Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 43

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Possibility of the ethanol use as an alternative source of energy is extorting a necessity of the production cost reduction. It's for the its price should be competitive to the price of traditional fuels. One of solutions is the search of high-energetic distillery raw materials. The maize is the promising raw material for the ethanol production. The value and technological usefulness of the maize in the agricultural distillery are presented in the paper. Also the profits from the using of this raw material in the bio-ethanol production are discussed.
Metoda PCR została wykorzystana do identyfikacji hybrydów drożdży przemysłowych rodzaju Saccharomyces z amylolitycznym szczepem Schwanniomyces occidentalis ATCC 48086. Zastosowanie metody pozwoliło na identyfikacją trzech fuzantów miądzyrodzajowych posiadających fragmenty DNA wspólne dla obu szczepów wyjściowych.
Materiał badawczy stanowiło 27 produktów przemiału ziarna kukurydzy, tj. mąki (n = 12) i kasze kukurydziane (n = 15), zakupionych w marketach w 2008 roku. Zawartość trichotecenów typu A i B oraz zearalenonu w badanym materiale oznaczono przy użyciu wysoko sprawnej chromatografii cieczowej HPLC MS/MS. W wyniku przeprowadzonych analiz w mąkach kukurydzianych stwierdzono obecność 9 z 12 analizowanych mikotoksyn. Były to mikotoksyny: NIV, DON, 3-AcDON, 15-AcDON, DAS, HT-2, T-2, T-2 TETRAOL, ZON. W tej grupie produktów nie stwierdzono występowania jedynie trzech mikotoksyn: FUS-X, NEO, T-2 TRIOL. W kaszach kukurydzianych zidentyfikowano 6 mikotoksyn. Były to: NIV, DON, 3-AcDON, 15-AcDON, HT-2, ZON. Dominującą mikotoksyną, występującą w największym stężeniu we wszystkich badanych próbach był DON.
Celem pracy była ocena przebiegu i efektów końcowych fermentacji etanolowej zacierów przygotowanych z obierek ziemniaczanych. Czas fermentacji zacierów przygotowanych z obierek ziemniaczanych wynosił ponad 140 godzin. Najlepszą wydajność etanolu w stosunku do teoretycznej (71.4%) uzyskano podczas fermentacji badanego zacieru z udziałem drożdży Schwanniomyces occidentalis. Po zakończonej fermentacji badanego surowca drożdże charakteryzowały się wysokim udziałem komórek nieaktywnych (powyżej 15%), zaś udział komórek pączkujących kształtował się na poziomie od 9 do 20%.
Rozwój rynku biopaliw płynnych jest szansą dla wzrostu wykorzystania ziemniaka jako surowca do produkcji etanolu. Warunkiem wykorzystania etanolu ziemniaczanego na cele paliwowe jest obniżenie kosztów jego produkcji, co wiąże się z koniecznością stosowania nowoczesnych rozwiązań technologicznych oraz zagospodarowania produktów ubocznych gorzelni.
11
63%
Celem pracy była ocena przydatności technologicznej odpadowego chleba pszenno-żytniego, o znacznym stopniu porażenia pleśnią, jako surowca w procesie fermentacji etanolowej. Materiałem badawczym był odpadowy chleb pszenno-żytni (zwroty ze sklepów po terminie przydatności do spożycia) wykazujący oznaki powierzchniowego porażenia pleśnią. Podłoża fermentacyjne z odpadowego pieczywa przygotowano poprzez zacieranie energooszczędną metodą bezciśnieniowego uwalniania skrobi (BUS). Przygotowane zaciery o zawartości surowca [% (m/m)]: 28 (I), 32 (II) i 36 (III) zaszczepiono drożdżami Saccharomyces cerevisiae Ethanol Red i poddano fermentacji metodą okresową. Oznaczono dynamikę procesu fermentacji oraz, metodą HPLC, profile węglowodanowe zacierów, zmiany stężenia substratów i ilości metabolitów (etanol, glicerol, kwas bursztynowy i octowy) powstających w trakcie fermentacji. Oznaczono również stan fizjologiczny komórek drożdży metodą mikroskopową przed i po zakończeniu fermentacji. Na podstawie uzyskanych wyników obliczono parametry wydajności procesu fermentacji etanolowej i oceniono przydatność technologiczną badanego surowca. Stwierdzono, że proces fermentacji zacierów trwał 68 h niezależnie od ilości surowca. Najlepszą dynamikę procesu wykazywały zaciery o 32 % zawartości surowca. Początkowe stężenie cukrów (glukozy, maltozy i maltotriozy) było większe w zacierach o większym udziale surowca. W trakcie fermentacji drożdże wykorzystały prawie całą ilość dostępnych węglowodanów. W płynach fermentacyjnych oznaczono typowe produkty uboczne fermentacji (glicerol oraz kwas bursztynowy i octowy). Największe stężenie glicerolu (14,56 g/l) oznaczono w próbie o 36 % zawartości surowca (III). Stężenie etanolu wytworzonego przez drożdże w badanych podłożach wynosiło 60,7 g/l (I), 72,7 g/l (II) i 83,1 g/l (III). Największą wydajność procesu (ok. 70 %) uzyskano w wyniku fermentacji zacierów o zawartości surowca 32 i 36 %. Po zakończeniu fermentacji użyte drożdże charakteryzowały się większą zawartością komórek nieaktywnych w porównaniu z biomasą wyjściową. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że optymalna zawartość chleba pszenno-żytniego w zacierze wynosi 32 %.
