Świeżość i jakość dostarczanych na rynek ryb i owoców morza stanowi istotny problem zarówno dla producentów jak i dystrybutorów żywności. Ryby i pozostałe produkty rybołówstwa są towarami łatwo psującymi się, których jakość i świeżość mogą być oceniane różnymi metodami sprawdzającymi się doskonale w warunkach laboratoryjnych, ale zdecydowanie nieprzydatnymi dla przeciętnego konsumenta. W artykule przedstawiono wyniki badań wskaźników świeżości, których działanie opiera się na ich reakcji z lotnymi substancjami uwalnianymi podczas psucia się ryb. W badanych wskaźnikach z powodzeniem zastosowano barwniki syntetyczne, tj. czerwień metylową oraz naturalne barwniki spożywcze: kurkuminę i ekstrakt ze skórek winogron. Otrzymywane zmiany barwy oceniono metodami kolorymetrycznymi, a różnicę barw wskaźników przedstawiono za pomocą obliczonego parametru TCD (ang. Total Color Difference). Badania prowadzono w układach modelowych z wykorzystaniem amoniaku i w opakowanych próbkach psującego się filetu z dorsza. Wykazano, iż wskaźniki na bazie naturalnych barwników mogą być także użyteczne do kontroli jakości i świeżości żywności.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.