Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 45

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy była analiza zależności pomiędzy wybranymi wyróżnikami tekstury pieczywa chrupkiego oznaczonymi za pomocą metod instrumentalnych: testu ściskania i analizy emisji akustycznej oraz metod sensorycznych (ilościowa analiza opisowa). Test ściskania produktu przeprowadzono w maszynie wytrzymałościowej Zwick 1445, z prędkością 20 mm/min, rejestrowano siłę niszczenia i emisję akustyczną (EA) metodą kontaktową za pomocą akcelerometru piezoelektrycznego typu 4381 firmy Brüel&Kjær. Spośród wyznaczonych deskryptorów EA energia dźwięku i liczba zdarzeń EA były silnie skorelowane z odpowiadającymi im odczuciami sensorycznymi, a współczynnik nachylenia charakterystyki widmowej korelował z czasem trwania dźwięku. Wysoką korelację stwierdzono też pomiędzy współczynnikiem chrupkości a jakością ogólną pieczywa. Badane w pracy instrumentalne wyróżniki tekstury mogą zatem być stosowane do oceny jakości pieczywa chrupkiego.
Celem pracy była ocena właściwości przemiałowych ziarna orkiszu odmiany Schwabenkorn oraz wybranych ozimych odmian pszenicy zwyczajnej: Figura, Ostka Strzelecka, Smuga, Tonacja i Wydma. Ziarno pochodziło z uprawy ekologicznej z doświadczenia przeprowadzonego w latach 2007-2009 w Stacji Doświadczalnej Osiny, należącej do IUNG-PIB w Puławach. Ziarno orkiszu cechowało się mniejszą celnością i wyrównaniem oraz mniejszą twardością i szklistością bielma niż ziarno badanych odmian pszenicy zwyczajnej. Wydajności mąki uzyskanej z przemiału ziarna orkiszu i pszenicy zwyczajnej były porównywalne, znaczące różnice wystąpiły w ilości mąki z pasaży śrutowych i wymiałowych. Nakłady energetyczne na przemiał ziarna orkiszu były istotnie niższe, w porównaniu z ilością energii zużywanej podczas przemiału ziarna pszenicy zwyczajnej.
Celem pracy było określenie wpływu odmiany oraz zastosowania zróżnicowanego nawożenia azotowego w uprawie pszenicy jarej na cechy mechaniczne ziarna. Zastosowano trzy poziomy nawożenia azotem: 0, 120 i 240 kg N·haˉ¹. Właściwości mechaniczne pszenicy odmian: Bryza, Cytra i Zadra badano w teście jednoosiowego ściskania. Wyznaczono aktywność i zawartość wody, oraz wybrane parametry mechaniczne. Siła i odkształcenie dla wytrzymałości doraźnej oraz praca ściskania wykazywały tendencję wzrostową wraz ze zwiększaniem nawożenia do 240 kg N·haˉ¹. Odmiana Zadra charakteryzowała się wyższymi wartościami wskaźników wytrzymałości mechanicznej od odmian Bryza i Cytra.
Celem pracy było zbadanie właściwości mechanicznych i akustycznych pieczywa ekstrudowanego w teście zginania-łamania. Podczas odkształcania pieczywa rejestrowano dźwięk generowany przez pękający materiał, przy wykorzystaniu systemu detektora obwiedni AED z mikrofonem (metoda bezkontaktowa). Sygnał akustyczny generowany podczas testu zginania-łamania rejestrowano również metodą kontaktową z wykorzystaniem akcelerometru piezoelektrycznego. Zróżnicowane parametry ekstruzji wpływały na wartość wyróżników mechanicznych i akustycznych bez względu na rodzaj zastosowanej metody pomiaru sygnału akustycznego. Wyniki testu zginania-łamania wykazały, że próbki pieczywa 3 wyprodukowane m.in. przy zwiększonej prędkość zasilania surowcem w procesie ekstruzji charakteryzowały się wyższą zawartością wody, wyższymi wartościami siły, pracą łamania oraz większą liczbą pików akustycznych i liczbą zdarzeń EA w porównaniu do pozostałych badanych próbek pieczywa. Wyniki te mogą wskazywać na większą twardość i chrupkość ekstrudowanego pieczywa 3.
