Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 23

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Choroba refluksowa przełyku (GERD - Gastroesophageal RefluxDisease) jest chorobą przewodu pokarmowego, w której zarówno leczenie farmakologiczne jak i żywieniowe odgrywają znaczącą rolę. Tradycyjne leczenie żywieniowe polega na wykluczeniu z diety produktów tłustych, pikantnych, owoców i soków cytrusowych, pomidorów i przetworów pomidorowych, warzyw cebulowych, czekolady, kawy, naparu z mięty pieprzowej, napojów gazowanych, alkoholu. Zgodnie z jedną z nowych teorii w leczeniu GERD skuteczna jest także dieta o niskim potencjale fermentacji w jelitach, polegająca na wykluczeniu produktów zawierających fruktozę, laktozę, skrobię oporną, błonnik i alkohole cukrowe.
Choroba refluksowa przełyku (GERD - gastroesophageal refluks disease) jest jedną z najczęstszych chorób górnego odcinka przewodu pokarmowego charakteryzującą się występowaniem objawów przełykowych i/lub pozaprzełykowych. Zróżnicowanie postaci i objawów choroby nasuwa pytanie, czy zalecenia dietetyczne powinny być takie same dla wszystkich typów objawów choroby. Modyfikacja stylu życia, w tym sposobu żywienia, jest jednym z elementów terapii GERD, zwłaszcza u chorych z nadmierną masą ciała. W rekomendacjach ACG (American College of Gastroenterology) warunkowo dopuszczono selektywną eliminację z diety tych produktów, w przypadku których pacjent widzi związek pomiędzy ich spożywaniem a występowaniem objawów choroby. W literaturze prawie nie ma danych na temat roli diety w leczeniu pozaprzełykowych zespołów choroby refluksowej przełyku. Na tym tle ciekawe jest doniesienie amerykańskiego lekarza, który uzyskał poprawę stanu zdrowia pacjentów z refluksem krtaniowo-gardłowym (LPR - laryngopharyngeal reflux) opornym na działanie IPP poprzez zastosowanie u nich odpowiedniej diety będącej modyfikacją tradycyjnej diety antyrefluksowej.
Choroba refluksowa przełyku (GERD - Gastroesophageal Reflux Disease) jest chorobą o wieloczynnikowej etiologii. Jej rozwojowi mogą sprzyjać czynniki środowiskowe, psychologiczne, genetyczne. Część badań wskazuje, że dieta może wywoływać bądź zaostrzać objawy choroby co może być związane z wpływem wybranych składników pokarmowych na jej patomechanizmy. W artykule dyskusji poddano rolę tłuszczu, białka, wybranych węglowodanów oraz składników mineralnych i witamin w generowaniu lub nasilaniu objawów GERD.
W pracy przeprowadzono porównanie nawyków żywieniowych osób ze świeżo rozpoznaną chorobą refluksową żolądkowo-przełykową (GERD) i osób zdrowych w celu odpowiedzi na pytanie, czy czynniki żywieniowe mogą mieć wpływ na rozwój tej choroby. GERD rozpoznano na podstawie objawów klinicznych oraz wyników badania endoskopowego górnego odcinka przewodu pokarmowego. Nawyki żywieniowe badano w obu grupach w oparciu o przeprowadzoną ankietę dotyczącą spożycia z ostatnich 24 godzin oraz dane socjologiczne. Na podstawie dotychczas zebranych danych do grupy badanej zakwalifikowano 130 osób, zaś do grupy kontrolnej - 53 osoby. Grupę kontrolną stanowiły osoby zdrowe. Analiza porównawcza zwyczajowego sposobu żywienia pomiędzy grupami wykazała, że osoby z GERD spożywały posiłki szybko lub w pośpiechu i mniej regularnie. W grupie tej stwierdzono istotnie częstsze spożycie pomidorów i ich przetworów oraz naparu z mięty, niższe niż wśród osób zdrowych spożycie błonnika pokarmowego, wyższe zaś spożycie witaminy A oraz wyższy udział w diecie energii pochodzącej z tłuszczu.
