Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Soki owocowe są ważnym źródłem związków przeciwutleniających w diecie Polaków. W celu określenia ogólnej pojemności przeciwutleniającej soków dostępnych na polskim rynku zakupiono i poddano analizie osiem różnych soków owocowych. Wśród nich znajdowały się soki z jednego owocu oraz soki mieszane tzw. multiwitaminy. Potencjał przeciwutleniający wyznaczono metodą ORAC czyli metodą pomiaru zdolności absorpcji rodników tlenowych. Jako czynnik ulegający degradacji zastosowano sól sodową fluoresceiny a za źródło rodników tlenowych posłużył AAPH. Pomiary wykonano na spektrofluorymetrze RF-1501 firmy Shimadzu przy długości fali wzbudzenia 491 nm i emisji 512 nm. Wśród wszystkich przebadanych soków dzika róża wykazuje najwyższą wartość ORAC wynosząca 64,6. Pozostałe soki charakteryzowały się mniejszymi wartościami ORAC wynoszącymi odpowiednio: sok winogronowy (41,3),, sok grejpfrutowy (20,5), multiwitamina 3 (12,0), sok z pomarańczy (9,6), multiwitamina 1 (9,4), multiwitamina 2 (8,7) i sok jabłkowy (6,9).
Znaczny wzrost spożycia wyrobów czekoladowych przy utrzymującej się wciąż wysokiej cenie ziarna, miazgi i tłuszczu kakaowego zmusiły do poszukiwania tłuszczów kakaopodobnych, o właściwościach możliwie najbardziej zbliżonych do tłuszczu kakaowego. Ze względu na nagminne fałszowanie tłuszczu kakaowego tłuszczami roślinnymi przez producentów czekolady, dodatek CBE (zamiennik tłuszczu kakaowego) został ograniczony prawnie do 5% przez Dyrektywę 2000/36/WE. Analiza zawartości frakcji triacylogliceroli (TAG) w czekoladach gorzkich i miazgach kakaowych polegała na rozdrobnieniu próbki, wyekstrahowaniu tłuszczu oraz odpowiednim rozcieńczeniu roztworu do nastrzyku. Jakościowa i ilościowa analiza frakcji triacylogliceroli została przeprowadzona za pomocą chromatografii gazowej sprzężonej ze spektrometrią masową. Następnie za pomocą wzorów przeliczono zawartość TAG na zawartość CBE w badanych próbkach. Wysoką zawartość CBE oznaczono we wszystkich czekoladach z deklaracją dodatku tłuszczy roślinnych bądź tłuszczu mlecznego. Dwie z nich przekroczyły dozwolony maksymalny 5% próg dodatku CBE średnio o 4%. Czekolady bez deklaracji na opakowaniu oraz miazgi kakaowe charakteryzowały się niską zawartością CBE na poziomie = 1% na 100 g co zawiera się w granicach wartości błędu oznaczenia.
Do zapewnienia bezpieczeństwa i jakości żywności wykorzystywane są coraz bardziej zaawansowane techniki i instrumenty analityczne. Niektóre, jak elektroniczny nos i język, starają się odwzorować ludzkie zmysły węchu i smaku. Jak każde urządzenia analitycz­ne, mają wady i zalety, o których w tym przypadku decydują sensory i system procedur klasyfikacyjnych. Sztuczne zmysły są szeroko stosowane w różnych gałęziach przemysłu, m.in. w przemyśle spożywczym. Wykorzystywane są do optymalizacji procesów, stałego monitoringu i wykrywania określonych substancji oraz oceny jakości towarów.
Niektóre współczesne instrumenty analityczne projektowane są na wzór ludzkich zmysłów. Naśladowaniem mechanizmów odbierania i przetwarzania informacji z otoczenia przez człowieka zajmuje się dziedzina nauki nazywana bioniką. Postęp w elektronice i mechanice przyczynia się do miniaturyzacji i ciągłego udoskonalania budowy bionicznych zmysłów nosa i języka. Szeroki zakres wyboru czujników w matrycach detekcyjnych oraz metod przetwarzania sygnału decyduje o olbrzymim potencjale tych urządzeń. Sztuczne zmysły z powodzeniem mogą być łączone z innymi technikami analitycznymi.
Międzynarodowy rynek produktów spożywczych utrwalanych nowoczesnymi metodami jest niewielki i wciąż się rozwija. Najbardziej obiecujące technologie to wysokie ciśnienia (HPP) oraz pulsacyjne pole elektryczne (PEF). Jedną z barier rozwoju jest niewystarczająca akceptacja konsumentów wynikająca z braku wiedzy o nowych metodach utrwalania żywności oraz negatywnych skojarzeń niektórych nazw technologii. Ewaluację akceptacji konsumenckiej w przypadku innowacyjnego produktu należy przeprowadzić już na etapie jego projektowania. W procesie ewaluacji rynku żywności powinno się uwzględnić różne kryteria będące mieszanką kulturowych, społecznych i poznawczych postaw konsumentów. Niezbędna jest także ciągła komunikacja i informowanie konsumentów o stwierdzonych w wielu badaniach korzyściach wynikających z zastosowania nowych technologii, takich jak zachowanie wartości odżywczych czy przedłużona trwałość.
