Tematem artykułu jest prezentacja aktualnego stanu prac nad ustalaniem warunków referencyjnych dla wyznaczonych kategorii i typów wód powierzchniowych zgodnie z postanowieniami załącznika II do Ramowej Dyrektywy Wodnej 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady Wspólnoty Europejskiej. Ramowa Dyrektywa Wodna [RDW, 2000] ustanawia ramy wspólnotowych działań w dziedzinie polityki wodnej oraz wprowadza w krajach członkowskich Unii Europejskiej obowiązek planowania i zarządzania gospodarką wodną w granicach obszarów dorzeczy. Najważniejszym celem RDW jest osiągnięcie (do 2015 roku) dobrego stanu ekologicznego we wszystkich wyznaczonych kategoriach wód (rzeki, jeziora, wody przejściowe, przybrzeżne i podziemne). W następnych latach ma nastąpić osiągnięcie dobrego stanu wód, tam gdzie aktualne warunki naturalne, techniczne i ekonomiczne, czynią to niemożliwym w pierwszym etapie. W planistycznej pracy nad zrównoważonym rozwojem dolin i zlewni rzecznych jednym z najważniejszych zadań jest ekologiczna waloryzacja. W realizacji tego zadania skutecznym i praktycznym narzędziem będą wyznaczone zgodnie z wymogami Ramowej Dyrektywy Wodnej – WARUNKI REFERENCYJNE, stanowią one punkt odniesienia wobec którego oceniane jest „zdrowie” ekosystemu danego typu wód. W ramach tak określonego zadania RDW wprowadza obowiązek monitorowania i oceny stanu hydromorfologicznych elementów jakości wód powierzchniowych, przy jednoczesnym założeniu, że ww. elementy stanowią wsparcie dla oceny elementów biologicznych i fizykochemicznych służących kwantyfikacji oceny ekologicznego stanu (lub potencjału) wód powierzchniowych. Dlatego też w artykule autorzy starali się przybliżyć ogólne założenia oraz zakres prac, jakie należy wykonać w celu opracowania metodyki przeprowadzania monitoringu hydromorfologicznych elementów jakości.
Polska jako kraj członkowski Unii Europejskiej została zobowiązana do wdrożenia Ramowej Dyrektywy Wodnej. Jednym z głównych celów zawartych w Dyrektywie jest osiągnięcie dobrego stanu wód do 2015 roku. Do określenia ekologicznego i chemicznego stanu wód wykorzystywane mają być wyniki badań monitoringowych. Ocena stanu ekologicznego cieku, rozumiana jako stopień odchylenia od wartości wzorcowych poszczególnych parametrów, przeprowadzana jest na podstawie warunków referencyjnych. Uwzględniając dane ze stanowisk monitoringu, opinie ekspertów oraz dane historyczne, wyznaczono wstępne warunki referencyjne specyficzne dla każdego spośród 25 typów cieków w Polsce, ustalonych w ramach typologii wód płynących. Wyodrębnione zostały silnie zmienione oraz sztuczne części wód oraz określono – biorąc pod uwagę presję i oddziaływania – części wód zagrożone nieosiągnięciem celu, jakim jest dobry stan ekologiczny do 2015 roku. Zgodnie z zapisami Ramowej Dyrektywy Wodnej w ramach warunków referencyjnych ustalono wstępną charakterystykę abiotyczną oraz przeprowadzono próbę biologicznej weryfikacji warunków referencyjnych dla wybranych typów cieków, z wyszczególnieniem biologicznych elementów jakości. W pracy opisano kryteria doboru miejsc referencyjnych oraz metody wyznaczania warunków referencyjnych. Przedstawiono stan prac nad ustaleniem warunków referencyjnych dla powierzchniowych wód płynących w Polsce oraz zakres koniecznych dalszych przedsięwzięć. Ustalone wartości warunków referencyjnych stanowić będą podstawę do oceny stanu ekologicznego danego cieku, pozwalającą m.in. na określenie stopnia naturalności cieku i stopnia jego różnorodności (struktur geomorfologicznych, parametrów hydrologicznych, klimatycznych, czynników krajobrazowych i innych) będących wynikiem różnorodnych presji na dany ciek.