Celem pracy była analiza korelacji pomiędzy wybranymi wyróżnikami tekstury, oznaczonymi instrumentalnie i sensorycznie, krakersów o aktywności wody od 0,25 do 0,67. Sensoryczną ocenę ciastek wykonano metodą ilościowej analizy opisowej, zaś instrumentalne parametry tekstury określono na podstawie testu ściskania produktu w maszynie wytrzymałościowej Zwick 1445, z prędkością 20 mm/min. Podczas ściskania rejestrowano siłę niszczenia i emisję akustyczną (EA) metodą kontaktową za pomocą akcelerometru piezoelektrycznego typu 4381 firmy Brüel & Kjær. Krakersy po przekroczeniu aw = 0,49 nie są akceptowane przez konsumentów, dlatego badano korelacje w zakresie aw od 0,25 do 0,49. Energia dźwięku i liczba zdarzeń EA krakersów były silnie skorelowane z odczuciami sensorycznymi. Natomiast słabe zależności stwierdzono pomiędzy parametrami mechanicznymi a wyróżnikami kinestetycznymi tekstury. Wynika stąd wniosek, że do instrumentalnej oceny tekstury krakersów korzystniejsze jest zastosowanie metody akustycznej niż mechanicznej.
Określono wpływ aktywności wody na właściwości mechaniczne ziarna pszenicy badanej masie. Ziarna doprowadzono do założonych aktywności wody w zakresie od 0,175 do 0,785 poprzez przechowywanie ich w higrostatach o określonych aktywnościach wody. Właściwości mechaniczne pszenicy odmiany Rywalka badano w masie ściskając złoże do odkształcenia rzeczywistego 0,5. Wyznaczono krzywe ściskania oraz określono zależności między aktywnością wody, a parametrami mechanicznymi: pracą ściskania i modułem sprężystości. Wyniki badań wskazują iż badanie ziarna pszenicy w masie pozwalało określić właściwości mechaniczne przy małym zróżnicowaniu badanych parametrów. Wzrost aktywności wody wpływał na zmniejszenie odporności na ściskanie i spadek wartości modułu sprężystości. Praca ściskania do siły 300 N rosła wraz ze wzrostem aktywności wody, co świadczyło o większej podatności materiału na odkształcenie. Wzrost aktywności wody wpływał na zmniejszenie sprężystości materiału i jego uplastycznienie.
11
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Ruch wilgoci w mieszankach typu muesli

63%
Mieszanka płatków zbożowych z suszonymi owocami i innymi dodatkami jest materiałem niejednorodnym, a przez to trudnym do badania. W momencie produkcji składniki takiej mieszanki różnią się istotnie aktywnością wody, produkt nie znajduje się w stanie równowagi termodynamicznej, a pomiędzy jego składnikami zachodzi wymiana masy. Płatki, jako typowe produkty higroskopijne, chłoną intensywnie wilgoć, a owoce podlegają desorpcji. Do badań wybrano składniki mieszanek najbardziej różniące się aktywnością wody czyli płatki zbożowe (płatki kukurydziane i płatki z otrąb pszennych) i owoce (jabłko). Wyznaczono izotermy sorpcji tych produktów metodą statyczno-eksykatorową, uzyskano izotermy drugiego typu według klasyfikacji Brunauera w przypadku płatków kukurydzianych i jabłka oraz trzeciego typu w odniesieniu do płatków z otrąb pszennych. Przygotowano mieszanki płatków z jabłkiem o zróżnicowanej zawartości wody. Plastry jabłka świeżego i suszonego do zawartości suchej substancji 40, 60 i 80 % mieszano z płatkami, zachowując stały stosunek suchych mas wynoszący 1:10. Po określonym czasie mieszanki rozdzielano, a w składnikach oznaczano zawartość wody i aktywność wody. Eksperyment prowadzono do uzyskania stanu równowagi, czyli zrównania się aktywności wody składników. Wyznaczono efektywny współczynnik dyfuzji wody w jabłkach metodą Cranka, a w przypadku płatków obliczono iloraz Def/L² ze względu na trudności w określeniu ich wymiarów. Współczynnik dyfuzji wody w jabłku wyznaczony w mieszance płatków i jabłka świeżego wynosił 2,43·10⁻¹¹ m²/s, a współczynnik dyfuzji wody w jabłku poddanym procesowi suszenia był na zbliżonym poziomie (3,23-3,08·10⁻¹³ m²/s) niezależnie od warunków prowadzenia eksperymentu. W przypadku płatków wartość ilorazu Def/L² była tym niższa im mniejsza była zawartość wody w jabłku, co oznacza, że główny opór w ruchu masy w całym rozpatrywanym układzie stanowi tempo przemieszczania się wody w owocach. W związku z tym uzyskane w pracy wartości Def/L² w przypadku płatków nie mogą być traktowane jako miara współczynnika dyfuzji wody w płatkach.
