Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 18

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W artykule przedstawiono sprawdzenie przydatności modelu numerycznego SWAP do oceny bilansu wodnego w drenowanej glebie pyłowej. Do zastosowania modelu wymagana jest znajomość następujących parametrów wejściowych: dane charakteryzujące geometrię profilu glebowego, właściwości hydrauliczne gleby, człon źródłowy, warunki początkowe i brzegowe oraz wartości opadu atmosferycznego i ewapotranspiracji. Badania polowe przeprowadzono na glebie pyłowej „Clermont” na uniwersyteckiej farmie niedaleko North Vernon na południu stanu Indiana w USA. W celu sprawdzenia przydatności modelu SWAP do opisu zmian uwilgotnienia gleby porównano obliczone wartości wilgotności, odpływów drenarskich oraz położenia zwierciadła wody gruntowej z wartościami pomierzonymi. Do oceny zgodności zastosowano następujące miary statystyczne: błąd standardowy oceny, odchylenie przeciętne, błąd maksymalny, względny średniokwadratowy błąd resztkowy, współczynnik determinacji, współczynnik odchylenia resztkowego i efektywność modelu. Porównanie wyników obliczeń i pomiarów terenowych wykazuje dobrą zgodność, co potwierdza przydatność modelu SWAP do opisu bilansu wodnego w drenowanej glebie pyłowej.
W pracy porównano wartości ewapotranspiracji potencjalnej obliczanej metodą Thornthwaite'a i metodą współczynników roślinnych z wykorzystaniem równania Penmana w modyfikacji francuskiej dla warunków Środkowego Basenu Doliny Biebrzy. Do obliczeń wykorzystano dane meteorologiczne z okresów wegetacji w wieloleciu 1998-2004, pochodzące ze Stacji Meteorologicznej Biebrza. Na podstawie przeprowadzonych obliczeń stwierdzono, że średnia wartość ewapotranpiracji potencjalnej dla okresu wegetacji obliczona metodą Thornthwaite’a wyniosła 94 mm i jest wyższa o zaledwie 7 mm od wartości ewapotranspiracji wskaźnikowej, obliczonej metodą Penmana w modyfikacji francuskiej. Wartości ewapotranspiracji potencjalnej wg metody Thronthwaite'a kształtują się w przedziale pomiędzy wartościami ewapotranspiracji potencjalnej obliczanej metodą współczynników roślinnych dla łąki ekstensywnej i naturalnej roślinności bagiennej. Wartość ewapotranspiracji potencjalnej ekstensywnych użytków zielonych jest niższa o około 11% od wartości ewapotranspiracji określonej metodą Thornthwaite’a. Natomiast w przypadku ewapotranspiracji potencjalnej naturalnej roślinności bagiennej, wartości obliczane metodą współczynników roślinnych są o około 13% wyższe od wartości obliczanych metodą Thornthwaite’a.
W artykule przedstawiono wyniki symulacji komputerowej przy zastosowaniu modelu SWAP. Do celów obliczeniowych przyjęto, że powierzchnia terenu pokryta jest kukurydzą (Zea mays L.), a rozpatrywaną glebą jest gleba pyłowa. Symulację przeprowadzono dla okresu czterdziestu lat (1954-1993). Celem tej symulacji było prognozowanie warunków wilgotnościowych w glebie pyłowej, w zależności od rozstawy drenowania i zróżnicowanych warunków meteorologicznych. Na podstawie średniego rocznego opadu wyznaczono przedziały wielkości opadów, według których dany rok sklasyfikowano jako rok: przeciętny, suchy, bardzo suchy, skrajnie suchy, wilgotny, bardzo wilgotny lub skrajnie wilgotny. Jako kryterium wystąpienia nadmiernego uwilgotnienia, uwilgotnienia optymalnego oraz niedoboru uwilgotnienia przyjęto graniczne wartości ciśnienia ssącego gleby na głębokości 30 cm. Na podstawie wyników symulacji bilansu wodnego modelem SWAP w okresie wielolecia stwierdzono, że niskie wartości odpływów drenarskich wystąpiły w latach określanych jako bardzo suche, suche i przeciętne, ponieważ znaczna ilość wody pochodzącej z opadów została zmagazynowana w glebie. Średnie obliczone dla wielolecia 1954-1993 wartości ciśnień ssących na głębokości 30 cm dla wszystkich czterech rozpatrywanych wariantów, utrzymywały się w granicach wartości ciśnienia ssącego odpowiadającego uwilgotnieniu optymalnemu. Prawdopodobieństwo wystąpienia nadmiernego uwilgotnienia w przypadku gleby drenowanej dla wszystkich rozstaw nie przekraczało 21%, podczas gdy w glebie nie drenowanej wynosiło blisko 80%.
