Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 28

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1

Fat thickness and the longest back muscle measurement of carcasses of fatteners slaughtered at different weight

100%
Winarski R., Wajda S.
Polish Journal of Natural Sciences
|
2009
|
tom 24
|
nr 2
113-121
The research was conducted on 286 fattener carcasses chosen from mass population in three different regions of the country. On the carcasses, fat thickness measurements were performed on the carcass cross section as well as fat and the longest back muscle thickness measurements on two cross sections of the loin. Carcasses, depending on their weight, were divided into three groups, i.e. of the average weight of about 70, 80 and 90 kg. Research showed that the increase of carcass weight by about 10 kg in the case of fatteners bought by meat plants caused statistically significant increase of fat thickness and measurement results of the longest back muscle in all measured points. The increase of carcass weight from 70.0 to 80.0 kg caused relatively small increase of fat thickness (about 2 mm), and higher increase of the longest back muscle height (about 5mm), however the increase of carcass weight from 80.0 to 90.0 kg, influenced greater increase of fat thickness (about 5 mm), and smaller increase of the longest back muscle (about 2 mm). In the classification system, where one takes into account fat thickness and the longest back muscle height when estimating the meat percentage, we may expect small decrease of carcass meatiness at carcass weight increase to 85.0 kg, and having exceeded this weight, greater decrease of carcass meat percentage may be expected.
2

Wartość rzeźna i jakość mięsa tusz buhajków zakwalifikowanych w systemie EUROP do różnych klas otłuszczenia

81%
Wajda S., Burczyk E., Winarski R.
Gospodarka Mięsna
|
2018
|
nr 05
3

Porownanie wartosci pomiarow grubosci sloniny i miesnia najdluzszego grzbietu uzyskanych przy zastosowaniu urzadzen do klasyfikacji tusz wieprzowych

81%
Wajda S., Winarski R., Borzuta K.
Żywność Nauka Technologia Jakość. Suplement
|
2005
|
tom 12
|
nr 3
212-220
Badania przeprowadzono na 286 tuszach tuczników, pochodzących z zaplecza surowcowego Zakładów Mięsnych Morliny koło Ostródy (62 tusze), Łmeat w Łukowie (93 tusze) i Prime Food w Przechlewie (131 tusz). W pracy określano grubość słoniny oraz mięśnia najdłuższego grzbietu za pomocą dwóch typów urządzeń: I - Sydel CGM i SFK Ultra-Fom 300, II - suwmiarki. Wykazano, że niezależnie od miejsca wykonania pomiaru oraz masy tuszy, średnia grubość słoniny zmierzona suwmiarką była większa o około 2 mm niż grubość słoniny określona aparatem optyczno- igłowym CGM. Natomiast przy pomiarze wysokości mięśnia najdłuższego grzbietu uzyskano odwrotne zależności, gdyż uzyskane wartości były o około 2 mm niższe przy pomiarze wykonanym suwmiarką. Współczynniki korelacji między pomiarami grubości słoniny wykonanymi za pomocą suwmiarki i wykorzystaniu urządzenia CGM były wysokie i wynosiły od r = 0,90 do r = 0,94. Z kolei z pomiarów grubości mięśnia najdłuższego grzbietu obliczone współczynniki korelacji były niższe i miały wartości w przedziale od r = 0,63 do r = 0,78. Z porównania pomiarów grubości słoniny wykonanych suwmiarką i aparatem Ultra-Fom 300 wynika, że średnia grubość słoniny była większa o około 1 mm przy wykorzystaniu urządzenia Ultra-Fom 300. Natomiast przy pomiarze grubości mięśnia najdłuższego grzbietu uzyskano odwrotne zależności, gdyż wyniki pomiaru suwmiarką były większe o około 5 mm. Współczynniki korelacji pomiędzy pomiarami grubości słoniny wykonanymi suwmiarką i aparatem Ultra-Fom 300 były wysokie i wynosiły od r = 0,88 do r = 0,92. W przypadku pomiarów grubości mięśnia najdłuższego grzbietu wartości współczynników korelacji były niższe i zawierały się w przedziale od r = 0,50 do r = 0,66.
4

Wartość rzeźna tusz jałówek i buhajków oraz efekt ekonomiczny uzyskany z podziału ich tusz na elementy kulinarne

81%
Wajda S., Daszkiewicz T., Burczyk E., Winarski R.
Roczniki Naukowe Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego
|
2009
|
tom 05
|
nr 1
5

Wartość rzeźna młodego bydła opasowego - raport z badań

81%
Winarski R., Nogalski Z., Lapinska P.
Bydło
|
2014
|
nr 10
6
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wydajność rzeźna i jakość mięsa tusz buhajków zakwalifikowanych w systemie EUROP do różnych klas uformowania

