantujące stabilność emulsji pierwotnej i rekonstytuowanej oraz efektywne mikrokapsułkowanie, gdy udział fazy tłuszczowej był na poziomie 20 i 40%.
Sproszkowane preparaty tłuszczowe to najczęściej wysuszone rozpyłowo emulsje typu olej w wodzie. Efektywne suszenie rozpyłowe emulsji stabilizowanych białkami mleka polega na wytworzeniu takiej stałej matrycy, która gwarantuje jak najniższy udział tłuszczu wolnego. Skuteczną matrycę ścianki stanowi amorficzna struktura cukrów. Szklista matryca dobrze chroni tłuszcz przed dostępem tlenu i umożliwia łatwą rekonstytucję proszku w wodzie, ale decyduje o wysokiej higroskopijności i podatności materiału na zbrylanie, co wiąże się z pogorszeniem jakości, obniżeniem rozpuszczalności i utratą sypkości. W pracy zbadano higroskopijność i podatność za zbrylanie suszonych rozpyłowo emulsji zawierających w składzie: 5% kazeinianu sodu lub izolatu białek serwatkowych, 59 i 39% maltodekstryny lub trehalozy i odpowiednio 35 i 55% oleju rzepakowego. Określono ilość zaadsorbowanej wody, aktywność wody i poziom zbrylenia po 1 i 2 dniach przechowywania proszków w środowisku o wilgotności względnej 43,9% i 64,8%. Aktywność wody w zakresie 0,37-0,4 determinowała zjawisko zbrylania proszków, które obserwowano w drugiej dobie przechowywania przy wilgotności względnej 43,9% i w pierwszej dobie przy wilgotności 64,8%, zarówno sproszkowanych emulsji z dodatkiem trehalozy, jak i w emulsjach z dodatkiem maltodekstryny. Sproszkowane emulsje zawierające trehalozę wykazywały wyższy poziom zaadsorbowanej wody i wyższą aktywność wody w porównaniu do emulsji z udziałem meltodekstryny w składzie, niezależnie warunków przechowywania.
The sorption properties of milk powder admixed with selected carbohydrates were examined, when studying the effects of mixture composition, agglomeration and humidity. The sorption of water vapour by milk powder, glucose, saccharose, maltodextrin and starch was found to proceed with different rates depending on the type of material, water content and humidity. The addition of 30% carbohydrates to milk considerably changed the course of kinetic curves for water vapour adsorption by the mixture, as compared with milk powder. Agglomeration of milk powder and its mixtures with carbohydrates only slightly changed the course of the kinetic curves for water vapour adsorption.
W artykule przedstawiono badania mające na celu scharakteryzowanie 24 wybranych sypkich produktów spożywczych pod względem ściśliwości, w porównaniu z innymi wyróżnikami sypkości, jak kąt nasypu i współczynnik Hausnera, wyrażony stosunkiem gęstości nasypowej utrzęsionej do luźnej. Badane materiały obejmowały zarówno drobno- i gruboziarniste produkty sproszkowane na skutek rozdrobnienia, jak też produkty suszenia, krystalizacji czy aglomeracji. Do oceny sypkości badanych materiałów na podstawie testu ściskania, najbardziej zasadnym było wyznaczenie współczynnika ściśliwości w zakresie niskich naprężeń konsolidujących. Wykazano wysoką korelację pomiędzy wyróżnikami sypkości, współczynnikiem Hausnera dla złoża utrząsanego i kątem nasypu, a współczynnikiem ściśliwości dla naprężenia do 100 kPa.
W artykule przedstawiono badania mające na celu określenie wpływu rodzaju składnika białkowego i jego udziału w matrycy na efektywność mikrokapsułkowania i wybrane właściwości fizyczne suszonych rozpyłowo emulsji oleju rzepakowego. W przeprowadzonym procesie otrzymano preparaty tłuszczowe w formie drobnoziarnistych proszków, o słabej sypkości, trudno odtwarzalnych w wodzie. Ilość tłuszczu wolnego uzależniona była od udziału białka w matrycy cząstek. Zastąpienie części gumy arabskiej składnikiem białkowym, wiązało się z niższą efektywnością mikrokapsułkowania dla izolatu białek sojowych i koncentratu białek mleka oraz porównywalnym poziomem efektywności mikrokapsułkowania w przypadku izolatu białek serwatkowych.
W pracy badano właściwości płynięcia wybranych sypkich materiałów spożywczych w teście jednoosiowego ścinania według procedury pomiarowej zgodnej z teorią Jenike, przy czterech poziomach naprężenia konsolidującego z zakresu 6-5-16 kPa. Pomiary wykonano dla dwóch rodzajów preparatów białka sojowego oraz dla dwóch rodzajów serwatki w proszku. Dla każdego rodzaju materiału wyznaczono parametry plastycznego płynięcia takie, jak kohezja, kąt tarcia wewnętrznego, wytrzymałość na jednoosiowe ściskanie, funkcja płynięcia. Test jednoosiowego ścinania wykazał diametralnie różne właściwości mechaniczne preparatów sojowych i serwatki w proszku. Preparaty sojowe w proszku określono jako słabo kohezyjne, łatwo płynące. Preparaty serwatkowe są proszkami kohezyjnymi, trudno płynącymi.
