Zawartość białka w nasionach roślin strączkowych zależy od gatunku i waha się w granicach od 19,1 % (fasola limeńska) do 44,3 % (łubin żółty). Głównymi białkami zapasowymi są globuliny (70 %). W białkach wszystkich gatunków roślin strączkowych jest dużo lizyny, leucyny, argininy, kwasu asparaginowego i glutaminowego. Deficytowymi są aminokwasy siarkowe, mało jest też tryptofanu. Strawność białka dietetycznego roślin strączkowych jest niska. Lipidy w dużej ilości występują w nasionach oleistych: orzechu ziemnym (49 %) i soi (23,5 %). Głównym polisacharydem zapasowym nasion większości roślin strączkowych jest skrobia (ponad 50 %). Antyodżywczymi składnikami roślin strączkowych są: alkaloidy, inhibitory proteinaz i karbohydraz oraz hemaglutyniny. Występują też: wicyna i konwicyna, oligosacharydy, fityniany, saponiny, polifenole. Łubin słodki jest gatunkiem o najwyższej zawartości białka i najmniejszej ilości składników antyodżywczych. Stwierdzono prewencyjne i lecznicze działanie roślin strączkowych i ich przetworów. Rośliny strączkowe spożywa się pod różnymi postaciami. Coraz popularniejsze jest stosowanie preparatów białkowych, najczęściej sojowych. Stosuje się je przy produkcji: wędlin, pasztetów, mielonek, hamburgerów, klopsów itp. Z ich udziałem produkuje się chleb, ciasta i makarony, mleko sojowe, zabielacze do kawy, kremy, desery itp.