Znaczny wzrost zainteresowania konsumentów produktami prozdrowotnymi przedłożył się na wysoką sprzedaż żywności funkcjonalnej. Jednocześnie zapomi­na się o produktach, które w swojej naturze posiadają duże zawartości związków biologicznie czynnych jak fitosterole czy nienasycone kwasy tłuszczowe. Przykła­dem takiego produktu jest czekolada gorzka, która spożywana codziennie w ma­łych ilościach wpływa dobroczynnie na organizm człowieka. Praca miała na celu zbadanie profilów fitosteroli i kwasów tłuszczowych w wybranych czekoladach gorzkich dostępnych na polskim rynku oraz miazgach kakaowych. Jakościowa i ilościowa analiza została przeprowadzona za pomocą chromatografii gazowej sprzężonej ze spektrometrią mas z użyciem standardów wewnętrznych. Z grupy fitosteroli zidentyfikowano β-sitosterol, stigmasterol i kampesterol. Wśród kwasów tłuszczowych obecne były nasycone: stearynowy, palmitynowy, arachidowy, mirystynowy, laurynowy i nienasycone: oleinowy, linolowy, α i γ-linolenowy. Stwierdzono najwyższą zawartość obu grup związków w miazgach kaka­owych. Spośród czekolad to te wysokokakaowe (> 70%) charakteryzowały się największymi poziomami badanych związków.
Wprowadzenie. Parówki dostępne na rynku są produktem o zróżnicowanym składzie. Jak wynika z badań są chętnie spożywane przez dzieci. Cel pracy. Z uwagi na duże zainteresowanie i rozwijający się asortyment kiełbas drobno rozdrobnionych typu parówka przeznaczonych dla dzieci, dokonano analizy jakości tłuszczu wybranych parówek. Materiał i metody. Zbadano 10 rodzajów parówek różnych producentów. Surowe parówki poddano obróbce termicznej w wodzie, a następnie 7-dniowemu przechowywaniu chłodniczemu. W każdym przypadku oznaczono całkowitą zawartość tłuszczu. Wykonano analizę jakościową kwasów tłuszczowych obecnych w próbkach z wykorzystaniem GC/MS. Wyniki. Zidentyfikowano 18 różnych kwasów tłuszczowych. Najwyższy udział stanowiły kwasy z grupy jednonienasyconych kwasów tłuszczowych (Monounsaturated Fatty Acids - MUFA) w parówkach wykonanych z drobiu. Natomiast w wieprzowych dominowały nasycone kwasy tłuszczowe (Saturated Fatty Acids - SFA). Wielonienasycone kwasy tłuszczowe (Polyunsaturated Fatty Acids - PUFA) oznaczono we wszystkich parówkach na podobnym poziomie. Wszystkie parówki cechowały się wyższą proporcją kwasów omega-6/omega-3. Wnioski. Zabiegi, jakim poddane zostały parówki obniżały zawartość i jakość tłuszczu. Należy unikać intensywnej obróbki termicznej oraz długotrwałego przechowywania parówek. Najkorzystniejsze pod względem składu i zawartości tłuszczu były parówki drobiowo-cielęce.
W artykule opisano obecne trendy na tynku napojów bezalkoholowych w Polsce. Na podstawie wykonanych badań ankietowych na grupie 105 osób omówiono preferencje konsumentów na rynku napojów bezalkoholowych. Określono także, jakie rodzaje napojów są spożywane regularnie i jakimi kryteriami konsumenci kierują się przy wyborze napojów. Przedstawiono też, jak nabywcy postrzegają poszczególne grupy napojów bezalkoholowych i wskazano jak postrzegane są nowości produktowe. Omówiono również, jakich rodzajów produktów w grupie napojów bezalkoholowych konsumenci oczekiwaliby od przemysłu na rynku.