Bilans wodny zielonego dachu na przykładzie obiektu w dzielnicy Ursynów m.st. Warszawy. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie wyników badań dotyczących retencji zielonego dachu na przykładzie obiektu położonego w dzielnicy Ursynów m.st. Warszawy. Obiektem badawczym był fragment zielonego patio zbudowanego z substratu będącego mieszaniną torfu, piasku i keramzytu, o miąższości warstwy 25 cm. Warstwę wegetacyjną zielonego tarasu stanowią darń z mieszanki traw oraz krzewy iglaste i liściaste. Do obliczania składowych bilansu wodnego w okresie wegetacji 2008 roku wykorzystano model bilansowy GreenRoof. Badania wykazały, że rozpatrywany zielony dach zretencjonował ponad 99% wody pochodzącej z opadów.
Celem pracy była próba zastosowania danych pomiarowych uzyskanych za pomocą urządzenia Equi-pF do oceny zdolności retencyjnych i hydraulicznych gleby ciężkiej z wykorzystaniem zadania odwrotnego. Badanie wykonano w pracowni Fizyki Ośrodków Porowatych Centrum Wodnego SGGW w Warszawie, wykorzystując urządzenie Equi-pF. Zakresem badań objęto dwie próbki gleb ciężkich pochodzących z obiektu Lidzbark Warmiński. Do oceny zdolności retencyjnych i hydraulicznych badanych gleb na podstawie danych pomiarowych dotyczących odpływu wody z próbek glebowych w funkcji czasu wykorzystano procedurę zadania odwrotnego zawartą w modelu HYDRUS-1D. Przeprowadzone badania wykazały, że dane pomiarowe uzyskane za pomocą urządzenia Equi-pF umożliwia ocenę właściwości retencyjnych i hydraulicznych gleb za pomocą zadania odwrotnego.
W pracy przedstawiono wyniki pomiarów laboratoryjnych sorpcyjności wodnej i sorpcji etanolu przez glebę, które przeprowadzono w trzech charakterystycznych utworach glebowych (mursz, torf olesowy i torf mechowiskowy), pochodzących z obszaru Doliny Biebrzy. Pomiary sorpcyjności wykonano metodą infiltracji poprzez kapilarę na próbkach o nienaruszonej strukturze w procesie ich wysychania. W celu oceny wpływu hydrofobowości badanych gleb na ich sorpcyjność wodną obliczono wartości indeksu hydrofobowości. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że hydrofobowość utworów torfowych i murszowych w znacznym stopniu wpływa na obniżenie wartości sorpcyjności wodnej. Wielkość wpływu zależy od rodzaju utworu glebowego i jego uwilgotnienia. Wraz ze zmniejszeniem się wilgotności badanych gleb obserwowano wzrost ich hydrofobowości, co prowadziło do większej redukcji sorpcyjności wodnej oraz opóźnienia momentu rozpoczęcia procesu infiltracji wody w glebę. Spośród rozpatrywanych utworów glebowych największy wpływ hydrofobowości na sorpcyjność wodną zaobserwowano w torfie olesowym, a najmniejszy w murszu, o czym świadczą maksymalne wartości indeksu, które wynoszą odpowiednio 18,16 i 5,32. Wartość sorpcyjności wodnej badanych gleb zależała od ich uwilgotnienia. Ubytek wilgoci z gleby powodował wzrost wartości sorpcyjności wodnej, ale po przekroczeniu pewnej granicznej wartości uwilgotnienia obserwowano spadek wartości sorpcyjności. Pomierzona maksymalna wartość sorpcyjności wodnej dla torfu mechowiskowego wynosiła 0,536 cm·min⁻⁰‧⁵ (przedział uwilgotnienia od 0,2 do 0,4 cm³·cm⁻³), murszu - 0,364 cm·min⁻⁰‧⁵ (uwilgotnienie 0,4-0,6 cm³·cm⁻³), a dla torfu olesowego - 0,050 cm·min⁻⁰‧⁵ (uwilgotnienie > 0,8 cm³·cm⁻³). Zakres zmienności sorpcyjności badanych utworów organicznych był zbliżony do zakresów wartości sorpcyjności wodnej w poszczególnych gatunkach gleb mineralnych.
