Grunty orne w Polsce charakteryzują, się znacznym udziałem gleb niskourodzajnych, do których zalicza się głównie gleby V i VI klasy bonitacyjnej. Przeciętnie w kraju ich udział w powierzchni gruntów ornych wynosi 33,0%. W najbardziej niekorzystnym położeniu pod względem jakości gleb znajduje się województwo ostrołęckie, w którym aż 70,5% gleb jest w V i VI klasie bonitacyjnej. O skali problemu może świadczyć fakt, iż w 30 gminach takich gleb jest ponad 60%, w tym aż w 22 gminach przekraczają one ponad 70% powierzchni gruntów ornych. Celem niniejszej pracy jest charakterystyka rolnictwa na tych niskourodzajnych obszarach oraz pokazanie w tym kontekście różnic w strukturze budżetów gmin. Trudne warunki glebowe wręcz wymuszają uprawę roślin ekstensywnych (żyta, owsa, ziemniaków). Jeśli chodzi o produkcję zwierzęcą, to mimo wysokiego udziału trwałych użytków zielonych nie są one wykorzystywane dla chowu bydła. Według opinii rolników wynika to z niskiej opłacalności produkcji mleka. Wysoki udział gleb niskourodzajnych znajduje odbicie w dochodach gmin. W kategorii dochodów własnych w najmniej korzystnej pod tym względem sytuacji znajdują się gminy o najwyższym udziale w gruntach ornych gleb V i VI klasy. Mimo tych trudnych warunków gospodarowania rolnicy wiążą swoją egzystencję z produkcją rolną, a także z rozwojem przetwórstwa rolnego. Pozytywny jest fakt, że mieszkańcy województwa ostrołęckiego szukają rozwiązania swoich problemów ekonomicznych poza rolnictwem. Swoją szansę widzą głównie w rozwoju rzemiosła. Jednakże podstawowym problemem w rozwoju każdej dziedziny jest brak środków finansowych oraz korzystnie oprocentowanych kredytów.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.