Celem badań zaprezentowanych w artykule było określenie wpływu temperatury suszenia i grubości warstwy materiału na kinety¬kę suszenia próżniowego spienionego przecieru jabłkowego. Charakterystykę procesu badano dla materiału o grubości 4 i 10 mm, w temperaturze 50, 60 i 70°C przy stałym ciśnieniu 10 kPa. Przecier spieniano z dodatkiem 2% albuminy i 0,5% metylocelulozy w ciągu 5 min. Badania przeprowadzono również dla niespienionego przecieru jabłkowego. Suszenie próżniowe przecieru w postaci piany wpływało na skrócenie procesu dla wszystkich badanych temperatur i grubości warstwy materiału. Wzrost temperatury suszenia próżniowego i zmniejszenie grubości warstwy spienionego przecieru wpływały na istotne zwiększenie szybkości suszenia i skrócenie czasu procesu. Stwierdzono, że wraz z ze wzrostem temperatury i grubości warstwy zwiększała się średnia wartość efektywnego współczynnika dyfuzji.
Wyznaczono izotermy sorpcji pary wodnej dostępnych na rynku suszonych i kandyzowanych owoców (rodzynki, mango ananas, papaja, morela). Uzyskane izotermy reprezentują III typ izoterm według klasyfikacji Brunauera i in. [1940]. Do ich opisu zaproponowano równanie opracowane przez Pelega [1993]. Uzyskane izotermy w większości przypadków charakteryzowały się występowaniem nieciągłości w przedziale aktywności wody 0,4-0,6, co przypisano przemianom fazowym cukrów. Wykazano, że uwzględnienie przerwania izotermy w obliczeniach pozwala na lepsze dopasowanie analizowanego równania do uzyskanych wyników.
Sorption properties of some ingredients of muesli such as flakes and dried and candied fruits were investigated in this work. Kinetics of water vapor sorption at water activity of 1.00, 0,755, 0.239 and 0.00 was continuously measured. Kinetics of water sorption was well described by the solution of the Second Fick’s Law. However, the superficial values of equilibrium water content were obtained by kinetic measurements. The shape factor in the Fick’s equation was dependent on water activity. It was shown that in the analysed products adsorption process goes faster than the desorption one. Hence desorption of water from fruits and adsorption by flakes seems to be a limiting factor for water transfer in mixtures consisting of cereals and fruits.
