Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 37

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Omówiono wpływ zanieczyszczenia gleby niklem w formie siarczanowej i chelatowej (Ni-EDTA) na wschody i plonowanie jęczmienia jarego odmiany Poldek. Badania przeprowadzono w warunkach fitotronu, w kulturach wazonowych, w których zastosowano symulowane zanieczyszczenie gleby o odczynie kwaśnym (pH 5,2) odpowiadające: 0°, I", II0 i III" zanieczyszczenia gleby średniej tym metalem. Badania wykazały, że zanieczyszczenie gleby niklem zmniejsza dynamikę wschodów i wzrost roślin, opóźnia przejście roślin z jednej fazy fenologicznej w drugą, a nawet wyłącza z rozwoju fazę generatywną. Redukuje liczbę kłosów produkcyjnych oraz plon słomy i ziarna jęczmienia. W warunkach kwaśnego odczynu gleby nikiel w formie chelatowej wykazuje znacznie mniejszą fitotoksyczność niż w formie siarczanowej.
W pracy przedstawiono wyniki badań laboratoryjnych dotyczących wpływu niklu w formie nieorganicznej (tj. NiSO4₄·7 H₂O) i w formie kompleksów organicznych, tj. Ni(II)Glu (kompleks niklu z kwasem glutaminowym) i Ni(II)EDTA (kompleks niklu z kwasem etylenodwuaminoczterooctowym) na zawartość kwasu askorbinowego (KA) w liściach sałaty odmiany Jana. Nikiel w formie nieorganicznej oraz w formie Ni(II)Glu we wszystkich zastosowanych w badaniach koncentracjach (tj. 20, 40, 80 i 120 µmol·dm⁻³) powodował redukcję zawartości KA w liściach badanej odmiany sałaty, przy czym stopień redukcji zawartości KA był nieznacznie większy w roślinach rosnących na pożywce z dodatkiem Ni nieorganicznego w stężeniach 20-80 µmol·dm⁻³ niż Ni(II)Glu. Jednakże w stężeniu najwyższym z zastosowanych w badaniach, tj. 120 µmol·dm⁻³, nikiel w formie Ni(II)Glu w stopniu największym redukował zawartość KA w liściach sałaty. Niewielki wzrost zawartości KA w stosunku do roślin kontrolnych zanotowano tylko w liściach roślin rosnących w obecności niklu w formie Ni(II)EDTA w koncentracjach niskich (tj. 20-40 µmol·dm⁻³), natomiast w koncentracjach wyższych (tj. 80 i 120 µmol·dm⁻³) zawartość KA także przez tę formę niklu była redukowana, aczkolwiek w stopniu mniejszym niż przez nikiel nieorganiczny czy Ni(II)Glu.
Hodowlę roślin lucerny (Medicago sativa L.) odmiany Vela przeprowadzono w kulturach wazonowych na glebie (pH 6,2) w różnym stopniu zanieczyszczonej niklem. Do analiz chemicznych pobierano próby korzeni brodawkowych, w których oznaczano koncentrację niklu oraz koncentrację wolnej proliny. Natężenie stresu oksydacyjnego badano testem kwasu tiobarbiturowego (TBA). W warunkach niskiej koncentracji Ni w glebie (< 25 mg·kg⁻¹) zanotowano niewielki wzrost koncentracji MDA (produktu redukcji TBA) i wolnej proliny w stosunku do kontroli. Istotny wzrost zarówno koncentracji wolnej proliny, jak i natężenia stresu oksydacyjnego (mierzonego koncentracją MDA - produktu redukcji TBA) zanotowano w korzeniach brodawkowych pobranych z gleby zanieczyszczonej niklem, stosowanym w ilości > 25 mg·kg⁻¹ gleby. W przeprowadzonych badaniach zanotowano dodatnią korelację pomiędzy koncentracją Ni w korzeniach lucerny a natężeniem stresu oksydacyjnego (mierzonego koncentracją MDA) oraz poziomem akumulacji wolnej proliny, jak też pomiędzy koncentracją MDA a poziomem akumulacji proliny.
W warunkach laboratoryjnych porównano wpływ niklu w formie nieorganicznej (NiSO₄-7H₂O) i chelatowej (Ni(II)-EDTA) na kiełkowanie ziarniaków jęczmienia jarego (Hordeum vulgare L.) odmiany 'Poldek'. Nikiel w obu formach chemicznych w koncentracji 85 μmol·dm⁻³ zarówno w środowisku o pH 5,2, jak i pH 7,2 nie wpływał istotnie na proces kiełkowania ziarniaków badanej odmiany jęczmienia. Jednakże w koncentracjach wyższych (120-345 μmol·dm⁻³) istotnie redukował żywotność zarodków, intensywność ich oddychania oraz zdolność kiełkowania ziarniaków, jak też ich zdolność do wytworzenia siewek wartościowych biologicznie o sprawnym aparacie fotosyntetycznym pierwszego liścia właściwego. Stopień redukcji tych wskaźników wzrastał wraz ze wzrostem koncentracji niklu w podłożu i był większy w obecności nieorganicznej formy niklu niż chelatowej. Toksyczność obu badanych form niklu w stosunku do kiełkujących ziarniaków jęczmienia była większa w środowisku kwaśnym (pH 5,2) niż obojętnym (pH 7,2).
