Some shell characters of Ventrosia ventrosa (Montagu) and Peringia ulvae (Pennant) can be used to distinguish between the two taxa. Out of 12 initially analysed characters, 3 (shell width, spire height, aperture height) were selected as sufficient to describe the shells and distinguish between the species. Discriminant analysis made it possible to construct two classifying functions. Though the results confirm the difficulties implied in conchological identification of V. ventrosa and P. ulvae, the high proportion of correct species distinction (over 90%) based on the three characters invites further research.
Urządzenia mierzące współczynnik tarcia muszą gwarantować poprawność uzyskiwanych wyników, gdyż od oceny właściwości przeciwpoślizgowych nawierzchni lotniskowych zależy decyzja podjęta przez pilota o sposobie wykonania manewru lądowania (Jaźwiński i Borgoń, 1989). Przyjęta powtarzalność pomiarów na poziomie ±0,03 oraz odtwarzalność na poziomie ±0,07 nie jest warunkiem wystarczającym do akceptacji systemu pomiarowego. W artykule przedstawiono podejście do oceny systemów mierzących współczynnik tarcia nawierzchni elementów funkcjonalnych lotnisk. Pomiary dla określonych warunków przeprowadzono w 10 seriach na nawierzchniach wykonanych z betonu cementowego i asfaltowego, przy prędkościach 65 i 95 km·h⁻¹, w warunkach „na sucho” i „na mokro”. Założenie o normalności rozkładów zweryfikowano na podstawie testu Shapiro-Wilka, analizując statystykę W. Z przeprowadzonych badań wynika, że współczynnik tarcia zmierzony z wykorzystaniem testerów tarcia biorących udział w badaniach osiągnął dla tych samych warunków badawczych różne wartości. Mając na uwadze tester odniesienia, wykreślono proste regresji w celu wyznaczenia skorygowanego współczynnika tarcia.