Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 75

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W latach 1998–2000 przeprowadzono doświadczenie polowe z mieszankami pszenżyta z pszenicą jarą, uprawianymi na glebie kompleksu pszennego bardzo dobrego. W przeprowadzonych badaniach porównywano plonowanie i cechy struktury plonu, wariantów mieszanek o różnym udziale w nich komponentów z czystymi zasiewami odmian pszenżyta jarego (Gabo, Wanad) i pszenicy (Henika). W siewie mieszanym udział pszenżyta wynosił: 75, 50 i 25%. Pod względem plonowania pszenżyto uprawiane w czystym siewie przewyższało pszenicę. Odmiany pszenżyta plonowały na podobnym poziomie. Badane warianty mieszanek przewyższały plonami pszenicę, ale ustępowały pszenżytu. Istotnie wyżej od pszenicy plonowały mieszanki w których udział pszenżyta był większy od 25%. Pszenżyto Gabo w porównaniu do odmiany Wanad, charakteryzowało się drobniejszym ziarnem, mniejszą liczbą ziaren w kłosie i niższą masą ziarna z kłosa. Pszenżyto uprawiane w mieszance z pszenicą jarą wykształcało drobniejsze ziarno, co powodowało spadek masy ziarna z kłosa, w porównaniu do czystego siewu pszenżyta, szczególnie wyraźnie wtedy gdy jego udział w mieszance był niewielki — 25%. Pszenica na uprawę w mieszankach reagowała wzrostem bądź spadkiem podstawowych elementów struktury plonu. Liczba ziaren w kłosie i masa 1000 ziaren pszenicy pochodzącej z mieszanek nie różniła się istotnie w stosunku do pszenicy z siewu czystego.
The study examined usefulness of field bean as a cover crops for red clovers and oil radish as companion crops. In the first field experiment the cover plants for red clovers cv. Nike were spring barley cv. Edgar and field bean cv. Nadwiślański, which presented first experimental factor. Second factor consisted in two sowing method: narrow-row sowing (11 cm and full norm of sowing) and spare sowing (22 cm and of sowing quantity lowered by 50%). In the second experiment the cover-crop value of field bean cultivars: Sonnet (indeterminated) and Optimal (determinated) for oil radish companion crop were compared. Field bean grown on very good wheat soil complex in spare sowing, created better conditions for red clover development than the spring barley. Lower plant density of field bean and smaller value of LAI index ensured better shoot density of clover companion crop in comparison to barley. Field bean determinated cultivar Optimal is better cover crop for late sown oil radish, than the traditional cv. Sonet. This resulted from smaller mass of straw and leaf area index in the period of companion crop development, what in consequence affected the participation of PAR reaching the surface of companion crop.
The work aimed at determination of the share of individual components in the yield of spring barley and field bean cultivated in 1993-1995. The method applied was linear regression using (or not) the logarithmic transformation. The study revealed that yields of spring barley and field bean were determined by a number of ears and plants per 1 m². However, the mass of 1000 grains had a small share in the yield formation. Individual share of yield components in yield of barley grain was more influenced by changes in its structural traits over the years, than the corresponding share in yield of field bean seeds. Full models were the best for predicting yields of both crops using linear regression. For barley the sufficient exactness was achieved also using models with two yield components, in which the number of ears per 1 m² had to be included. The above holds as well for field bean yield, proven that logarithmic transformation of the data has been previously done.
Przedmiotem badań wykonanych w latach 2002-2005 w Stacji Doświadczalnej w Prusach koło Krakowa, należącej do Uniwersytetu Rolniczego, była ocena wpływu dwóch zróżnicowanych technologii uprawy na plonowanie, zawartość oraz plon białka kilku wybranych odmian pszenicy ozimej. Porównywane technologie uprawy – średnio intensywna i intensywna – wywarły istotny wpływ na zawartość białka w ziarnie badanych odmian oraz na plon ziarna i białka. Uprawa pszenicy w technologii intensywnej powodowała zwiększenie plonu ziarna o 1,5 t∙ha⁻¹, zawartości białka w ziarnie o 0,9 punktu procentowego, a wydajności białka o 230 kg∙ha⁻¹ w porównaniu z uprawą w technologii średnio intensywnej. Wpływ technologii uprawy na wielkość analizowanych cech zależał od przebiegu warunków pogodowych oraz odmiany. Badane odmiany pszenicy ozimej plonowały na zbliżonym, bardzo wysokim poziomie. Najniżej plonowała pszenica ‘Kobra Plus’, natomiast pozostałe odmiany od 11 do 17% wyżej. Największą zawartością białka w ziarnie charakteryzowały się odmiany Finezja i Soraja, a największą wydajnością białka – ‘Turnia’, ‘Soraja’ i ‘Finezja’.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.