13
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Adsorpcja pary wodnej przez zywnosc w proszku

63%
W pracy omówiono podstawowe zagadnienia związane z adsorpcją pary wodnej przez żywność w proszku. Przedstawiono znaczenie żywności w proszku w technologii żywności oraz scharakteryzowano izotermy adsorpcji pary wodnej przez żywność w proszku. Szczególną uwagę zwrócono na kinetykę adsorpcji pary wodnej przedstawiając kilka modeli matematycznych opisujących kinetykę adsorpcji pary wodnej.
Wyznaczono lepkość stabilizowanych białkami mleka emulsji o/w charakteryzujących się zmiennym udziałem fazy olejowej i składnika białkowego oraz stałym udziałem składnika węglowodanowego. Materiał badawczy stanowiły emulsje typu o/w, o koncentracji suchej masy 30%, w których udział oleju wynosił od 6 do 16,5%, udział składnika białkowego od 1,5 do 12%, i udział składnika węglowodanowego 12%. Emulsje sporządzono używając następujących surowców: izolat białek serwatkowych lub kazeinian sodu, jako składnik białkowy, maltodekstryna DE 28 lub trehaloza, jako składnik węglowodanowy oraz olej rzepakowy. Krzywe płynięcia wyznaczono przy użyciu reo- metru rotacyjnego Brookfield DV-III V3.3 RV, w temperaturze 20 i 40°C. Lepkość emulsji stabilizowanych kazeinianem sodu zależnie od udziału fazy olejowej w temperaturze 20 i 40°C wynosiła odpowiednio od 3,5 do 68,0 mPa·s⁻¹ i od 1,8 do 19,0 mPa·s⁻¹, a dla emulsji stabilizowanych izolatem białek serwatkowych w temperaturze 20 i 40°C odpowiednio od 3,1 do 9,0 mPa·s⁻¹ i od 1,1 do 4,2 mPa·s⁻¹. Czynnikami istotnie różnicującymi lepkość badanych emulsji były: udział fazy olejowej, rodzaj składnika białkowego i temperatura. Zwiększenie udziału fazy olejowej (i odpowiadające mu zmniejszenie udziału składnika białkowego) powodowało istotne zmniejszenie lepkości, zwłaszcza w przypadku emulsji stabilizowanych kazeinianem sodu.
Hydrokoloidy są szeroko stosowane jako stabilizatory i emulgatory układów emulsyjnych żywności. Skrobie modyfikowane typu OSA to polimery aktywne powierzchniowo, które mogą efektywnie stabilizować produkty o charakterze emulsji olej w wodzie. W artykule scharakteryzowano właściwości funkcjonalne skrobi OSA oraz przedstawiono możliwość ich wykorzystania w stabilizowaniu sosów majonezowych, dressingów, emulsji napojowych i w procesie mikrokapsułkowania składników żywności metodą suszenia rozpyłowego.
Zastosowanie technologii powlekania żywności proszkami daje producentom możliwość stworzenia szerokiej gamy produktów o różnorodnych smakach i kolorach. Standardowym przykładem wykorzystania tej techniki są przekąski z nanoszoną solą lub różnego rodzaju mieszankami przypraw oraz składnikami funkcjonalnymi. W artykule przedstawiono urządzenia technologiczne wykorzystywane w operacji powlekania, takie jak bębny powlekające i przenośniki taśmowe, z uwzględnieniem systemów dozowania proszków. Scharakteryzowano technikę powlekania elektrostatycznego, która wykazuje lepszą wydajność w porównaniu z metodą konwencjonalną. Zwrócono uwagę na właściwości proszków - rozmiar, kształt, sypkość, gęstość i rozpuszczalność - wpływające na skuteczność procesu. Nakreślono problemy występujące podczas powlekania, jak: niewystarczająca adhezja, pylenie, kohezyjność, zapychanie i wzbieranie, oraz zaproponowano sposoby ich rozwiązania
Celem pracy było określenie wpływu ciśnienia homogenizacji na zawartość tłuszczu powierzchniowego w suszonych rozpyłowo emulsjach o/w stabilizowanych białkami mleka. Badano emulsje, w których proporcja składnika białkowego (izolat białek serwatkowych – min. 95 % białka lub kazeinian sodu), węglowodanowego (maltodekstryna DE 28 lub trehaloza) i tłuszczowego (olej rzepakowy) wynosiła 30 : 40 : 30. Zawartość tłuszczu wolnego na powierzchni cząstek proszków zmniejszała się wraz ze zwiększaniem ciśnienia homogenizacji emulsji i zależnie od rodzaju składnika białkowego i węglowodanowego wynosiła 4,31 - 7,46 g/100 g proszku przy ciśnieniu homogenizacji 25 MPa, 2,67 - 3,88 g/100 g proszku przy ciśnieniu homogenizacji 45 MPa oraz 1,61 - 2,33 g/100 g proszku przy ciśnieniu homogenizacji 65 MPa. Sproszkowane emulsje były proszkami drobnoziarnistymi i słabo sypkimi, ale stosunkowo łatwo dyspergowanymi w wodzie.
19
63%
The study was aimed at investigating caking of sweet whey powder and whey demineralized as a result of water vapor adsorption in respect of their sorption capacity. The analysis of the course of kinetic curves demonstrated that sweet whey was characterised by a higher capacity and rate of water vapour adsorption as compared to the demineralized whey. During storage at relative humidity of RH>0.43 the powders were subject to caking once the material reached water activity (aw) of 0.3-0.4, yet the sticking of powder particles proceeded faster in the case of sweet whey.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.