Sól jest potrzebna do prawidłowego funkcjonowania ustroju, jednak spożywana w nadmiarze szkodzi zdrowiu prowadząc do wielu przewlekłych chorób niezakaźnych, m.in. nadciśnienia tętniczego, niektórych nowotworów, osteoporozy, kamicy nerkowej. Problem nadmiernego spożycia soli w wielu krajach, w tym w Polsce, dotyczy zarówno żywienia indywidualnego (domowego), jak i zbiorowego. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zaleca, by ilość soli w całodziennej racji pokarmowej nie przekraczała 5 g. W Polsce spożycie soli często przekracza ten zalecany poziom dwu-, a nawet trzykrotnie. Wynika to najczęściej z nadmiernego dodawania soli do potraw w czasie ich przygotowywania oraz z do- salania gotowych już posiłków. Konieczne jest zatem ograniczenie ilości soli stosowanej do przygotowywania posiłków, szczególnie w zakładach żywienia zbiorowego, które kierując się przede wszystkim walorami smakowymi potraw i upodobaniami konsumentów, często nie przywiązują wagi do aspektów zdrowotnych przygotowywanych dań. W niniejszym artykule zaproponowano i omówiono różne sposoby ograniczania ilości soli używanej do przygotowywania posiłków w zakładach żywienia zbiorowego.
Wstęp. Prawidłowe odżywianie jest jednym z determinantów zdrowia. Sklepik szkolny to miejsce, które daje uczniom możliwość zakupu żywności, napojów podczas pobytu w szkole i dlatego tak ważne jest, by produkty w nim oferowane były polecane w codziennym żywieniu tej grupy populacyjnej. Dotychczasowe badania wskazują na niewłaściwy, z punktu widzenia zdrowia, dobór asortymentu w większości sklepików funkcjonujących w polskich szkołach podstawowych. Cel pracy. Ocena asortymentu sklepików szkolnych i automatów z żywnością i napojami przeznaczonymi do sprzedaży na terenie polskich szkół podstawowych w miastach i na wsi w 2013 roku. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono w roku szkolnym 2012/2013 w 85 szkołach podstawowych z pięciu losowo wybranych województw Polski: mazowieckiego, pomorskiego, opolskiego, podkarpackiego oraz wielkopolskiego. W badaniu uczestniczyły 42 szkoły miejskie i 43 szkoły wiejskie. Narzędziem badawczym była ankieta wypełniana przez dyrektorów szkół, zawierająca pytania dotyczące organizacji żywienia, w tym asortymentu sklepiku szkolnego. Wyniki. Sklepiki szkolne znajdowały się w 60% szkół - w 64,3% szkół miejskich oraz w 55,8% szkół wiejskich. 84% dyrektorów zadeklarowała wprowadzenie pewnych ograniczeń dotyczących asortymentu. Dotyczyły one najczęściej sprzedaży chipsów, niektórych rodzajów słodkich napojów i rzadziej niektórych rodzajów słodyczy. Większość sklepików szkolnych oferowała: batony i ciastka zbożowe (82,4%), wodę (72,5%) i soki (70,6%), batony czekoladowe (66,7%), cukierki/lizaki/żelki (62,7%), drożdżówki (62,7%) oraz kanapki (60,8%). Owoce dostępne były tylko w 52,9% szkół, warzywa w 23,5%, a produkty mleczne w 47,1%. W większości automatów najczęściej dostępne były batony czekoladowe (80%), soki (80%) i słodkie napoje (60%). Wnioski. Asortyment sklepików szkolnych i automatów z żywnością i napojami, pomimo że ulega stopniowo poprawie, jest wciąż niezadowalający z punktu widzenia walorów zdrowotnych. Zmiana na prozdrowotny asortymentu produktów spożywczych i napojów oferowanych do sprzedaży na terenie szkoły jest istotna także z uwagi na kształtowanie bądź utrwalanie prawidłowych nawyków żywieniowych uczniów.