Materiał badawczy stanowił odpadowy granulat ziemniaczany pochodzący z przemysłu. Zaciery o 20% stężeniu surowca przygotowano w warunkach laboratoryjnych. Proces fermentacji prowadzono w temperaturze 30°C z udziałem drożdży Saccharomyces cerevisiae Etanol Red. W wyniku fermentacji zacierów uzyskano 67,5 g etanolu na litr zacieru. Proces przebiegał z wydajnością praktyczną na poziomie powyżej 87,8%. Podczas fermentacji drożdże charakteryzowały się dobrym stanem fizjologicznym.
Celem pracy była próba oceny wpływu dodatku Zn (II) (0,05 i 0,12 mgdm-3) do podłóż z glukozą oraz zacierów kukurydzianych na wybrane cechy i aktywność fer­mentacyjną drożdży gorzelniczych. Suplementacja Zn (II) nie wpływała na zmianę dyna­miki fermentacji i wydajność etanolu z glukozy w przypadku wszystkich badanych szcze­pów, natomiast obniżała wydajność fermentacji skrobi przez Saccharomyces cerevisiae D2. Drożdże Sacharomyces cerevisiae Safethanol 3035 uzyskiwały większą wydajność etanolu ze skrobi przy dodatku 0,12 mg dm-3 Zn (II), zaś Saccharomyces diastaticus ATCC 13007 - w przypadku obu dawek Zn (II). Komórki badanych szczepów pochodzą­ce z prób fermentowanych z Zn (II) w dawce 0,12 mgdm-3 odznaczały się najlepszym stanem fizjologicznym. Dodatek Zn (II) powodował większy przyrost biomasy drożdży Saccharomyces diastaticus ATCC 13007 oraz Schwanniomyces occidentalis ATCC 48086. Nie wykazano istotnego wpływu Zn (II) na wielkość komórek drożdży.
The evaluation of germination time and kilning (drying) of barley, rye, wheat and triticale malts at a constant temperature of 50°C on the total polyphenols content (TPC) in malts and the extract, soluble protein and free-amino nitrogen (FAN) content in congress worts was the aim of the study. The grain steeping and germination processes was conducted in a usual manner used for pilsner type malts production. The malt kilning step lasted 23 h. A significant effect of germination time of the grain in the range of 2, 4 and 6 days on the increase in the TPC in obtained malts was observed. The TPC in malts, especially 6-day ones, was even 3-4 times higher than in the grain used for malting. A significant increase in soluble protein and FAN content in congress worts obtained from 6-day special malts in comparison to 2-day malts was shown. Special, unusually kilned malts could considerably enrich classical worts obtained from pilsner malt with phenolic compounds and FAN.
W pracy podjęto próbę wykorzystania metody PCR do różnicowania gatunków drożdży fermentujących ksylozę: Pichia stipitis, Yamadazyma stipitis, Candida shehatae i Pachysolen tannophilus.
The aim of the study was the evaluation of technological suitability of congress worts from speciality malts from legume seeds: peas and twinkled peas, green lentils and winter vetch. The grain steeping was carried out in a water and air system lasting 48 hours, without limiting the water uptake by the seeds. The germination time of seeds at 15ºC was 6, 7 and 8 days. The malt kilning step was conducted similarly as for Pilsner type malts. Laboratory worts were prepared from 100% maltfrom legume seeds by the congress method. The basic quality features used in the technological assessment of malt and barley worts were analyzed. The content of protein in malt, brittleness and malt extractivity, wort volume, extract content and simplified brewhouse performance in obtaining congress worts with 100% special malt were determined. It was found that defects of malts and worts from malt from legume seeds can be improved to a small extent by extending the germination time of seeds in the range of 6 to 8 days. It has been shorwn that a great improvement in the characteristics of legume worts can be achieved by pasting them (90ºC for 10 minutes) and after cooling down to 45°C by mashing with a 20% share of Pilsner barley malt. The process of pasting of malt from leguminous seeds allows for about twofold increase: the content of wort extract up to 6-7°P, the malt mixture extraction up to 53-56% and the brewhouse’s efficiency up to 35-47%
Celem pracy była ocena przebiegu i efektów końcowych fermentacji etanolowej zacieru ziemniaczanego przygotowanego z pominięciem etapu scukrzania przez drożdże amylolityczne. Czas fermentacji zacierów ziemniaczanych z udziałem badanych drożdży wynosił od 96 do 120 godz. Najlepszą dynamikę i wydajność etanolu obserwowano podczas fermentacji zacierów ziemniaczanych z udziałem drożdży Saccharomyces diastaticus, S2 i R1. Po zakończonej fermentacji najlepszy stan fizjologiczny wykazywał szczep hybrydowy S2, charakteryzujący się najniższym udziałem komórek nieaktywnych.
It was shown that pilsner type malts suitable for worts of high cont ent of protein hydrolysis products can be obtained from barley of new brewing cultivars containing 12–15% protein. On the basis of oneyear study, it was found that in the group of studied cultivars, pilsner malts obtained from brewer’s barley grain of SU Lolek, Beatrix, Xanadu and Despina cultivars showed higher capability of keeping stable technological properties of malts. It was proven by a consistent mashing efficiency in the range of 60–70%. Some of the studied cultivars caused very high decrease in the mashing efficiency by 11.9% (Salome cultivar) or 8.8% (Britney cultivar). It was proven that batches of barley grain showing overnormative protein content could be used for new malt types which assure maintenance of quality standards in the production of unusual worts rich in extractive compounds, soluble protein and free amino nitrogen (FAN).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.