Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 21

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
A systematic gathering of winter triticale accessions was started in Poland in 1982 by the Institute of Genetics, Breeding and Seed Science at the Agricultural University in Lublin (at present its name is: Institute of Genetics, Breeding and Plant Biotechnology at the University of Life Sciences in Lublin). First, breeding lines obtained in local breeding stations were gathered. Next, accessions were imported from the following world gene banks: Beltsville, Gatersleben, and VIR. Interesting hybrid materials obtained in research centers were also included in the collection. Now, the collection includes 2349 accessions (1329 of winter triticale and 1020 of spring triticale). The evaluation is conducted in a 4-year cycle of field experiments using the same methods. The gathered accessions represent a large range of variability of both morphological and commercial traits. The large differentiation of accessions especially concerns traits such as: plant height, number and weight of grains per spike, protein content in grain, field resistance to powdery mildew, brown rust and leaf and spike diseases.
W pracy dokonano oceny zróżnicowania genetycznego 19 polskich odmian pszenżyta ozimego za pomocą markerów ISSR. Większość badanych odmian została już wykreślona z Krajowego Rejestru, ale znajdują się one w zbiorach kolekcyjnych i informacje dotyczące ich podobieństwa genetycznego mogą być ważną wskazówką przy wyborze materiałów do hodowli nowych odmian. Spośród wstępnie testowanych 21 starterów ISSR do oceny polimorfizmu wybrano 14. Wybrane startery amplifikowały łącznie 187 fragmentów DNA, z których 116 (62,03%) było polimorficznych. Średnia wartość indeksów podobieństwa genetycznego wynosiła 0,61 i wahała się od 0,46 pomiędzy odmianami Disco i Moniko do 0,81 między odmianami Marko i Fidelio. Najbardziej odmienną od pozostałych była odmiana Tornado (0,54), a odmiana Marko charakteryzowala się największym podobieństwem do wszystkich pozostałych (0,67). Otrzyma ne wyniki wskazują na duże zróżnicowanie genetyczne badanych odmian pszenżyta ozimego.
Celem pracy była ocena zróżnicowania genetycznego materiałów kolekcyjnych pszenżyta ozimego za pomocą markerów RAPD. Do badań wybrano 24 genotypy (rody hodowlane i odmiany) pochodzące z różnych rejonów świata, u których na podstawie wieloletnich badań i analiz statystycznych stwierdzono stabilność cech plonotwórczych. Spośród wstępnie przeanalizowanych 50 starterów RAPD do oceny polimorfizmu wybrano 9. Startery te amplifikowały łącznie 81 fragmentów DNA, z czego 56 (69,13%) stanowiły fragmenty polimorficzne. Średnia wartość indeksów podobieństwa genetycznego badanych genotypów wynosiła 0,81 i wahała się od 0,76 (pomiędzy odmianą Pinokio i pozostałymi obiektami) do 0,91 (pomiędzy rodem LAD 671 i mieszańcem Alzo × LAD 122/90). Odmiana Pinokio charakteryzowała się największym dystansem genetycznym do wszystkich badanych genotypów, zaś rody hodowlane: LAD 671, DED 1556/90 i mieszaniec Alzo × LAD 122/90 oraz odmiana Bolero wykazały się największym podobieństwem w porównaniu do pozostałych genotypów. Otrzymane wyniki wskazują, że mimo zróżnicowanego pochodzenia geograficznego stabilne pod względem cech plonotwórczych materiały kolekcyjne pszenżyta ozimego charakteryzują się niewielkim zróżnicowaniem genetycznym.