Nadmierne spożycie soli u dzieci może predysponować do rozwoju szeregu chorób, w tym nadciśnienia, chorób układu krążenia, osteoporozy, chorób nerek i raka żołądka w dorosłym wieku. Celem pracy była ocena spożycia sodu wśród 380 uczniów klas V i VI warszawskich szkół podstawowych. Badanie przeprowadzono w roku szkolnym 2009/2010 w pięciu losowo wybranych szkołach podstawowych na terenie Warszawy. Informacje dotyczące ilości spożytego sodu uzyskano metodą indywidualnego wywiadu żywieniowego dotyczącego spożycia z ostatnich 24 godzin. W porównaniu z dziewczętami, racje pokarmowe chłopców charakteryzowały się wyższym poziomem sodu. Średnie spożycie sodu u dziewcząt wynosiło 2942 mg, a u chłopców 3229 mg. Większość racji pokarmowych badanej młodzieży zawierała sód w nadmiarze.
Ocena programu „Owoce w szkole” została przeprowadzona wśród uczniów klasy III (9 lat) z 58 losowo wybranych szkół podstawowych z 5 wybranych województw: pomorskiego, opolskiego, wielkopolskiego, podkarpackiego, mazowieckiego. Wybrane województwa były reprezentatywne dla regionów Polski, czyli północy, południa, centrum, wschodu i zachodu. Badanie przeprowadzono w szkołach przed rozpoczęciem dystrybucji owoców i warzyw (październik 2010 r.) oraz pod koniec dystrybucji owoców i warzyw (maj-czerwiec 2011 r.). Badanie przeprowadzono w 38 losowo wybranych szkołach podstawowych uczestniczących w programie „Owoce w szkole” (grupa interwencyjna) oraz w 20 losowo wybranych szkołach nieuczestniczących w programie (grupa kontrolna). Spożycie owoców i warzyw przez uczniów zostało ocenione metodą 3-dniowego zapisu w dzienniczku spożycia. Pod koniec programu „Owoce w szkole” spożycie owoców, warzyw oraz owoców i warzyw ogółem w dni szkolne oraz dni szkolne i weekendowe łącznie było istotnie wyższe w grupie badanej niż w grupie kontrolnej, ale wciąż poniżej zaleceń. Pod koniec programu całkowite spożycie owoców i warzyw w dni szkolne w grupie badanej było 21% wyższe w porównaniu z grupą kontrolną. Wnioski: Wyniki oceny wskazują, że program ma duży potencjał i jest odpowiednim narzędziem do pracy z dziećmi w celu poprawy w przyszłości ich nawyków żywieniowych, związanych z większym spożyciem owoców i warzyw.
Wstęp: Organizacja żywienia i aktywności fizycznej w szkole jest ważnym elementem wpływającym na stan zdrowia ucznia, jego rozwój oraz dyspozycję do nauki. Cel: Celem badania była ocena organizacji żywienia oraz działań prozdrowotnych z zakresu prawidłowego żywienia i aktywności fizycznej prowadzonych na terenie szkół podstawowych w Polsce przed wprowadzeniem regulacji prawnych określających wymagania w żywieniu zbiorowym. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono w roku szkolnym 2012/2013 w 85 szkołach podstawowych z pięciu wybranych województw Polski. W badaniu wzięły udział 42 szkoły miejskie oraz 43 szkoły wiejskie. Narzędziem badawczym była anonimowa ankieta wypełniana przez dyrektorów szkół, dotycząca organizacji żywienia w szkołach oraz programów/działań prewencyjnych z zakresu poprawy żywienia i aktywności fizycznej wśród dzieci i młodzieży na terenie tych szkół. Oceny dokonano na podstawie analizy danych uzyskanych z ankiet. Wyniki: Odsetek uczniów spożywających obiady szkolne zarówno w mieście jak i na wsi był niezadowalający. Wśród szkół prowadzących posiłki z obiadów korzystało 45,6% uczniów, w tym 47,8% w szkołach miejskich oraz nieco mniej - 42,2% w szkołach wiejskich. W blisko 18% szkół najdłuższa przerwa, na której uczniowie mogli zjeść posiłek, trwała mniej niż 15 minut. W szkołach wiejskich pełne obiady (zupa i drugie danie) wydawało tylko 57,9% stołówek. Około 28% szkół nie realizowała programów/działań z zakresu poprawy żywienia i aktywności fizycznej. Stwierdzono, że w 87,7% szkół znajdowała się reklama żywności i napojów. W pozalekcyjnych zajęciach sportowych organizowanych przez szkołę uczestniczyło ogółem 40% uczniów. Wnioski. Wyniki ankiety wskazują, że w wielu szkołach żywienie oraz edukacja z tego zakresu nie były należycie prowadzone. W większości szkół zaobserwowano jednak zaangażowanie w działania edukacyjne z zakresu poprawy żywienia i aktywności fizycznej wśród dzieci i młodzieży poprzez prowadzenie licznych działań i programów prozdrowotnych.
