PL EN


Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników
1980 | 25 | 1 |

Tytuł artykułu

Turonian and coniacian foraminifera from the Nysa trough, Sudetes, Poland

Treść / Zawartość

Warianty tytułu

PL
Otwornice turonu i koniaku z rowu Nysy, Sudety, Polska

Języki publikacji

EN

Abstrakty

EN
Turonian to Coniacian foraminifera from the Nysa Trough, Sudetes, are investigated. Totally, 55 species are recorded; 42 species in the Turonian, 49 species in the Coniacian. Most species are benthic forms. Two new species are described from the Turonian: Dicarinella sudetica sp. n. and Dicarinella radwanskae sp. n. Wall microstructure and alternation of generations are studied in the genus Gavelinella. Six foraminiferal zones are recognized; 4 of them in the Turonian (Dicarinella sudetica Zone, Tappanina eouvigeriniformis Zone, Archaeoglobigerina cretacea Zone, and Dicarinella concavata Zone), and the remaining 2 in the Coniacian (Epistomina spinulifera polypioides Zone and Gaudryina sudetica Zone). Changes in composition of the foraminiferal assemblages were caused by changes in water depth and presence/absence of interconnections between the basin and open sea.
PL
W Sudetach osady okresu kredowego występują w niecce północno sudeckiej, w niecce śródsudeckiej i rowie Nysy Kłodzkiej. Niecka śródsudecka rozpada się ku południowemu wschodowi na szereg drugorzędnych obniżeń, z których największym jest rów Nysy Kłodzkiej. Otwór Pisary IG znajduje się w rejonie Międzylesia (fig. 1) w pobliżu brzegu rowu. Skały serii osadowej w omawianym rejonie należą do dwóch pięter górnej kredy — turonu i koniaku i leżą na gnejsach typu śnieżnickiego. Najbogatszy zespół otwormc występuje w osadach górnego turonu i koniaku, z wyjątkiem jego najwyższych warstw. W obu piętrach przeważają otwornice bentoniczne, w większości długowieczne, nie pozwalające na zbyt ścisłe określenie wieku osadów. Z tych to względów przyjęto biostratygrafię makrofaunistyczną opracowaną przez Radwańską (1971) i na tle podziału makrofaunistycznego wydzielono zaznaczające się poziomy otwornicowe (tabela 1). W turonie wyróżniono 4 poziomy otwornicowe: I. poziom z Dicarinella sudetica, II. poziom z Tappanina eouvigeriniformis, III. poziom Archaeoglobigerina cretacca i IV. poziom Diearinella concavata. I. Poziom z Dicarinella sudetica (poziom zasięgu taksonu). Obejmuje stropową część osadów środkowego turonu i dolne warstwy turonu górnego. W poziomie tym ilość gatunków i okazów otwornic jest niewielka. Gatunkiem najważniejszym stratygraficznie jest Dicarinella sudetica. II. Poziom z Tappanina eouvigerinijormis (poziom zespołowy). Charakteryzuje się równoczesnym występowaniem Tappanina eouvigeriniformis i Saracenaria triangularis. Ilość gatunków i osobników otwornic w tym poziomie jest niewielka (tabela 1). III. Poziom z Archaeoglobigerina cretacea (poziom niesamoistny). Charakteryzuje się równoczesnym występowaniem Archaeoglobigerina cretacea, Plectina lenis, Quinqueloculina augusta i Ataxophragmium depressum. Zespół otwornic w tym poziomie jest dość liczny (tabela 1). Poziom ten obejmuje środkowe warstwy turonu górnego. IV. Poziom z Dicarinella concavata (poziom