81%
Wajda S., Kondratowicz J., Burczyk E., Winarski R.
Żywność Nauka Technologia Jakość
|
2014
|
tom 21
|
nr 4
Badania przeprowadzono na 167 tuszach buhajków rasy polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej (phf), które od masy 70 ÷100 kg opasano intensywnie z dużym udziałem pasz treściwych oraz z dodatkiem siana lub słomy. Ubój przeprowadzono po uzyskaniu przez buhajki masy około 570 kg. Tusze buhajków rasy polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej zostały zakwalifikowane do klasy O (52,44 %), O+ – 17,48 % i O- – 4,90 % oraz do klasy R (11,89 %) i R- (13,29 %). Buhajki, których tusze po uboju miały najlepsze uformowanie (klasa R) charakteryzowały się najmniejszą średnią masą w czasie zakupu, największymi przyrostami dobowymi podczas opasu oraz najwyższym wskaźnikiem wydajności rzeźnej. Mniej korzystnymi wartościami tych cech charakteryzowały się buhajki, których tusze zakwalifikowano do klasy O-. Tusze buhajków, które osiągnęły wyższą klasę uformowania, charakteryzowały się większym udziałem elementów kulinarnych o wyższej wartości handlowej i mniejszym udziałem kości w tuszy, co powinno być uwzględniane przy ustalaniu cen skupu bydła, jak i w obrocie handlowym tuszami. Mięso uzyskane z buhajków rasy phf, niezależnie od klasy uformowania, charakteryzowało się dobrą jakością. Zawierało powyżej 1 % tłuszczu śródmięśniowego, miało prawidłową wartość pH nieprzekraczającą 5,8 oraz zbliżone cechy sensoryczne.
7
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wartość rzeźna oraz wybrane cechy jakościowe mięsa królików ras mięsnych

81%
Chwastowska-Siwiecka I., Kondratowicz J., Winarski R., Smiecinska K.
Żywność Nauka Technologia Jakość
|
2011
|
tom 18
|
nr 2
Celem przeprowadzonych badań była ocena wartości rzeźnej królików oraz wybranych parametrów fizykochemicznych mięśni ud (pH, barwa w systemie CIE L*a*b*, wyciek naturalny, wyciek termiczny). Materiał doświadczalny stanowiło 61 królików rasy kalifornijskiej (KA) i 17 rasy nowozelandzkiej białej (NB) w wieku 110 dni, pochodzących z tej samej fermy. Po zakończonym tuczu króliki poddawano ubojowi. Wykonano analizę rzeźną oraz wyliczono wydajność rzeźną według przyjętych systemów. Po wychłodzeniu tuszki zważono i wykonano podział technologiczny. Następnie pobrano próbki mięśni udowych do analiz fizykochemicznych. Wykazano, że króliki rasy kalifornijskiej odznaczały się wyższą wydajnością rzeźną o odpowiednio 2,05 % i 1,58 % w porównaniu z królikami nowozelandzkimi białymi. Nie stwierdzono statystycznie istotnych różnic między wartościami średnimi kwasowości tkanki mięśniowej, której pomiary wykonano po 45 min i 24 h post mortem. Wykazano statystycznie istotne różnice pomiędzy wartościami średnimi wycieku naturalnego oraz termicznego mięśni analizowanych grup doświadczalnych. Mięśnie ud pochodzące od królików rasy (NB) charakteryzowały się wyższym udziałem składowej barwy czerwonej, co zostało potwierdzone statystycznie.
8

Jakosc miesa z tusz swin tucznikow zakwalifikowanych do roznych klas w systemie EUROP

81%
Wajda S., Daszkiewicz T., Borzuta K., Winarski R.
Roczniki Instytutu Przemysłu Mięsnego i Tłuszczowego
|
2005
|
tom 42-43
73-79
9

Przyżyciowe metody oceny wartości rzeźnej bydła

81%
Lapinska P., Winarski R., Nogalski Z., Pogorzelska-Przybylek P.
Przegląd Hodowlany
|
2014
|
tom 82
|
nr 1
10

Przydatność pomiarów mięśnia najdłuższego grzbietu do szacowania mięsności tusz wieprzowych

81%
Winarski R., Wajda S., Borzuta K.
Prace i Materiały Zootechniczne. Zeszyt Specjalny
|
2004
|
nr 15
11
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wskaźnik wydajności rzeźnej buhajków i jego związek z wartością handlową tusz