Padaczka jest przewlekłą, niezakaźną chorobą układu nerwowego. Podstawową formą leczenia choroby jest farmakoterapia, która jednak w około 30% przypadków nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Alternatywną metodą kontroli napadów u osób z padaczką lekooporną jest dieta ketogenna. Mechanizm jej przeciwdrgawkowego działania opiera się na wykorzystaniu ciał ketonowych jako źródła energii dla mózgu pozbawionego glukozy. Klasyczna dieta ketogenna, opracowana w XX wieku przez Wildera, zakłada udział tłuszczów oraz białek i węglowodanów w całkowitej podaży energetycznej diety w stosunku 4:1 lub 3:1. Wprowadzanie diety poprzedzone jest etapem głodzenia, co przyspiesza osiągnięcie stanu ketozy. Liczne badania sugerują jednak, iż wprowadzanie diety bez poprzedzania jej etapem postu daje porównywalne efekty. Terapia taka obciążona jest ryzykiem powikłań natychmiastowych, m. in. hipoglikemii, odwodnienia, zaburzeń żołądkowo - jelitowych, jak też odległych w czasie, które związane są w głównej mierze z zaburzeniami parametrów lipidowych krwi oraz zmniejszeniem gęstości mineralnej kości. Celem pracy było przedstawienie aktualnego stanu wiedzy na temat wykorzystania diety ketogennej u pacjentów z padaczką lekooporną.
Padaczka jest jedną z najczęściej występujących chorób układu nerwowego. Według Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization, WHO) obecnie choruje na nią około 50 min ludzi na całym świecie. Liczne badania sugerują związek pomiędzy złym stanem odżywienia organizmu a ryzykiem wystąpienia padaczki. Zależność taka jest obserwowana zwłaszcza w krajach rozwijających się, w których zarówno epilepsja, jak i niedożywienie stanowią poważny problem. Na nieprawidłowości w funkcjonowaniu centralnego układu nerwowego może mieć wpływ zarówno niedożywienie białkowo - energetyczne, jak i zaburzenia elektrolitowe, niedobory poszczególnych witamin oraz składników mineralnych. Z drugiej strony przewlekłe przyjmowanie leków przeciwdrgawkowych niesie ze sobą wiele konsekwencji i może mieć również wpływ na stan odżywienia. U części pacjentów wykazano nadmierną masę ciała, co często wiązane jest z rodzajem przyjmowanych leków, jednak przyczyną mogą być również nawyki żywieniowe oraz mała aktywność fizyczna osób chorych. Celem pracy było przedstawienie aktualnego stanu wiedzy na temat padaczki i jej związku ze stanem odżywienia.
Istotnym elementem rozwoju turystyki wodnej są różnorodne budowle hydrotechniczne (zapory, jazy, zbiorniki wodne, korekcje stopniowe, zapory przeciwrumowiskowe). W rejonie tych obiektów, wykorzystując piętrzenie wody, rozwija się masowa rekreacja wodna. Jej wpływ na ekosystemy wodne oraz przyrodnicze wartości doliny rzek z reguły jest negatywny. Redukcji ulega zarówno stopień bioróżnorodności, jak i walory krajobrazowe. Obok zmieniających naturalny krajobraz budowli hydrotechnicznych powstaje szereg obiektów infrastruktury turystycznej. Dla popularnych i masowych spły wów kajakowych rzeki są często „ujarzmiane” wbrew naturalnym warunkom hydrodynamicznym. Tematem artykułu jest problematyka rozwoju turystyki i rekreacji, związanych z ekosystemami wód powierzchniowych na terenach o wysokich walorach przyrodniczych, w tym na obszarach chronionych. W artykule przeprowadzono analizę negatywnych skutków intensywnego rozwoju turystyki i rekreacji (kajakarstwo, żeglarstwo, wędkarstwo, rekreacja) w dolinach rzek oraz przedstawiono propozycje działań wspierających turystykę przy zachowaniu wartości przyrodniczo-krajobrazowych.