W niniejszej pracy zbadano charakterystyki hydrauliczne przepływomierza ISCO (MT) i dostosowanie jego parametrów pracy do pomiaru przepływu w rurociągu drenarskim. Badania przeprowadzono w Laboratorium Hydraulicznym SGGW. Badanymi wielkościami były: napełnienie w rurze, prędkość i natężenie przepływu. Wielkości mierzone miernikiem MT skorelowano z wielkościami uzyskanymi z systemu pomiarowego Laboratorium Hydraulicznego (LH). Badania przeprowadzono w warunkach, zdefiniowanych jako trzy następujące warianty badawcze: pomiary przy ustalonym przepływie (W01); modelowanie okresowego przepływu i reakcji miernika na zmieniający się wydatek rurociągu (W02); modelowanie zmiennych warunków przepływu dla zróżnicowanych natężeń przepływu (W03). Dla W01 daje się zauważyć zależność wartości analizowanych statystyk od liczebności wyrazów ciągów pomiarowych badanej cechy. Procentowa względna niepewność pomiarowa pojedynczego pomiaru Q zawierała się w przedziale od 3,51% do 8,89% dla MT, gdy odpowiednio dla LH wartości te wynosiły od 0,49% do 0,62%. Biorąc pod uwagę wariant W02, obszar zmienności cechy Q dla MT jest zbliżony do zmienności uzyskanej z systemu LH tylko dla niektórych natężeń przepływu. Zmienność wyników pomiarów MT jest większa od uzyskanej z systemu LH. Dla zróżnicowanych natężeń przepływu (W03) wskazania MT wykazują znaczne zróżnicowanie wartości dla dużych natężeń przepływu, w szczytowych obszarach fal wezbraniowych.
W pracy określono wysokość podsiąku kapilarnego przy różnym rozchodzie wody na ewapotranspirację w charakterystycznych profilach glebowych Równiny Sępopolskiej. Badaniami objęto czarne ziemie wytworzone z gliny średniej pylastej oraz z gliny ciężkiej i gleby brunatne wytworzone z gliny lekkiej pylastej na glinie średniej pylastej podścielonej iłem; gliny średniej pylastej na glinie ciężkiej; gliny lekkiej na glinie średniej oraz gliny cięzkiej pylastej na ile. Do obliczenia wysokości podsiąku kapilarnego w zależności od ciśnienia ssącego i rozchodów wody na ewapotranspirację, wykorzystano zależność dla warstwowanych profili glebowych. Wśród badanych profili glebowych, najlepsze warunki podsiąkania wody w glebie wykazują profile charakterystyczne dla gleb brunatnych wytworzonych z gliny ciężkiej pylastej na ile oraz czarne ziemie wytworzone z gliny ciężkiej. Przy założonym zwierciadle wody gruntowej 100 cm poniżej powierzchni terenu, strefa korzeniowa roślin zasilana jest z największą intensywnością wynoszącą do 6⋅mm⋅d⁻¹. Najmniejszą intensywnością zasilania, a tym samym niewielką wysokością podsiąku kapilarnego, charakteryzują się profile glebowe charakteryzujące glebę brunatną wytworzoną z gliny lekkiej pylastej na glinie średniej pylastej podścielonej iłem oraz gleba brunatna wytworzona z gliny średniej pylastej na glinie ciężkiej. Wysokość podsiąku kapilarnego wynosi od kilku do kilkunastu centymetrów przy minimalnym natężeniu przepływu 0,5 mm⋅d⁻¹. Przeprowadzona analiza wykazała, że intensywność zasilania strefy korzeniowej roślin, a także wysokość podsiąku kapilarnego jest zjawiskiem bardzo złożonym i zależnym od wielu czynników. Można do nich zaliczyć skład granulometryczny gleby, przewodność wodna przy stanie pełnego i niepełnego nasycenia oraz zawartość substancji organicznej.
