Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 49

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Postęp w metodach frakcjonowania i badania struktury molekularnej białek glutenowych oraz rozszerzenie wiedzy na ich temat z zakresu genetyki, umożliwiły opracowanie nowej klasyfikacji. Klasyfikacja ta jest oparta bardziej na składzie i strukturze niż różnicach w rozpuszczalności. Zarówno gliadyny jak i gluteniny nazwano prolaminami. Tak zdefiniowane prolaminy podzielono na 3 grupy w oparciu o sekwencję aminokwasów występujących w białkach i chromosomową lokalizację strukturalnych genów kodujących syntezę odpowiednich białek. Należą do nich prolaminy HMW (o wysokiej masie cząsteczkowej), prolaminy ubogie w siarkę i bogate w siarkę. Badania wykazały, że zmienność lokalizacji genów strukturalnych kodujących syntezę białek glutenowych pszenicy ma wpływ na zmiany jej wartości wypiekowej. Próby genetycznej kontroli syntezy tych białek poprzez manipulowanie ekspresją odpowiednich genów mogą służyć polepszeniu wartości wypiekowej pszenicy.
Badano pszenicę odmiany Gama pochodzącą z produkcji towarowej PGR woj. olsztyńskiego (zbiory 1986-1989) oraz uprawianą w kontrolowanych warunkach z zastosowaniem dolistnego dokarmiania (zbiory 1989). Stwierdzono, że jakość technologiczna ziarna pszenicy odmiany Gama charakteryzuje się duża zmiennością w zależności od technologii i lat uprawy. Technologia dolistnego dokarmiania nie wpłynęła wyraźnie na podwyższenie jakości technologicznej ziarna. Wśród stosowanych kryteriów jakościowych zawartość białka i liczba sedymentacji bardziej obiektywizowały jakość ziarna niż zawartość glutenu wilgotnego. Wielkości indeksu granulacji PSI nie było wystarczająco zróżnicowane w obrębie badanej odmiany, zatem nie może on być stosowany do oceny zmienności jakości technologicznej jednolitej odmianowo pszenicy.
W pracy przedstawiono właściwości mechaniczne nasion diploidalnych i tetraploidalnych odmian koniczyny czerwonej uprawianych w różnych gęstościach siewu i w trzech latach badań. W tym celu nasiona poddano testowi jednoosiowego ściskania do założonego odkształcenia, za pomocą uniwersalnej maszyny testującej INSTRON. określono siłę niszczącą nasiono, odpowiadającą granicy wytrzymałości biologicznej (Fmax) i energię (pracę) powodującą zniszczenie struktury nasiona (Emax) oraz obliczono parametr odkształcenia nasion będący ilorazem siły (DF) i odkształcenia względnego (DD). Przeprowadzona analiza statystyczna wykazała różnice pomiędzy badanymi cechami mechanicznymi nasion w zależności od odmiany, gęstości siewu i kolejnych lat badań. Wszystkie parametry mechaniczne nasion zależały od warunków klimatycznych w latach badań; uprawa w warunkach niesprzyjających (nadmiar opadów) powodowała wzrost wartości tych parametrów. Wytrzymałość nasion na ściskanie zależała istotnie od ploidalności odmian koniczyny czerwonej oraz od warunków uprawy. Stwierdzono, że Fmax, Emax, oraz DF/DD określają w podobnym stopniu właściwości mechaniczne pojedynczych nasion koniczyny czerwonej.
W pracy określono wartość wypiekową mąki otrzymanej z ziarna 7 odmian pszenicy orkisz (Triticum spelta L.) oraz z ziarna (wzorca) 1 odmiany pszenicy zwyczajnej (Triticum aestivum L.) uprawianego w Polsce w kontrolowanych warunkach agrotechnicznych wg zasad rolnictwa ekologicznego. W badanej mące określono zawartość popiołu całkowitego, liczbę opadania, wydajność glutenu mokrego, zawartość białka ogółem oraz liczbę sedymentacji Zeleny’ego. Wykonano również próbny wypiek laboratoryjny, przeprowadzono komisyjną ocenę sensoryczną uzyskanych bochenków chleba oraz oceniono ściśliwość miękiszu, stosując test jednoosiowego ściskania między płytkami. Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej. Mąka otrzymana z ziarna większości odmian orkiszu charakteryzowała się większą wydajnością glutenu mokrego i zawartością białka ogółem w porównaniu ze wzorcem. Białko to miało nieco niższą jakość niż białko mąki z ziarna pszenicy zwyczajnej odmiany Korweta, o czym świadczyły istotnie niższe wartości liczby sedymentacji mąk orkiszowych. Na podstawie wyników próbnego wypieku laboratoryjnego stwierdzono, że z mąki otrzymanej z ziarna niektórych badanych odmian orkiszu można uzyskać pieczywo o jakości porównywalnej z jakością pieczywa uzyskanego z mąki z ziarna pszenicy zwyczajnej odmiany Korweta, a nawet – w przypadku niektórych parametrów opisujących jakość pieczywa (wydajność pieczywa, strata piecowa, porowatość miękiszu, krajalność, smak i zapach) – przewyższającej jakość pieczywa uzyskanego ze wzorca. Wartość ściśliwości miękiszu pieczywa orkiszowego (z wyjątkiem miękiszu chleba z orkiszu odmiany Ceralio) były istotnie wyższe lub pozostawały na tym samym poziomie, co ściśliwość miękiszu chleba z pszenicy zwyczajnej. Stwierdzono również, że pośrednie metody oceny wartości wypiekowej mąki orkiszowej nie wykazują ścisłej zależności z rezultatami próbnego wypieku laboratoryjnego pieczywa, co sugeruje konieczność przeprowadzania tej ostatniej analizy. Ziarno orkiszu może stanowić dobry surowiec do produkcji mąki chlebowej, ale jest to zależne od doboru odmiany orkiszu. Rekomendowanymi odmianami są: Oberkulmer Rotkorn i Ceralio.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.