zasięgu taksonu). Gatunkiem stratygraficznie najważniejszym dla tego poziomu jest Dicarinella concavata. Obejmuje on górne warstwy górnego turonu z wyjątkiem warstw najwyższych. W dolnej jego części występuje znacznie mniej gatunków otwornic niż w wyższej (tabela 1). W osadach koniaku zaznaczają się dwa poziomy otwornicowe: I. poziom z Epistomina spinulifera polypioides i II. poziom z Gaudryina sudetica. I. Poziom z Epistomina spinulifera polypioides (poziom zespołowy). Gatunkami charakteryzującymi ten poziom są obok Epistomina spinulifera polypioides: Eponides concinna, Spiroplectammina embaensis, S. rosula. Mikrofauna w tym poziomie jest bardzo liczna tak pod względem ilości gatunków jak i osobników. Obejmuje on stropowe warstwy górnego turonu i niższe warstwy dolnego koniaku. II. Poziom z Gaudryina sudetica (poziom zasięgu taksonu). Gatunkiem stratygraficznie najważniejszym jest Gaudryina sudetica. Charakteryzuje się podobnie jak poziom poprzedni bogatą mikrofauną. Obejmuje wyższe warstwy dolnego koniaku i warstwy koniaku górnego. W poziomie tym wyróżniono dwa podpoziomy. W dolnej jego części podpoziom z Gaudryina sudetica i w górnej podpoziom z Neoflabellina suturalis. Zarówno badania litostratygraficzne jak i makro- a także mikrofaunistyczne wykazują brak osadów cenomanu we wschodnim brzegu rowu Nysy Kłodzkiej. Kredowa transgresja morska dotarła do południowo wschodniej części rowu Nysy Kłodzkiej dopiero w dolnym turonie. We wczesnym turonie dolnym morze na obszarze rowu Nysy Kłodzkiej było względnie płytkie, a okolice Pisar znajdowały się w pobliżu brzegu. W późniejszym turonie dolnym pogłębiło się ono i poszerzyło. W połowie turonu nastąpiło spłycenie zbornika, co spowodowało przerwę zarówno w rozwoju otwornic jak i makrofauny. Spłycenie to było odbiciem dźwigania się lądu wschodniosudeckiego. W najwyższym turonie środkowym morze ponownie pogłębiło się i miało lepsze niż dotychczas połączenie z otwartym morzem, na co wskazują pojawiające się otwornice planktoniczne. W górnym turonie morze pogłębiło się bardziej, co przejawia się zarówno w rozwoju facji marglistej jak i we wzroście ilości rodzajów i gatunków otwornic, w tym również otwornic planktonicznych. Rozszerzał się też jego zasięg. Już z początkiem górnego turonu istniało szerokie połączenie środkowo-sudeckiego basenu kredowego zarówno z basenem północno-sudeckim, jak też z morzem z obszaru Czech. Musiało w tym czasie istnieć również połączenie środkowo-sudeckiego morza z morzem geosynklinalnym, o czym świadczy obecność Plectina lenis w osadach turonu górnego okolic Pisar. W zespołach otwornic nie obserwuje się zasadniczych zmian przy zmianie sedymentacji marglistej na fliszową na granicy turonu i koniaku. W koniaku zwiększony dopływ do zbiornika materiału detrytycznego nie wpłynął na zahamowanie rozwoju otwornic planktonicznych i bentonicznych wapiennych. Zwiększyła się natomiast liczba gatunków zlepieńcowych otwornic bentonicznych. Rów Nysy Kłodzkiej jest miejscem, gdzie w osadach koniaku zachowały się szczątki roślin drzewiastych. Dzięki tym szczątkom, zwłaszcza roślin dwuliściennych, wiemy, że klimat w koniaku był umiarkowany lub subtropikalny.

