W latach 1998 - 2000 przeprowadzono badania połowę i laboratoryjne nad reakcją odmian fasoli zwyczajnej, uprawianych na suche nasiona, na dolistne dokarmianie borem i molibdenem. Doświadczenia połowę, 2 czynnikowe w układzie „split-plot”, w czterech powtórzeniach przeprowadzono w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym Pawłowice koło Wrocławia. Badanymi czynnikami były: I. odmiany fasoli o nasionach: dużych - Longina, średnich - Małopolanka, małych - Mela, II. dolistne dokarmianie roślin mikroelementami w fazie formowania pąków kwiatowych: kontrola - bez dokarmiania, bor (169 g·ha⁻¹), molibden (48 g·ha⁻¹), bor (169 g·ha⁻¹) + molibden (48 g·ha⁻¹). Molibden stosowano w postaci 0,02% roztworu molibdenianu sodu (Na₂MoO₄·2 H₂O), a bor w 0,3% roztworze boraksu (Na₂B₄O₇·10 H₂O). Najwyższe plony nasion (2,50 t·ha⁻¹) i słomy (2,33 t·ha⁻¹) fasoli uzyskano z odmiany Małopolanka. Dolistne dokarmianie fasoli molibdenem lub łącznie molibdenem z borem, zastosowane na początku formowania pąków kwiatowych powodowało zwiększenie plonów nasion o 3%. Dolistne dokarmianie fasoli molibdenem lub łącznie molibdenem z borem, zastosowane na początku formowania pąków kwiatowych powodowało zwiększenie zawartości i nagromadzenia molibdenu w nasionach, słomie i korzeniach. W całej roślinie fasoli (nasiona + słoma + korzenie) przeciętne nagromadzenie badanych mikroelementów wynosi (g·ha⁻¹): bor - 74,8; miedź - 18,4; mangan - 95,7; molibden - 6,5; żelazo - 988 i cynk - 93,9. Decydujący wpływ na masę cynku i molibdenu zgromadzonych w roślinie I fasoli miały nasiona. Słoma akumulowała głównie bor, a korzenie żelazo.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.