Nutrients dissolved in water and not taken by plants leach into deeper soil layers or flow out to surface water through pipe drainage systems, causing ground or surface water contamination. Thus, drainflow from agricultural areas has significant influence on surface water eutrophication. The objectives of this study were to evaluate nitrate nitrogen and phosphate concentrations and load changes in drainflow using as an example clay soil analyzed in period spanning the years 2010 and 2013. Field research was conducted at an experimental site in Lidzbark Warmiński, in the Province of Warmia and Mazury (województwo warmińsko-mazurskie) in Poland. Mollic Gleysols developed from loam and clay dominate in this area. The experimental field has a tile drainage system with 21 m drain spacing and average 0.9 m drain depth. Winter wheat (Triticum L.) and oilseed rape (Brassica napus) were cultivated in 2009–2012 and in 2012–2013, respectively. Chemical analysis of water samples was performed with a Hach Lange DR 3900 spectrophotometer. Annual rainfall ranged from 555 mm in 2013 to 814 mm in 2012. Average nitrate nitrogen daily loads ranged from 0.07 to 0.58 kg ha-1, while the total annual nitrate load varied from 7.5 to 34.6 kg ha-1. Daily loads of phosphate were about ten times lower than daily loads of nitrate and the total annual phosphate load ranged from 0.1 to 2.0 kg ha-1. Neither nitrate nor phosphate concentrations are strongly depended on drainflow, but the nitrate nitrogen concentration indicates some relationship with the season. A substantial increase in the nitrate nitrogen concentration appears at snow melting (March) and continues until the end of May, peaking in the third decade of April, when the cultivated crops begin the vegetative growth. The phosphate concentration did not undergo significant changes during the investigated period.
Zaprezentowano wyniki badań przepływomierza modułowego ISCO 2150, pod kątem oceny przydatności tego urządzenia do pomiaru przepływu wody w rurociągu drenarskim pracującym w warunkach zatopienia. Badania przeprowadzono w Laboratorium Hydraulicznym Katedry Inżynierii Wodnej SGGW w Warszawie. Sonda pomiarowa umieszczona była w krótkim odcinku pomiarowym, wykonanym z polipropylenowej rury o wewnętrznej średnicy 104 mm. Laboratoryjny układ odcinka pomiarowego odpowiadał warunkom pracy urządzenia w terenie. W trakcie badań mierzono napełnienie w rurze, w warun­kach przepływu swobodnego przy częściowym wypełnieniu i ciśnienia hydraulicz­ne przy przepływie ciśnieniowym pełnym przekrojem rurociągu. Pomiary wykony­wano przy ustalonych natężeniach przepływu i różnych poziomach wody na od­pływie z rurociągu. Uzyskane parametry hydrauliczne układu odniesiono do war­tości uzyskanych z urządzeń pomiarowych systemu badawczego Laboratorium Hydraulicznego.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.