Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 41

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1. W latach 1988-1996 utrzymywało się powolne tempo wypadania gospodarstw. Selekcji podlegały gospodarstwa różnej wielkości, ale największy był ubytek gospodarstw średnich. Nastąpiła ekonomizacja motywów likwidowania gospodarstw i urynkowieniu uległy sposoby likwidacji. 2. Decydujące znaczenie dla przemian agrarnych miały zmiany obszarowe między rolnikami oraz podaż gruntów z AWRSP. Zmiany obszarowe między rolnikami były dwukierunkowe z wyraźną przewagą tendencji do zwiększania obszaru. 3. Poprawa struktury obszarowej była zjawiskiem powszechnym (z wyjątkiem regionu południowo-wschodniego), ale bardzo nierównomiernym przestrzennie. Największy postęp wystąpił w terenach koncentracji gruntów skarbowych (zachodnia i północna Polska wraz z regionem środkowozachodnim). Natomiast na wschodzie i południu kraju poprawa struktury była bardzo skromna. Rozpiętości regionalne uległy istotnemu pogłębieniu. 4. Tendencjom do koncentracji towarzyszyły tendencje do rozdrobnienia. Wyrażały się one w powszechnym wzroście liczby gospodarstw w przedziale 1-2 ha, jednak ich udział w użytkach rolnych pozostał marginesowy. 5. Szczególną cechą przemian agrarnych w tym okresie był bardzo selektywny przyrost gospodarstw dużych, przy pokaźnej koncentracji gruntów w tej grupie.
Praca jest próbą syntezy podstawowych wyników Spisu Rolnego 1994 r. w zakresie chłopskiego rolnictwa. W porównaniu z 1988 r. liczba osób na gospodarstwo wzrosła z 3.9 do 4.2 tj. o 7%. Główną przyczyną było zahamowanie migracji. W strukturze demograficznej zmiany były korzystne, gdyż wzrósł udział młodszych grup wieku. Szczególnie duża była poprawa wśród gospodarujących. Wiodącą pozycję uzyskali gospodarze poniżej 44 lat (wzrost udziału z 34 % w 1988 r. do 43 % w 1994 r.) Struktura ludności aktywnej zmieniła się na korzyść osób pracujących tylko w gospodarstwie rolnym. Jednak fakt, że 12% tych osób poszukuje pracy zarobkowej poza gospodarstwem świadczy o ukrytych nadwyżkach siły roboczej (ukryte bezrobocie). Poziom zatrudnienia mierzony liczbą osób pracujących na 100 ha użytków rolnych wynosi obecnie średnio 37 osób i jest o 2.5% wyższy niż w 1988 r. Analiza źródeł utrzymania rodzin (gospodarstw) wykazała, że najliczniejszą jest grupa gospodarstw z zarobkami (50%), następną jest grupa rodzin korzystająca z dochodów niezarobkowych (39%), a tylko z rolnictwa żyje 11% rodzin (w 1988 r.-19%). Dowodzi to, że rodzinom chłopskim jest coraz trudniej utrzymać się na społecznie uznanym poziomie pracując wyłącznie w gospodarstwie rolnym. Malejące znaczenie rolnictwa w źródłach utrzymania potwierdziła analiza ludności. Chociaż w gospodarstwach rolnych pracuje około 5 mln osób, to tylko niewiele ponad połowa z nich uznała, że jest to jej główne źródło utrzymania. Z informacji spisu rolnego dotyczących mechanizacji gospodarstw wyłania się bardzo zróżnicowany obraz: 29% gospodarstw nie posiada ani siły pociągowej ani maszyn, 20% to gospodarstwa konne, posiadające głównie przestarzały park maszynowy, 51% gospodarstw dysponuje ciągnikami, z czego połowa jest zdecydowanie słabo, a połowa średnio lub dobrze umaszynowiona. Korzystniejszy obraz mechanizacji chłopskiego rolnictwa otrzymujemy uwzględniając udział poszczególnych grup gospodarstw w ziemi, gdyż gospodarstwa z ciągnikami zagospodarowują 73% użytków rolnych. Główna słabość procesu mechanizacji polega na tym, że relatywnie dużemu postępowi w traktoryzacji nie towarzyszył odpowiedni postęp w nowoczesnym umaszynowieniu.
Podstawą publikacji są badania ankietowa z 1992 r. /43S5 gospodarstw rolnych z 72 wsi w kraju/, a punktem odniesienia są wyniki uzyskane w tej samej zbiorowości w 1938 r. Cz.l zawiera dane o aktywności inwestycyjnej rolników w okresie 1988-1992. Utrzymywała się ona na podobnym poziomie jak w czteroleciu 1984-1988. Także rodzajowa struktura inwestycyjna nie uległa istotnym zmianom. Najwięcej rolników inwestowało w kapitał aktywny /ciągniki, maszyny/. Było to możliwe przy relatywnie niskich nakładach, gdyż rolnicy kupowali głównie sprzęt techniczny z drugiej ręki. Częstość inwestowania była silnie zróżnicowana w grupach obszarowych. Gospodarstwa duże inwestowały znacznie częściej i więcej niż mniejsze. Nastąpił wzrost koncentracji nakładów w gospodarstwach powyżej 15 ha. Na podstawie zamierzeń rolników do 1996 r. można przewidywać, że proces inwestowania będzie bardziej selektywny i przewaga gospodarstw dużych zaznaczy się jeszcze silniej. Cz.2 omawia techniczne wyposażenie gospodarstw w 1992 r. IV porównaniu z 1988 r. nastąpił duży postęp. Zmniejszyła się grupa gospodarstw konnych, a wzrósł udział gospodarstw z ciągnikami, które stały się grupą najliczniejszą, decydującą o zagospodarowaniu ziemi i podaży na rynek. Wzrost wyposażenia w ciągniki zaznaczył się w całym kraju, a różnice regionalne uległy złagodzeniu. Pozostały jednak duże różnice między grupami obszarowymi a również między regionami w wyposażeniu gospodarstw w maszyny, choć i w tej dziedzinie postęp był znaczący. Maszyn ciągnikowych brakuje przede wszystkim w gospodarstwach od 2 do 10 ha. Różnice w umaszynowieniu nie dotyczą tylko ilości, ale także stanu technicznego /stopnia zużycia/ i poziomu nowoczesności. Pod tym względem zdecydowanie przoduję gospodarstwa powyżej 15ha.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.