W pracy oceniono zdolność kiełkowania ziarna oraz wartość cech plonotwórczych 50 rodów i odmian pszenżyta jarego po 20-letnim okresie przechowywania w klimatyzowanej przechowalni IHAR w Radzikowie. Ziarno analizowanych genotypów, po 4-letnim okresie waloryzacji w latach 1985-1988, zostało przekazane do przechowalni. Próbki ziarna do przechowania dosuszano do około 7% wilgotności. Następnie ziarno wsypywano do pojemników typu „twist”, które zamykano za pomocą pompy próżniowej. Przygotowane w ten sposób pojemniki przechowywano w komorze, w temperaturze -15°C przez 20 lat. Po tym okresie oceniono zdolność kiełkowania ziarna przechowywanych form zgodnie z PN-R- 65950:1994 oraz przepisami ISTA (1999). Określono również procent ziarniaków porażonych przez choroby i ziarniaków kiełkujących nienormalnie. Następnie badane materiały poddano regeneracji. Wyniki badań po regeneracji porównano do wartości uzyskanych w okresie waloryzacji. Stwierdzono, że przechowywanie ziarna przez 20 lat nie miało znacznego wpływu na zdolność kiełkowania i wartość cech plonotwórczych badanych genotypów. Otrzymane wyniki wskazują, że większość badanych po regeneracji obiektów miała zdolność kiełkowania na poziomie 80,1-90% (po 3 dniach), zaś po 7 dniach na poziomie 90,1-95%. Stwierdzono także niewielki udział ziarniaków porażonych przez choroby lub niekielkujących. Średnie wartości większości analizowanych cech plonotwórczych w badanej populacji po regeneracji były nieznacznie niższe od wartości uzyskanych w okresie waloryzacji i mieściły się w zakresie zmienności uzyskanej w tym okresie. Najmniejsze różnice otrzymano dla: płodności kłoska, masy ziaren z kłosa oraz długości kłosa.
W pracy dokonano podziału genotypów pszenżyta jarego na grupy jednorodne wielocechowo oraz przeprowadzono ocenę podobieństwa tych grup. Materiał badawczy stanowiły odmiany i rody hodowlane zgromadzone w latach 1994-1999 (128 genotypów) oraz 2003-2008 (65 genotypów) w kolekcji Instytutu Genetyki, Hodowli i Biotechnologii Roślin Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Badania prowadzono w 4-letnim cyklu jednopowtórzeniowych doświadczeń polowych, zatem każdy obiekt był badany co najmniej przez 4 sezony wegetacyjne. Zebrane wyniki stanowiły niekompletną, losową, dwukierunkową klasyfikację krzyżową genotypy x lata odrębną dla obu analizowanych sześcioleci. Analizie poddano 10 cech ilościowych, pod względem których stwierdzono istotną zmienność badanych genotypów: masa ziaren z kłosa, liczba ziaren w kłosie, masa tysiąca ziaren, długość kłosa, liczba kłosków w kłosie, płodność kłoska, zawartość białka w ziarnie, wysokość roślin, liczba dni: wschody - kłoszenie i liczba dni: wschody - dojrzałość. Oceny średnich genotypowych obliczono za pomocą predyktorów BLUP. Dla każdego omawianego okresu zastosowano hierarchiczną analizę skupień metodą Warda na podstawie kwadratów odległości euklidesowych standaryzowanych wartości BLUP. Liczbę grup genotypów podobnych pod względem wszystkich badanych cech określono na podstawie statystyki pseudo t2. Dla wydzielonych grup wykonano analizę zmiennych kanonicznych (CVA), która posłużyła do oceny zróżnicowania grup genotypów w kategoriach odległości Mahalanobisa. Genotypy z lat 1994-1999 podzielono na 6 grup różniących się przede wszystkim wysokością roślin i długością badanych faz fenologicznych. Grupy genotypów z lat 2003-2008 nie były zróżnicowane pod względem wysokości roślin, natomiast różniły się cechami plonu i jego jakości, a także długością kłosa.