Celem pracy było określenie możliwości zmniejszenia zawartości cukrów prostych w roztworach miodów metodą fermentacji alkoholowej, co umożliwi zwiększenie udziału składników miodu w proszkach uzyskanych metodą suszenia rozpyłowego, a następnie oznaczenie właściwości fizycznych proszków. Miody rozcieńczano wodą do uzyskania 30 % ekstraktu i poddawano fermentacji alkoholowej. Po osiągnięciu żądanego stężenia ekstraktu pozornego (30 i 27 %), zafermentowane miody rozcieńczano wodą do zawartości 20 % suchej substancji, zatężano gumą arabską oraz skrobią tapiokową (w stosunku 2 : 1) do stężenia 33 % i suszono rozpyłowo. Badano wybrane właściwości fizyczne proszków pobranych z odbieralnika i komory suszarki rozpyłowej. W otrzymanych proszkach oznaczono: zawartość wody, aktywność wody, gęstość nasypową luźną złoża, gęstość pozorną cząstek, barwę i morfologię cząstek. Dzięki zmniejszeniu zawartości cukrów prostych metodą fermentacji alkoholowej uzyskano proszek, w którym około 50 % suchej substancji stanowiły składniki miodu. Stwierdzono statystycznie istotne (p < 0,05) różnice w barwie i wielkości cząstek proszków uzyskanych z różnych miejsc suszarki rozpyłowej. Większymi cząstkami intensywniejszą barwą charakteryzowały się proszki pobrane z komory. Ekstrakt pozorny sfermentowanych miodów nie miał znaczącego wpływu na badane właściwości fizyczne proszków, z wyjątkiem gęstości pozornej, która była większa w przypadku produktu otrzymanego z roztworu o mniejszym ekstrakcie.
Celem pracy była ocena możliwości uzyskania proszków miodowych metodą suszenia rozpyłowego roztworów pofermentacyjnych miodu gryczanego o różnej zawartości ekstraktu ogólnego. Założeniem było uzyskanie proszków miodowych o właściwościach biologicznych zbliżonych do właściwości materiału wyjściowego. Sporządzono brzeczkę miodową, którą poddano fermentacji. Roztwory o zadanym ekstrakcie ogólnym po dodaniu nośnika poddano suszeniu rozpyłowemu. W miodzie, roztworach pofermentacyjnych oraz w proszkach miodowych oznaczono liczbę diastazową, zawartość HMF, pH, kwasowość ogólną oraz ogólną zawartość polifenoli. Stwierdzono, że analizowany miód gryczany charakteryzował się dobrą jakością. Zawartość polifenoli wynosiła 40,86 mg kwasu galusowego/100 g. Roztwory pofermentacyjne cechowały się wysokim pH, brakiem obecności HMF i prawie dwukrotną zawartością polifenoli w porównaniu z miodem. Uzyskano proszki, w których około 50 % suchej substancji stanowiły składniki miodu. Charakteryzowały się one dużą zawartością polifenoli (36,62 - 51,30 mg kwasu galusowego/100 g miodu) oraz poziomem HMF zgodnym ze standardem Codex Alimentarius lub w niewielkim stropniu przekraczającym ten limit. Otrzymane proszki nie utraciły aktywności enzymatycznej (liczba diastazowa około 5,0).
W pracy przedstawiono analizę profili związków lotnych szynek surowo dojrzewających przy zastosowaniu techniki SPME (mikroekstrakcja do fazy stałej) w połączeniu z GC-MS (chromatografia gazowa sprzężona ze spektrometrią mas) oraz technikami chemometrycznymi PCA (analiza składowych głównych) i CA (analiza skupień). Przebadano szynki pochodzące: z Hiszpanii – Serrano, z Włoch – Parma, Crudo, Mantovelle, z Polski – kumpiak podlaski i z Niemiec – Schinkenspeck. W przebadanych szynkach zidentyfikowano 61 związków lotnych, które zakwalifikowano do następujących grup: aldehydy (14), ketony (3), alkohole (7), estry (9), alkany (6), węglowodory aromatyczne (2), kwasy (4), związki heterocykliczne (1), terpeny (11), fenole (1), inne (3). Dominującymi grupami były aldehydy i alkohole. Stwierdzono obecność alifatycznych aldehydów nasyconych (2-metylobutanalu i 3-metylobutanalu), które stanowią dobry wskaźnik procesu oksydacji, zachodzącego w szynkach surowo dojrzewających oraz produktów utleniania kwasów tłuszczowych (heksanal, oktanal). Obróbka chemometryczna umożliwiła zróżnicowanie badanego materiału oraz rozróżnienie szynek między innymi ze względu na technologię produkcji. Po zastosowaniu analizy składowych głównych oraz analizy skupień wyodrębniono 4 grupy szynek: włoskie i hiszpańskie, szynkę polską i szynkę niemiecką. Połączenie analizy instrumentalnej z metodami chemometrycznymi może być użyteczne do określania pochodzenia produktu i jego autentyczności.
The aim of this study was to investigate changes of volatile compounds in Rokpol blue cheeseduring storage under different temperature conditions (4℃, 25℃, 35℃). Headspace solid-phasemicroextraction (HS-SPME) was used to isolate volatile compounds from the matrix and GC/MS wasused for compounds separation and identification. Received aroma profiles were showed in the analyzed cheese and statistical analysis were done based on the identified groups of compounds. Results were interpreted on the basis of principal component analysis and cluster analysis. The dominant group of compounds represented ketones. The largest decrease in quality in the profile of volatile compounds was observed during storage at 25℃. Profile of volatile compounds remainssimilar during the week in 4℃ and two days at 25℃
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.