Na podstawie danych z literatury omówiono potencjalne zagrożenie erozyjne gleb Polski i faktyczne jej rozmiary. Stwierdzono, że aktualnie erozja w najintensywniejszej formie ujawnia się na obszarach dużej antropopresji. W dalszej części omówiono glebotwórczy charakter procesów erozji i jej rolę w kształtowaniu żyzności i urodzajności gleb topogenicznych.
Celem badań było określenie wielkości wskaźnika podatności gleb na spłukiwanie powierzchniowe (K) w równaniu USLE dla lessów Wzgórz Trzebnickich. Wskaźnik K został oszacowany w oparciu o kompleksowe badania gleboznawcze i nomogram Wischmeiera i Smitha. Erozyjność lessów Wzgórz Trzebnickich została oceniona jako wysoka w oparciu o średnią oszacowaną wartość wskaźnika K: 0,66 Mg·ha·MJ⁻¹·ha⁻¹·cm⁻¹·h.
Badano wpływ Humidolu na właściwości fizyko-chemiczne i chemiczne gleb piaszczystych. Wstępne wyniki jednorocznego eksperymentu wykazały, że dawki 15 i 30t/ha Humidolu przyczyniły się do poprawy stanu żyzności gleb przez korzystne zmiany ilościowe i jakościowe związków próchnicznych, wzrost pojemności sorpcyjnej i zdolności buforowych gleby.
Badano skład ilościowy i jakościowy związków próchnicznych gleb deluwialnych położonych u podnóży zboczy o przeciętnych spadkach: < 3%, 3-6% i > 10% na obszarach czarnoziemów leśno- stepowych, szarych gleb leśnych i gleb brunatnych. Stwierdzono, że w kształtowaniu składu ilościowego i jakościowego związków próchnicznych gleb deluwialnych dominującą rolę odgrywa kierunek procesu humifikacji w glebach wierzchowin.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.