Słowa kluczowe

Wydawca

-

Rocznik

Tom

25

Numer

1

Opis fizyczny

p.3-54,fig.,ref.

Twórcy

  • Polish Geological Institute-PGI, Rakowiecka 4, 00-975 Warsaw, Poland

Bibliografia

  • (AKIMEZ, V. S.) АКИМЕЦ В. С. 1961. Стратиграфия и фораминиферы верхнемеловых отложений Белоруссии. — Палеонт. Страт. Белорусской ССР, Акад. Наук Белорусской ССР, Инст. Геол. Наук, 3, 3—245.
  • ALEXANDROWICZ, S. 1959. Osady górnokredowe w Nowej Cerekwi koło Głubczyc. (Les sediments du Crétacé supérieur á Nowa Cerekwia près de Głubczyce). - Rocz. Pol. Tow. Geol., 29, 2, 165-178.
  • ASCOLI, P. 1976. Foraminiferal and ostracod biostratigraphy of the Mesozoic-Cenozoic, Scotian Shelf, Atlantic Canada. I-st. International Symposium on Benthonic Foraminifera of Continental Margins, Part B: Paleoecology and Biostratigraphy. - Maritime Sediments, Spec Publ. 1, 653-771.
  • BANDY, O. L. 1967. Cretaceous planktonic foraminiferal zonation. - Micropaleontology, 13, 1, 1-31.
  • BANNER, F. T. and BLOW, W. H. 1960. Some primary types of species belonging to the superfamily Globigerinacea - Contr. Cushman Found. Forum. Res., 11, 1, 1-41.
  • BELFORD, D. J. 1960. Upper Cretaceous Foraminifera from the Toolonga Calcilutite and Gingin Chalk, Western Australia. - Bull. Dept. Nat. Dev. Bur. Miner. Resour., Ceol. Ceoph., 57, 5-198.
  • BERGGREN, W. A. 1962. Some planktonic foraminifera from the Maastrichtian and type Danian stages of southern Scandinavia. - Acta Univ. Stockh., Stockholm Contr. Geol., 9, 1-107.
  • BIEDA, E. 1958. Otwornice i wiek kredy piszącej Mielnika. Z badań mikropaleontologicznych. - Biul. Inst. Geol., 121, 3, 17-89.
  • BIGNOT, G. 1962. Premiere idee de la microfaune albienne des environs du Havre. - Bull. Soc. Géol. Normandie, Amis Mus. Havre, 51, 1-4.
  • BOLLI, H. 1944. Zur Stratigraphie der Oberen Kreide in den höheren helvetischen Decken. - Ecl. Geol. Helv., 37, 217-329.
  • - 1957. The genera Praeglobotruncana, Rotalipora, Globotruncana, and Abathomphalus in the Upper Cretaceous of Trinidad, B. I. W. - Bull. U. S. Nat. Mus., 215, 51-60.
  • BROTZEN, F. 1936. Foraminiferen aus dem schwedischen, untersten Senon von Eriksdal in Schonen. - Sver. Geol. Unders., C 396, 30, 3, 1-206.
  • - 1945. De geologiska resultaten fran borrningarna vid Höllviken. - Ibidem, C, 465, 38, 7, 1-64.
  • BROWN, N. K. Jr. 1969. Heterohelicidae Cushman, 1927, emended, a Cretaceous planktonic foraminiferal family. - Proc. I-st Intern. Conf. Plankt. Microfossils, Geneva (1967), 2, 21-67.
  • CIEŚLINSKI, S. i WITWICKA E. 1962. Zagadnienia k1imatyczne górnej kredy w Polsce. - Księga pamiątkowa ku czci prof. Samsonowicza. Polska Akademia Nauk, 353-382, Warszawa.
  • CHAPMAN, F. 1891-1898. The Foraminifera of the gault of Folkestone. - J. Roy. Microsc. Soc., C, 1-10.
  • CUSHMAN. J. A. 1935. Notes on some American Cretaceous Flabellinas. - Contr. Cushman Lab. Foram. Res., 11, 4, 83-89.
  • - 1937a. A monograph of the foraminiferal family Verneuilinidae. - Cushman Lab. Foram. Res., Spec. Publ., 7, 1-157.
