Udział w strukturze zasiewów oraz technologia uprawy mięty pieprzowej (Mentha piperita L.) w gminie Michałów

• Autorzy: Pisulewska E. , Fijolek M. , Witkowicz R.

Warianty tytułu

EN

The share of peppermint (Mentha piperita L.) in the cropping structure and its cultivation technology in the Michalow commune

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Jednym z większych rejonów uprawy mięty pieprzowej w Polsce jest gmina Michałów, położona w powiecie pińczowskim woj. świętokrzyskim. Udział tego gatunku w strukturze zasiewów poszczególnych gospodarstw w zależności od całkowitej wielkości gospodarstwa sięga od kilkunastu do kilkudziesięciu procent (18-39%). W badaniach gospodarstwa podzielono na 3 grupy: I - do 2 ha uprawianej mięty o średniej powierzchni gospodarstwa 8,5 ha, II - od 2 do 4 ha uprawianej mięty o średniej powierzchni gospodarstwa 11,3 ha oraz III - powyżej 4 ha uprawianej mięty o średniej powierzchni gospodarstwa 22,8 ha. Z dwóch form występujących w uprawie (mięta biała i mięta czarna), ze względu na wyższy plon uzyskiwany z hektara, większą popularnością cieszy się mięta biała (31 gospodarstw). Plantacje zakładane są najczęściej wiosną (33 gospodarstwa z badanych), a rzadziej jesienią (6 gospodarstw). Stosunkowo rzadko przeprowadzane jest odnawianie plantacji (co 8-13 lat). Technologia uprawy stosowana na plantacjach jest zróżnicowana. Najczęściej mięta uprawiana jest po zbożach, zwłaszcza po pszenicy, ale także po roślinach strączkowych (fasola) i okopowych (ziemniaki). Uprawki wiosenne to w przeważającej liczbie gospodarstw kultywator + brona (16 gospodarstw) lub agregat uprawowy (13 gospodarstw), rzadziej sama brona czy kultywator. Mięta pieprzowa zbierana jest w różnych fazach rozwojowych: przed kwitnieniem (19 gospodarstw), czasami w fazie pąkowania (9 gospodarstw) lub w czasie kwitnienia (6 gospodarstw). Suszenie ziela na kozłach jest najpopularniejszym sposobem (26 gospodarstw), często także stosowane jest suszenie na przystosowanym do tego celu poddaszu, a rzadko na pokosach. Średnie plony zielonej masy to 22 t·ha-1, a suchej masy 2,79 t·ha-1. Plony liści wynoszą średnio 2,25 t·ha-1, a zawartość olejku około 2,33%.

EN

Michałów commune, situated in the Pińczów district and Świętokrzyskie province is one of major regions of peppermint cultivation in Poland. Depending on total farm area, this species makes up between 18 and 39% of the cropping structure on individual farms. The investigated farms were divided into three groups: I - mint plantation covering up to 2 ha at the average farm area of 8.5 ha; II - mint plantation of between 2 and 4 ha at the average farm area of 11.3 ha and III - over 4 ha mint plantation with mean farm area of 22.8 ha. Out of the two cultivated forms (white and black mint), white mint is more popular (cultivated on 31 farms) due to a higher yield per hectare. The plantations are usually set up in spring (33 investigated farms) and more rarely in autumn (6 farms). The plantations are relatively rarely renovated (every 8-13 years). Different cultivation technologies are used on the plantations. Most frequently mint is cultivated after cereals, particularly after wheat but also after legumes (beans) or root crops (potatoes). Spring cultivation on majority of farms are carried out using cultivator + harrow (16 farms) or an aggregate (13 farms), harrow or cultivator are more rarely used separately. Peppermint is harvested at various development stages: before flowering (19 farms), sometimes at budding stage (9 farms) or during flowering (6 farms). The herb is most popularly dried on trestles (26 farms), often in the specially adjusted attics, but rarely in swaths. The average green mass yields amounts to 2 t·ha-1, dry matter 2.79 t·ha-1. Leaf yields are on average 2.25 t·ha-1 and the oil content about 2.33%.

Słowa kluczowe

PL

gmina Michalow; Mentha piperita; mieta pieprzowa; plonowanie; powierzchnia uprawy; struktura zasiewow; technologia uprawy; uprawa roslin; zawartosc olejku eterycznego

EN

Michalow commune; Mentha piperita; peppermint; yielding; cultivation area; crop structure; cultivation technology; plant cultivation; essential oil content

• Wydawca: -
• Czasopismo: Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
• Rocznik: 2010
• Tom: 549
• Opis fizyczny: s.149-156,tab.,bibliogr.

Twórcy

autor

Pisulewska E.

• Katedra Szczegółowej Uprawy Roślin, Uniwersytet Rolniczy im.H.Kołłątaja w Krakowie, Al. A.Mickiewicza 21, 31-120 Kraków

autor

Fijolek M.

autor

Witkowicz R.

Bibliografia

• Berbeć S., Kołodziej B. 2003. Mięta pieprzowa Mentha piperita L. (Huds.), w: Szczegółowa uprawa roślin. Jasińska Z. i Kotecki A. (Red.), Wyd. II, Wrocław :647-651.
• Clark R.J., Menary R.C. 1980. Environmental effect on peppermint (Mentha piperita L.) Aust. J. Plant Physiol. 7: 685-692.
• Kuźniewski E., Augustyn-Puziewicz J. 1986. Przewodnik ziołolecznictwa ludowego. PWN Warszawa: 216 ss.
• Rumińska A. 1983. Rośliny lecznicze. PWN Warszawa.
• Rumińska A. 1991. Poradnik plantatora ziół. PWRiL Poznań
• Rumińska A., Suchorska K., Węglarz Z. 1984. Growth and development of peppermint (Mentha piperita L.) in the 1st and 2nd year of cultivation. Ann. Warsaw Agril. Univ. SGGW-AR. Horticulture 12: 33-39.
• Pisulewska E., Janeczko Z. 2008. Krajowe rośliny olejkowe. Wyd. Know How, Kraków: 127 ss.
• Załęcki R. 1983. Uprawa i zbiór mięty pieprzowej. Wiad. Zielarskie 4-5.
• Zalecenia Ochrony Roślin 2006. IOR.