Wdrażanie programów rewitalizacji w miastach prowadzi do mozaikowatej struktury obszaru rewitalizacji. Projekty mieszkaniowe, dotyczące remontów, modernizacji, przebudowy budynków mieszkalnych, z powodu braku finansowania nie są prowadzone z intensywnością odpowiadającą udziałowi funkcji mieszkaniowych czy potrzebom w tym zakresie. Zaniechanie tych działań wpływa negatywnie na efekty innych projektów rewitalizacji w sferze społecznej, gospodarczej, przestrzennej. Krajowe programy wsparcia w dziedzinie mieszkalnictwa są niewielkie i w minimalnym stopniu mogą przyczynić się do poprawy sytuacji. Również finansowanie unijne w ramach regionalnych programów operacyjnych nie prowadzi do zadowalającego zwiększenia liczby i skali projektów mieszkaniowych w rewitalizacji. Brak programów publicznych współfinansujących projekty mieszkaniowe w rewitalizacji oznacza regres mieszkalnictwa i rewitalizacji rozumianej jako działanie zintegrowane i kompleksowe. Należy dążyć do tworzenia funduszy rozwoju mieszkalnictwa na szczeblu krajowym i regionalnym.