Przeprowadzone badania miały na celu ocenę pod względem wartości ważniejszych cech plonotwórczych mieszańców pokolenia F3 12 kombinacji krzyżówkowych pszenżyta ozimego z pszenicą ozimą i porównanie ich z formami rodzicielskimi. Badano następujące cechy: wysokość roślin, długość kłosa, liczbę kłosków w kłosie, liczbę i masę ziarn z kłosa, płodność kłoska oraz masę 1000 ziarn. Oceniane mieszańce charakteryzowały się pośrednią wysokością roślin w porównaniu do form rodzicielskich (101,6 cm, przy 118,7 cm dla form matecznych i 97,3 cm dla form ojcowskich). Dwie kombinacje krzyżówkowe (Janko x Clever i Tewo x Mobela) odznaczały się wysokością roślin poniżej 90 cm (odpowiednio: 85,2 cm i 89,0 cm). Długość kłosa oraz liczba kłosków w kłosie wszystkich badanych mieszańców były wyższe od form rodzicielskich i cechy te miały najniższy współczynnik zmienności. Średnia wartość pozostałych cech u mieszańców była na ogół niższa w porównaniu do form rodzicielskich. Jednak duży zakres zmienności takich cech, jak: liczba i masa ziarn z kłosa oraz MTZ, a także wysokie współczynniki zmienności świadczą o możliwości selekcji mieszańców o wyższych wartościach w/w cech w porównaniu do krzyżowanych komponentów. Najbardziej obiecującymi kombinacjami są: Disco x Soraja i Lamberto x Tortija, które mogą stanowić cenny materiał do dalszych prac hodowlanych.
W pracy porównano zmienność genotypów pszenżyta jarego w latach 1994-1999 oraz 2003-2008. Materiał badawczy stanowiły odmiany i rody hodowlane zgromadzone w kolekcji prowadzonej przez Instytut Genetyki, Hodowli i Biotechnologii Roślin Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Badania prowadzono w 4-letnim cyklu jednopowtórzeniowych doświadczeń polowych, zatem każdy obiekt był badany co najmniej przez 4 sezony wegetacyjne. Zebrane wyniki stanowiły niekompletną, losową, dwukierunkową klasyfikację krzyżową genotypy x lata, odrębną dla obu analizowanych sześcioleci. Analizie poddano 10 cech ilościowych, pod względem których stwierdzono istotną zmienność badanych genotypów: masa ziaren z kłosa, liczba ziaren w kłosie, masa tysiąca ziaren, długość kłosa, liczba kłosków w kłosie, płodność kłoska, zawartość białka w ziarnie, wysokość roślin, liczba dni: wschody - kłoszenie i liczba dni: wschody - dojrzałość. Odrębnie dla każdej z cech oszacowano komponenty wariancyjne za pomocą metody REML. Wyznaczono współczynniki powtarzalności średnich fenotypowych dla genotypów. Oceny średnich genotypowych obliczono za pomocą predyktorów BLUP. W celu porównania zmienności genotypów zastosowano analizę składowych głównych na podstawie standaryzowanych wartości BLUP. Cechami najsilniej różnicującymi badane genotypy w latach 1994-1999 były: masa ziaren z kłosa, liczba ziaren w kłosie i płodność kłoska oraz zawartość białka w ziarnie, a także liczba kłosków w kłosie, długość kłosa i wysokość roślin. W latach 2003-2008 genotypy różniły się przede wszystkim masą ziaren z kłosa, płodnością kłoska oraz zawartością białka w ziarnie, a także fazami fenologicznymi, nie były natomiast zróżnicowane pod względem wysokości roślin.
Presented research results concern the 3-year cycle of field experiments conducted over the years 2002-2004 at Agricultural Experimental Station Czesławice, near Nałęczów. Examined material consisted of 38 Polish winter triticale cultivars which were divided into three groups. The year of cultivar’s registration on the local list was assumed as a criterion to division. The following traits were analysed: plant height, spike length, number of spikelets and grains per spike, weight of grains per spike, spikelet fertility, weight of 1000 grains and protein content in grain. Cultivar disease resistance was also examined. For above mentioned traits the means values and variability ranges in years of study were calculated separately for each cultivars’ group. Obtained results indicated a strong differentiation of useful traits in winter triticale cultivars. New introduced cultivars were characterized by reduced plant height as well as smaller weight of 1000 grains, in comparison to the older cultivars. The values of remaining useful traits were kept on similar level. The winter triticale cultivars registered over the years 2000-2003 were characterized by lower field resistance to powdery mildew, whereas their resistance to brown rust was higher than in the cultivars registered during years 1982-1990. The older winter triticale cultivars are a valuable source of resistance to powdery mildew, at maintained appropriate level of other usability features. Therefore, it would be necessary to preserve these cultivars in collection.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.