Doświadczenie przeprowadzono w latach 2007-2008 w hali wegetacyjnej IUNG-PIB w Puławach posługując się wazonami Mitscherlicha (o poj. 7 kg gleby). Badano reakcję różnych odmian pszenicy jarej: Katoda, Łagwa, Ostka Smolicka oraz Waluta na 3 poziomy nawożenia azotem: 1,2; 2,4 i 3,6 g N·wazon-1. Stwierdzono, że badane odmiany pszenicy wykazywały podobną reakcję na zastosowane w doświadczeniu dawki azotu. Istotny wzrost plonowania ziarna następował do dawki 3,6 g N·wazon-1. Masa 1000 ziaren, szklistość (za wyjątkiem odmiany Ostka Smolicka), twardość, zawartość białka ogółem oraz wartości wskaźnika sedymentacyjnego SDS zwiększały się znacząco tylko do dawki 2,4 g N·wazon-1. Ilość wymywanego z ziarna glutenu wzrastała znacząco do dawki 3,6 g N·wazon-1, ale jednocześnie nastąpiło pogorszenie jego jakości. Poziom nawożenia azotem nie miał wpływu na aktywność enzymów amylolitycznych.
Wykonano rejestrację i analizę porównawczą emisji akustycznej, generowanej podczas ściskania pojedynczych ziarniaków pszenicy ozimej odmiany Kobra Plus, pochodzących z uprawy w systemie konwencjonalnym, integrowanym i ekologicznym. Pojedyncze ziarna zgniatano w maszynie wytrzymałościowej Zwick z prędkością 20 mm·min-1. Emisję akustyczną w zakresie częstotliwości od 0,1 do 18 kHz rejestrowano metodą kontaktową. Widma badanego ziarna cechowały się występowaniem charakterystycznych pasm o zwiększonej energii sygnału EA przypadających na zakresy 1-2 kHz, 7-9 kHz i 11-13 kHz. Wykazano, że zastosowany w uprawie system produkcji miał wpływ na badane deskryptory EA. Ziarno pochodzące z uprawy ekologicznej różniło się pod względem całkowitej energii EA, współczynnika nachylenia charakterystyki widmowej i liczby zdarzeń EA, w porównaniu z ziarnem z uprawy konwencjonalnej i integrowanej.
Celem pracy było określenie wpływu stężenia agaru oraz dodatku substancji słodzącej na właściwości mechaniczne żelu. Badano aktywność wody i wskaźnik synerezy żeli o zróżnicowanym stężeniu agaru w zakresie 0,5–5%. Wyznaczono również wybrane cechy żeli agarowych z dodatkiem fruktozy, glukozy i sorbitolu. Właściwości mechaniczne żelu badano w teście ściskania, analizując siłę przy odkształceniu ε = 15% oraz moduł sprężystości. Wzrost stężenia agaru wpływał na uzyskanie sprężystego, stabilniejszego żelu, o większej wytrzymałości mechanicznej, mniej podatnego na synerezę. Dodatek substancji słodzącej w zakresie do 20% powodował wzrost siły i modułu sprężystości żelu agarowego. Zwiększenie stężenia tych substancji w zakresie od 20 do 60% prowadziło do zmniejszenia odporności i stabilności żelu. Wśród badanych substancji słodzących żel z fruktozą był mniej podatny na synerezę i twardszy niż żel z fruktozą czy sorbitolem.
W artykule porównano wpływ mieszanek stabilizujących na przebieg procesu rekrystalizacji w sorbetach truskawkowych bezpośrednio po przygotowaniu oraz po miesiącu przechowywania w temp. -18°C. Do badań wykorzystano zdjęcia kryształów lodu wykonane za pomocą mikroskopu i kamery Nikon przystosowanych do pracy w ujemnej temperaturze. Następnie zdjęcia przeanalizowano stosując program NIS Elements D i określono wymiary średnic powstałych kryształów lodu. W badaniu jako dodatki stabilizujące zastosowano preparaty żelatyny wieprzowej, gumy guar, gumy ksantanowej, mączki chleba świętojańskiego, kappa-karagenu oraz alkoholu, naturalne białko ochronne AFP i przemysłową mieszankę stabilizatorów oznaczaną jako CRE. Stwierdzono, że dodatek AFP (w połączeniu z żelatyną i gumą guar) oraz mieszanka CRE najskuteczniej hamowały proces rekrystalizacji, a kryształy lodu po miesiącu przechowywania nie były większe niż 15 µm.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.