  • - 1937b. A monograph of the foraminiferal family Valvulinidae. - Ibidem, 8, 1-210.
  • - 1946. Upper Cretaceous foraminifera of the Gulf Costal Region of the United States and adjacent areas. - Geol. Surv. Prof. Pap., 206, 1-241.
  • DARMOIAN, S. A. 1975. Planktonic foraminifera from the Upper Cretaceous of southeastern Iraq; Biostratigraphy and systematic of the Heterohelicidae. - Micropaleontology, 21, 185-214.
  • DONZE, P., PORTHAULT, B., THOMEL, G. et VILLOUTREYS, O. 1970. Le Sénonien Inférieur de Puget-Théniers (Alpes-Maritimes) et sa microfaune. - Geobios, 3, 2, 41-106.
  • DOUGLAS, R. 1969. Upper Cretaceous planktonic foraminifera in northern California, 1: Systematics. - Micropalaeontology, 15, 2, 151-209.
  • EGGER, J. G. 1899. Foraminiferen und Ostracoden aus den Kreidemergeln der Oberbayerischen Alpen. - Abh. K. Bayer. Akadem. Wiss., Cl. 2, 21, 1, 1-230.
  • EICHENBERG, W. 1933. Die Erforschung der Mikroorganismem, insbesondere der Foraminiferen der norddeutschen Erdölfelder. 1: Foraminiferen aus dem Albien von Wenden am Mittellandkanal. - Jb. Niedersächs. Geol. Ver., 25, 1-32.
  • EICHER, D. L. and WORSTELL, P. 1970. Cenomanian and Turonian foraminifera from the Great Plains, United States. - Micropaleontology, 16, 3, 269-321.
  • FRANKE, A. 1925. Die Foraminiferen der pommerschen Kreide. - Abh. geol.- palaeont. Inst. Univ. Greifswald, 6, 3-96.
  • - 1928. Die Foraminiferen der Oberen Kreide Nord- und Mitteldeutschlands. - Abh. Preuss. Geol. Landesanst., N. F., 111, 1-207.
  • FUCHS, W. 1971. Eine alpine Foraminiferenfauna des tieferen Mittel-Barreme aus den Drusbergschichten vom Ranzenberg bei Hohenems in Vorarlberg. - Abh. Geol. Bundesanst., 27, 1-49.
  • GAWOR-BIEDOWA, E. 1972. The Albian, Cenomanian and Turonian foraminiferes of Poland and their stratigraphic importance. - Acta Palaeont. Polonica, 17, 1, 1-155.
  • - i WITWICKA, E. 1960. Stratygrafia mikropaleontologiczna górnego albu i górnej kredy w Polsce, bez Karpat. - Kwart. Geol., 4, 4, 974-990.
  • (GORBENKO, V. F.) ГОРБЕНКО, В. Ф. 1974. Тип простейшие. — Атлас верхнемеловой фауны Донбасса, Мин. Выс. Сред. Спец. Обр. УССР, Комм. Горномет. Инст., 26—61.
  • GRZYBOWSKI, J. 1896. Otwornice czerwonych iłów z Wadowic. - Rozpr. Akad. Um., Wydz. Mat.-Przyr., 2, 10 (30), 261-308.
  • HANZLIKOVÁ, E. 1972. Carpathian Upper Cretaceous Foraminiferida of Moravia (Turonian-Maastrichtian). - Rozpr. Ústř. Úst. Geo!., 39, 1-160.
  • HARRIS, R. W. and McNULTY, C. L., Jr. 1956. Notes concerning a Senonian valvulinerian. - J. Paleont., 30, 4, 865-868.
  • HERCOGOVÁ, J. 1974. Foraminifera from the Cenomanian of the Bohemian Massif. - Sbor. geol. véd. paleont., 16, 69-103.
  • HILTERMANN, H. and KOCH, W. 1962. Oberkreide des nördlichen Mitteleuropa. In: Leitfossilien der Mikropaläontologie, 299-338. Berlin.
  • HOFKER, J. 1951. The Foraminifera of the Siboga Expedition. Pt. 3, 1-513. Leiden.
  • - 1956. Die Globotruncanen von Nordwest-Deutschland und Holland. - Abh. Neues Jb. Geol. Paläont., 103, 3, 312-340.