Wprowadzenie. Żywienie zbiorowe w szkołach stanowi ważny element prawidłowego sposobu żywienia dzieci i młodzieży. Cel. Celem badań była ocena wartości odżywczej całodziennych racji pokarmowych uczniów warszawskich szkół podstawowych spożywających obiady serwowane w szkole w porównaniu do uczniów nie spożywających takich obiadów w szkole. Materiał i metody. Badania przeprowadzono na przełomie 2009/2010 roku wśród 380 uczniów w wieku 11-13 lat z klas V i VI uczęszczających do pięciu, losowo wybranych warszawskich szkół podstawowych. W badaniach wykorzystano metodę wywiadu o spożyciu z ostatnich 24 godzin poprzedzających badanie. Wyniki. Regularne spożywanie obiadów w szkole deklarowało 45,5% uczniów. Nie zaobserwowano istotnych różnic w wartości energetycznej diety oraz w zawartości większości składników odżywczych pomiędzy uczniami korzystającymi z obiadów w szkole a nie korzystającymi z tych posiłków. Cechą różnicującą obie badane grupy była zawartość sodu i jodu w dietach. Zawartość sodu w diecie dzieci spożywających obiady w szkole wynosiła odpowiednio 3278±1251 mg, a w diecie dzieci nie spożywających obiadów w szkole - 2919±863 mg (p<0,001). Spożycie jodu w grupie dzieci spożywających obiady w szkole wynosiło 136±70,5 μg, a w grupie dzieci nie spożywających tych posiłków w szkole - 102±59 μg (p<0,0001). Wnioski. Regularne spożywanie obiadów w szkole nie wpływało na poprawę sposobu żywienia badanej grupy dzieci. W celu poprawy żywienia należałoby wprowadzić obligatoryjne standardy żywieniowe oparte na normach żywienia odnośnie wartości odżywczej szkolnych posiłków obiadowych.
Wprowadzenie: Warzywa i owoce stanowią bardzo istotny element zdrowego żywienia. Produkty te są ważnym źródłem przeciwutleniaczy, błonnika oraz witamin i składników mineralnych. Regularne spożywania warzyw i owoców przyczynia się do zmniejszenia ryzyka zapadalności na choroby układu sercowo-naczyniowego, a także niektóre nowotwory. Cel pracy: Celem pracy była ocena częstotliwości spożycia warzyw i owoców wśród uczniów szkół podstawowych i gimnazjów. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono w grupie 3266 uczniów szkół podstawowych i gimnazjów z terenu 16 województw. Badanie przeprowadzono metodą ankietową. Ankieta zawierała pytania zamknięte, w której wydzielono 6 poziomów częstotliwości spożycia dla warzyw i owoców. Wyniki: Częściej po warzywa jak i owoce sięgają dziewczęta niż chłopcy i to zarówno w szkole podstawowej, jak i w gimnazjum. Wraz z wiekiem zmniejsza się liczba uczniów spożywających owoce codziennie więcej niż jeden raz, a także zmniejsza się liczba uczniów spożywających warzywa codziennie więcej niż jeden raz. Wykazano, że 62% chłopców i 56% dziewcząt w gimnazjum nie spożywa owoców codziennie oraz aż 65% chłopców i 58% dziewcząt w gimnazjum nie spożywa warzyw codziennie. Wnioski: W Polsce spożycie warzyw i owoców przez dzieci w szkołach podstawowych i gimnazjach jest niewystarczające w stosunku do zaleceń. Ze względu na pogarszanie się nawyków żywieniowych z wiekiem, wydaje się niezbędne podejmowanie działań edukacyjnych motywujących do zwiększania spożycia warzyw i owoców na wszystkich etapach edukacji, zaczynając już od najmłodszych dzieci. Równie ważne dla zdrowia dzieci jest promowanie wśród rodziców korzyści ze spożycia warzyw i owoców.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.