Fluorescent methods were used for investigation of callose deposition in cells of wound tuber tissue of potato. Potato cultivars: Tarpan, Certa and Narew were examined. Deposition of callóse in cells depended on the place of the wound, type of tissue and cultivar of potato. The apical part deposited more callose than the base part and the primary bark more than the pith crown. More callose was deposited in Tarpan, less in Certa, least in Narew. The quantity of the callose corresponded to the resistance to store diseases i.e. fungal dry mixed rots. As the temperature during storage and healing of the wounded tuber was declined, the quantity of callóse after injury decreased.
Celem badań była ocena masy tysiąca ziarniaków i zawartości białka ogólnego w ziarnie linii mieszańcowych uzyskanych w wyniku krzyżowania dzikich gatunków traw z rodzaju Aegilops – Aegilops kotschyi Boiss. i Ae. variabilis Eig. z odmianami pszenicy zwyczajnej Triticum aestivum L. Ziarno pochodziło z roślin uprawianych w latach 2012–2014 na polu Stacji Doświadczalnej Wydziału Nauk Rolniczych Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Pole doświadczalne zlokalizowane było na glebie brunatnej pochodzenia lessowego, należącej do kompleksu pszennego dobrego. W kolejnych latach rośliny zbierano z pola w fazie dojrzałości pełnej i na 10 pojedynkach z każdej formy oceniono masę tysiąca ziarniaków (MTZ). Analizę zawartości białka wykonywano na próbach ziarna z pojedynków o największej MTZ. Ogólną zawartość białka oznaczono metodą Kjeldahla. Ocenę przeprowadzono w celu wyselekcjonowania form, które mogłyby zostać wykorzystane jako materiał wyjściowy w hodowli jakościowej pszenicy zwyczajnej. Badania pokazały, że linie mieszańcowe Ae. variabilis Eig. i Ae. kotschyi Boiss. z pszenicą zwyczajną charakteryzowały się wyższą zawartością białka ogólnego w ziarnie (średnio 15,8%) od pszenicznych komponentów rodzicielskich (średnio 13,4%). Najwyższą zawartość białka odnotowano w ziarnie dzikich gatunków rodzicielskich Ae. kotschyi Boiss. – 25,1% i Ae. variabilis Eig. – 23,4%. Wśród mieszańców Ae. variabilis Eig. × T. aestivum L. wyróżniała się linia Ae. variabilis Eig. × Rusałka, w ziarnie której odnotowano średnio 17,6% białka ogólnego. Wśród linii Ae. kotschyi Boiss. × T. aestivum L. najwięcej białka ogólnego w ziarnie zawierały Ae. kotschyi Boiss. × Rusałka (średnio 17,0%) i (Ae. kotschyi Boiss. × Rusałka) × Piko (średnio 16,3%). Średnia zawartość białka ogólnego w ziarnie odmian pszenicy zwyczajnej wahała się od 12,8% (Korweta) do 14,9% (Rusałka). Większa suma opadów w okresie kwiecień–lipiec wpływała pozytywnie na MTZ linii mieszańcowych i negatywnie na średnią zawartość białka w ich ziarnie. Najwyższą średnią zawartość białka odnotowano w ziarnie linii mieszańcowych w 2012 roku (16,5%), gdy suma opadów była najniższa w trzyletnim okresie badań. W kolejnych latach przy 2–3 razy większej sumie opadów w okresie kwiecień–lipiec zawartość białka była niższa (2013 – 15,9%, 2014 – 15,0%). Takiego wpływu nie odnotowano w przypadku odmian pszenicy i gatunków Aegilops. Ziarniaki linii mieszańcowych były dobrze wypełnione, a ich kształt i barwa były pośrednie lub podobne do ziarniaków pszenicy. Średnia MTZ linii mieszańcowych z trzech lat badań była zbliżona (33,1 g) do MTZ odmian rodzicielskich pszenicy (33,9 g). Linie mieszańcowe o wyższej zawartości białka w ziarnie mogą stanowić cenne źródło genów w hodowli jakościowej pszenicy zwyczajnej.
The roots of 5-days old cucumber seedling cv. Wisconsin were incubated in the Al solutions (AlCl3) of pH 4.2. AI was applied in the following concentrations: 20, 30 and 40 mg/dm3. All the Al concentrations caused both the inhibition of root elongation and reduction of mitotic activity of apical meristem. The complete inhibition of mitoses and elongation growth was determined in the presence of 30 and 40 mg Al/dm3 after 4 and 3 days of incubation. After 5 incubation days the changes in the morphology of seedling roots, resulting mainly from the inhibition of the main root elongation and formation of a greater number of lateral roots, were noted. The reduction of root cap dimensions was accompanied by the apical meristem shortening and in short distance, differentiation of numerous lateral root primordia. The meristematic cell got elongated while their nuclei and nucleoli enlarged (particularly at 20 and 30 mg Al/dm3) and cytoplasm vacuolized. In the region of elongation and lateral roots differentiation, the cells of epidermis and primary cortex got shrunk, degenerationed and after falling off the tissue they made bigger (40 mg Al/dm3) or smaller (20 and 30 mg Al/dm3) hollows and cracks on the outer side of the root.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.