  • - 1957. Foraminiferen der Oberkreide von Nordwestdeutschland und Holland. - Beih. Geol. Jb., 27, 1-464.
  • HUSS, F. 1966. Otwornice aglutynujące serii podśląskiej, jednostki roponośnej węglówki (Polskie Karpaty fliszowe). - Polska Akademia Nauk, Kom. Nauk. Geol., Prace Geol., 34, 7-76, Kraków.
  • JENDRYKA-FUGLEWICZ, B. 1975. Evolution of the Jurassic and Cretaceous smooth-walled Lenticulina (Foraminiferida) of Poland. - Acta Palaeont. Polonica, 20, 2, 99-107.
  • JIROVÁ, D. 1956. The genus Globotruncana in Upper Turonian and Emscherian of Bohemia. - Univ. Carolina, Geol., 2, 3, 239-255.
  • (KAPTARENKO-TSHERNOUSOVA, О. K. et al.) КАПТАРЕНКО-ЧЕРНОУСОВА О. К. и другие 1963. Атлас характерных фораминифер юры, мела и палеогена платформенной части Украины, сер. страт, палеонт. — Акад. Наук Укр. ССР, Инст. Геол. Наук, 45, 3—200.
  • (KELLER, В. М.) КЕЛЛЕР Б. М. 1935. Микрофауна верхнего мела Днепровско-Донецкой впадины и некоторых других сопредельных областей. — Бюл. Мрск. О-ва Исп. Природы, Отд. Геологии, 13, 4, 522—558.
  • KOCH, W. 1977. Stratigraphie der Oberkreide in Nordwest-Deutschland (Pompeckjsche Scholle); Teil 2. Biostratigraphie in der Oberkreide und Taxonomie von Foraminiferen. - Geol. Jb. A, 38, 11-128.
  • KSIĄŻKIEWICZ, M. 1956. Jura i kreda Bachowic. - Rocz. Pol. Tow. Geol., 24, 2-3, 121-405.
  • - 1958. On the Turonian in the Pieniny Klippes Belt. - Bull. Acad. Pol. Sci. Sér. Sci. Chim. Géogr., 6, 8, 537-544.
  • LAPPARENT, J., de. 1918. Étude lithologique des terrains de la région d'Hendaye. - Mém. Carte géol. France, 1-155.
  • LINARES RODRIGUEZ, D. 1977. Foraminiferos planctónicos del Cretácico superior de las Cordilleras Béticas (Sector Central). - Univ. Malaga 1-410.
  • LISZKA, S. (1953) 1955. Otwornice niższego senonu okolic Krakowa (Foraminifera of the Lower Senonian in the vicinity of Cracow). - Rocz. Pol. Tow. Geol., 23, 165-190.
  • LOEBLICH, A. R. Jr. and TAPPAN, H. 1964. Protista 2, Sarcodina chiefly "Thecamoebians" and Foraminiferida. In: R. C. Moore (ed.), Treatise on Invertebrate Paleontology, Part C, Priotista 2, 1/2, C1-C900.
  • LUDBROOK, N. H. 1966. Cretaceous biostratigraphy of the Great Artesian Basin in South Australia. - Bull. Geol. Surv. South Australia, 40, 1-223.
  • MAGNIEZ-JANNIN, F. 1975. Les foraminifères de l'Albien de l'Aube: Paléontologie, Stratigraphie, Écologie. - Cahiers de Paleontologie, 7-360.
  • MARTIN, L. 1964. Upper Cretaceous and Lower Tertiary Foraminifera from Fresno County, California. - Jb. Geol. Bund., Sondb. 9, 1-128.
  • MICHAEL, E. 1966. Die Evolution der Gavelinelliden (Foram.) in der NW-deutschen Unterkreide. - Senckenberg. Lethaea, 47, 5/6, 411-459.
  • (MJATLIUK, E. V.) МЯТЛЮК E. B. 1953. Спириллиниды, Роталииды, Эпистоминиды и Астеригериниды. Ископ. Форам. СССР. — Тр. ВНИГРИ, 71, 3-272.
  • - (1970). Фораминиферы флишевых отложений восточных Карпат (мел-палеоген). - Ibidem, 282, 4-358.