81%
Wajda S., Burczyk E., Winarski R., Daszkiewicz T.
Żywność Nauka Technologia Jakość
|
2011
|
tom 18
|
nr 4
Materiał doświadczalny stanowiło 167 buhajków rasy holsztyńsko-fryzyjskiej odmiany czarno-białej, żywionych dawką pokarmową z dużym udziałem pasz treściwych, z dodatkiem siana i słomy. Opas doświadczalny prowadzono do uzyskania przez buhajki masy około 570 kg. Tusze objętych badaniami buhajków, pomimo ich intensywnego żywienia i przyrostów dobowych powyżej 1 kg, zostały zaklasyfikowane w systemie EUROP do klas R (22,75 %) i O (77,25 %), natomiast w ocenie otłuszczenia do klasy 1. (11,38 %), klasy 2. (58,69 %) oraz klasy 3. (29,94 %). Buhajki, których tusze zaliczono do klasy R charakteryzowały się większą średnią: masą ciała po zakończeniu opasu, masą przedubojową, masą tuszy ciepłej, a także większą o 1,52 % średnią wartością wskaźnika wydajności rzeźnej. Z kolei buhajki, których tusze zaklasyfikowano pod względem otłuszczenia do klasy 1., w porównaniu z buhajkami, których tusze zaliczono do klas 2. i 3., odznaczały się mniejszymi przyrostami dobowymi oraz mniejszą masą przedubojową, a po uboju mniejszą masą tuszy oraz niższym wskaźnikiem wydajności rzeźnej. Przeprowadzone badania wykazały dużą zmienność średniej wartości wskaźnika wydajności rzeźnej buhajków oraz występowanie dodatniej i statystycznie istotnej współzależności wydajności rzeźnej z masą ich tuszy, a ujemnej z masą przedubojową.
12

Przydatność pomiarów grubości słoniny do szacowania udziału mięsa w tuszach wieprzowych

81%
Wajda S., Winarski R., Borzuta K.
Zeszyty Naukowe. Przegląd Hodowlany
|
2004
|
tom 72
|
nr 2
13

Przydatnosc elementow uzyskanych z podzialu tusz wieprzowych wg zasad stosowanych w Unii Europejskiej do szacowania skladnikow tkankowych tusz

81%
Winarski R., Wajda S., Borzuta K.
Roczniki Instytutu Przemysłu Mięsnego i Tłuszczowego
|
2003
|
tom 40
25-32
14

Slaghter quality of fatteners slaughtered at different live weights

81%
Wajda S., Winarski R., Smiecinska K.
Annals of Animal Science. Supplement
|
2006
|
nr 2/2
15

Wplyw zmiany wzoru do referencyjnego okreslania miesnosci tusz wieprzowych na ich klasyfikacje

81%
Wajda S., Borzuta K., Winarski R., Burczyk E.
Roczniki Naukowe Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego
|
2008
|
tom 04
|
nr 2
125-131
16

Pozyskiwanie i charakterystyka jakości mięsa bizona

81%
Chwastowska-Siwiecka I., Baryczka M. J., Winarski R.
Gospodarka Mięsna
|
2018
|
nr 12
17

Efekt ekonomiczny uzyskany z podzialu elementow zasadniczych z tusz jalowek roznych klas na mieso drobne bez kosci lub na cele kulinarne

81%
Wajda S., Burczyk E., Winarski R.
Roczniki Instytutu Przemysłu Mięsnego i Tłuszczowego
|
2007
|
tom 45
|
nr 2
25-33
18
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wpływ czynników przyżyciowych na ubytki masy tusz wieprzowych w czasie poubojowego wychładzania

71%
Daszkiewicz T., Wajda S., Winarski R., Koba-Kowalczyk M., Kubiak D.
Żywność Nauka Technologia Jakość
|
2011
|
tom 18
|
nr 3
Analizowano wpływ płci tuczników oraz masy i otłuszczenia tusz na wielkość ubytków ich masy w czasie poubojowego wychładzania. Stwierdzono, że wielkość ubytków chłodniczych ujemnie korelowała z masą tusz tuczników, a w przypadku tusz wieprzków również z ich otłuszczeniem. Wyraźną tendencję do zmniejszania strat masy obserwowano w grupie tusz o masie ciepłej powyżej 80 kg. Nie stwierdzono istotnych zależności między płcią tuczników a wielkością ubytków chłodniczych masy tusz.
19

Znaczenie wartości wskaźników krwi w przewidywaniu efektów odchowu cieląt - raport z badań

61%
Sobszuk-Szul M., Wielgosz-Groth Z., Nogalski Z., Pogorzelska-Przybylek P., Purwin C., Winarski R.
Weterynaria w Terenie
|
2014
|
tom 08
|
nr 3
20

Kiszonka z traw w żywieniu młodego bydła opasowego. Raport z badań

61%
Purwin C., Wyzlic I., Nogalski Z., Sobczuk-Szul M., Pogorzelska-Przybylek P., Wielgosz-Groth Z., Winarski R.
Hodowca Bydła
|
2014
|
nr 11
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.