This paper concerns part of a monitoring study and contains the results of 20-year observations on the species diversity and dynamics of the count Candida genus fungi which inhabit surface waters. The research material consisted of water samples collected from the Łyna River, the main river of the Warmińsko-Mazurskie Voivodeship, within the administrative boundaries of the city of Olsztyn. The samples were subjected to routine diagnostic testing applied in hydromycological studies. The obtained fungi isolates were determined, documented photographically and deposited in a strain collection of the Department of Microbiology and Mycology at the University of Warmia and Mazury in Olsztyn. A total of 23s of the Candida genus were isolated, including six species in the teleomorphic stage. It was noted that over the past decade, the taxonomic diversity of the fungi had increased significantly (from 2 to 23 species). Potential anthropopathogens had also emerged. Over the twenty-year period of observations, the species that were always isolated were Candida albicans and C. guilliermondii, characterised by high pathogenicity and bioindicative properties, which are important in the epidemiology of fungal infections.
The phyllosphere is an ecological niche that includes the area of the leaf blade, which is a living environment for microorganisms of various taxonomic and trophic groups, including saprotrophic and phytopathogenic fungi. This study analysed the degree of colonisation of the phyllosphere of rush plants of selected bathing lakes by fungi of the Fusarium genus that are of significance to the etiology and epidemiology of fungal infections, and to toxicology and allergology. The research materials was plants of the littoral zone of Lakes Skanda and Kortowskie, which were subjected to a standard phytopathological assessment. The fungi obtained in macrocultures were used to prepare microscopic specimens required for the identification of morphological characteristics of the asexual and sexual stages. A total of 560 fungal isolates were obtained from the phyllosphere of nine plant species, of which 40 (7.14%) were fungi of the Fusarium genus. Most isolates were noted on Phragmites australis. Both macro-and microconidia of Fusarium were observed on this plant, while only macroconidia were observed on other plants. The results confirmed that the phyllosphere was an important reservoir of fungi that are potentially pathogenic to humans.
This paper concerns the determination of the share of fungi of the Saccharomyces genus in the mycobiota of the gastrointestinal tract of patients with colorectal cancer. The biological material were fungi isolated from the mouth, oesophagus, duodenum, stomach, large intestine and anus of 92 patients with colorectal cancer. They were subjected to standard mycological diagnostic testing. The analysis was only carried out on isolates containing fungi of the Saccharomyces genus. In 140 isolates (24.5% of all positive results), the species S. cerevisiae (68.5%), S. fragilis (5.71%), S. italicus (11.43%), S. ludwigii (8.60%) and S. rouxii (5.76%) were found, which occurred individually or were accompanied species of the Candida, Trichosporon, and Rhodotorula genera. Most isolates were obtained from the large intestine and anus, and the least from the stomach. It follows from the comparison of the obtained results with those of previous studies into the occurrence of fungi of the Saccharomyces genus in various segments of the gastrointestinal tract, that their prevalence in the gastrointestinal tract is gradually increasing.
This study was aimed at analyzing the occurrence and at monitoring the developmental cycle of Erysiphe flexuosa (Peck) U. Braun & S. Takamatsu (syn. Uncinula flexuosa) on leaves of chestnut tree in the urban environment in 2013–2014, as affected by the presence of horse-chestnut leaf miner Cameraria ohridella Deschka & Dimic. A high occurrence of both these species and high infestation of plants were noted in each study year. Powdery mildew was infesting both Aesculus hippocastanum L. and A. x carnea Hayne, with a clear preference for the second host, whereas C. ohridella occurred mainly on A. hippocastanum. The highest number of recorded cases of species presence was found in the samples wherein these organisms cooccurred. It was demonstrated that E. flexuosa underwent a complete developmental cycle and accomplished its life strategies in the presence of C. ohridella, however pest presence was found to affect the disease index and the number of chasmothecia developed by E. flexuosa
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.