  • NEAGU, TH. 1965. Albian foraminifera of the Rumanien Plain. - Micropaleontology, 11, 1, 1-38.
  • - 1968. Biostratigraphy of the Upper Cretaceous deposits in the southern Eastern Carpathians near Brasov. - Ibidem, 14, 2, 225-241.
  • - 1970. Micropaleontological and stratigraphical study of the Upper Cretaceous deposits between the Upper Valleys of the Buzâu and Riul Negru rivers (Eastern Carpathians). - Mem. Inst. Géol., 12, 1-109.
  • - 1972. Cenomanian bentonic foraminifera in the southern part of the Eastern Carpathians (Romania). - Rocz. Pol. Tow. Geol., 42, 1, 3-46.
  • - 1975. Monographie de la faune des Foraminifères Éocrétacés du Couloir de Dimbovicioara, de Codlea et des Monts Persani (Couches de Carhaga). - Mém. Ind. Géol., 25, 1-141.
  • OHM, U. 1967. Zur Kenntnis der Gattungen Reinholdetta, Garantetta und Epistomina (Foramin.) - Palaeontographica, A., 179, 103-188.
  • d'ORBIGNY, M. A. 1840. Mémoire sur les Foraminifères de la craie blanche du bassin de Paris. - Soc. Géol. France, Mém., 4, 1, 1-51.
  • PERNER, J. 1892. Foraminifery českého cenomana. - Paleontogr. Bohemica, 1, 1-65.
  • PETTERS, S. W. 1977. Upper Cretaceous planktonic foraminifera from the subsurface of the Atlantic Coastal Plain of New Jersey. - J. Foram. Research, 7, 3, 165-187.
  • PESSAGNO, E. A, Jr. 1962. The Upper Cretaceous stratigraphy and micropaleontology of south-central Puerto Rico. - Micropaleontology, 8, 3, 349-368.
  • - 1967. Upper Cretaceous planktonic foraminifera from the Western Gulf Coastal Plain. - Palaeontogr. Americana, 5, 37, 245-445.
  • POSTUMA, J. A. 1971. Manual of planktonic foraminifera, 1-419. Elsevier Publ. Camp. Amsterdam, London, New York
  • POŻARYSKA, K. 1957. Lagenidae du Crétacé Supérieur de Pologne. - Palaeont. Polonica, 8, 1-190.
  • RADWAŃSKA, Z. 1960. O wieku tzw. "iłów idzikowskich". - Biul. Inst. Geol., 151, 5-24.
  • - 1962. Fauna spągowych warstw strefy Inoceramus schloenbachi z Wilkanowa (Dolny Śląsk). - ibidem, 173, 129-161.
  • - 1965. Paleontolagiczne studia porównawcze cenomanu i turonu w niecce śródsudeckiej i w rowie Nysy. - Arch. Inst. Geol., 1-61, M. S.
  • - 1970. Opracowanie paleontologiczne kredy w wierceniach Batorów IG i Pisary IG. - Arch. Oddz. Dolnośl. Inst. Geol., MS.
  • RADWANSKI, S. 1966. Facje osadowe i charakterystyka faunistyczna górnej kredy środkowych Sudetów. - Rocz. Pol. Tow. Geol., 36, 2, 99-119.
  • - 1970. Opracowanie liologiczno-strukturalne środkowosudeckiej kredy na podstawie wierceń Batorów IG i Pisary IG. - Arch. Inst. Geol., 1-57, MS.
  • - 1971. Kreda Sudetów Środkowych w świetle wyników nowych otworów wiertniczych. - Biul. Inst. Geol., 287, 5-59.
  • REUSS, A E. 1845. Die Versteinerungen der böhmischen Kreideformation.
  • - 1860. Die Foraminiferen der westphälischen Kreideformation. - Sitsber. Math.-Nat. Cl. K. Akad. Wiss., 40, B, 147-238.
  • ROMPF, I. 1960. Foraminiferen aus dem Cenoman von Sachsen, unter besonderer Berücksichtigung der Umgebung von Dresden. - Freib. Forsch. H., C89, 5-123.
  • SALAJ, J. und SAMUEL, O. 1966. Foraminifera der Westkarpaten-Kreide. - Geol. Úst. Dionýza Štúra, 1-291.
  • SLITER, W. V. 1968. Upper Cretaceous foraminifera from Southern California and Northwestern Baja California, Mexico. - Univ. Kansas Paleont. Contr., Ser. 49, Protozoa, 7, 1-141.
  • STEMPROKOVA-JIROVÁ, D. 1963. The genus Tappanina and Loxostomum from the Bohemian Cretaceous. - Acta Univ. Carolinae, Geol., 2, 141-147.
  • - 1970. Variation of Globotruncana marginata (Reuss, 1845) (Foraminifera, Protozoa) at its type locality. - Ibidem, 4, 303-318.
  • SZTEJN, J. 1957. Stratygrafia mikropaleontologiczna dolnej kredy w Polsce środkowej. - Prace Inst. Geol., 22, 1-263.
  • TEISSEYRE, B. 1972. Zespół dolnoturońskiej mikrofauny z Krzeszowa (Lower Turonian microfauna from Krzeszów) (Sudetes). - Acta Geol. Poionica, 22, 1, 71-81.
  • - 1975. Stratygrafia mikrofaunistyczna górnej kredy rowu Nysy (Sudety środkowe). - Rocz. Pol. Tow. Geol., 45, 1, 81-136.
  • TOLLMANN, A. 1960. Die Foraminiferenfauna des Oberconiac aus der Gosau des Ausseer Weissenbachtales in Steiermark. - Jb. Geol. Bund., 103, 133-203.
  • TRUJILLO, E. F. 1960. Upper Cretaceous Foraminifera from near Redding, Shasta County, California. - J. Paleont., 34, 2, 290-346.
  • WITWICKA, E. 1956. Stratygrafia mikropaleontologiczna kredy górnej wiercenia w Chełmie. Z badań mikropaleontologicznych. - Biul. Inst. Geol., 121, 3, 177-267.
  • VAPTZAROVA. J. 1972. Podrod Pseudovalvulineria (Foraminifera) ot gornata kreda na centralna severna i severnozapadna Blgaria. - Izv. Geol. Inst., ser. paleont., 21, 83-102.
  • - 1973. Predstaviteli na podrodovite Gavelinella, Brotzenella i Anomalina ot gornata kreda na severno Blgarii. - Ibidem, 22, 21-42.
  • - 1975a. Planktony foraminiferi i zony v kampana na severazapadna Blgaria. - Bulg. Acad. Sci., Paleont. Strat. Lithoiog., 1, 19-32.
  • - 1975b. Bentonni foraminifer ot kampana na severozapadna Blgaria. - Ibidem, 2, 57-72.
  • - 1976. Planktoni foraminiferi i zony w koniaka i santona na severozapadna Blgaria. - Ibidem, 4, 47-62.
  • - 1978. Foraminifera from Coniacian and Santonian in Northwest Bulgaria. - Ibidem, 8, 55-68.
  • (VASSILENKO, V. P.) ВАСИЛЕНКО В. П. 1954. Аномалиниды. — Тр. ВНИГРИ, нов. сер., 80, 3-281.
  • - 1961. Фораминиферы верхнего мела полуострова Мангышлака. - Ibidem, 171, 3-484.
  • (VOLOSHINA, А. М.) ВОЛОШИНА А. М. 1972а. К изучению верхнемеловых Роталиид (фораминиферы) Волыно-Подолии. - Вопросы Геол. Нефтегаз. Регионов Украины, 110-121, Изд. „Техника”, Киев.
  • - 19726. Некоторые виды верхнемеловых планктонных фораминифер Волыно-Подолии. - Палеонт. Сбор., 1, 9, 10-16.
  • - 1972с. Атаксофрагмииды верхнемеловых отложении Волыно-Подольской Окраины Русской Платформы. - Мат. по Пал. и Страт. Нефтгаз. Рай. Зап. Обл. УССР. - Тр. УкрНИГРИ, 27, 55-130.

Typ dokumentu

Bibliografia

Identyfikatory

Identyfikator YADDA

bwmeta1.element.agro-d29ec243-9935-4486-a9b0-2981c5ac6bf9
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.