Ascochyta blight (Ascochyta syringae) of lilac (Syringa vulgaris L.)

• Autorzy: Kosiada T.

Warianty tytułu

PL

Askochytoza (Ascochyta syringae) lilaka (Syringa vulgaris L.)

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Lilac (Syringa vulgaris L.) is a popular ornamental woody plant grown for its very decorative flowers and large, dark-green leaves. The leaves remain on the shrubs for a long time. The fungus, Ascochyta syringae, is a pathogen which deteriorates the decorative value of the leaves. It causes brown irregular spots on leaves. In this study, 20 fungal isolates were tested in terms of their pathogenicity towards the leaves of S. vulgaris, and mycelium growth rate, while genetic variability was determined by RAPD-PCR. It was found that some isolates do not cause the formation of brown spots on leaves. Isolates differed considerably in terms of mycelium growth rate, ranging from 0.5 mm day⁻¹ (B96 at 30°C) to 8.8 mm day⁻¹ (B92a at 25°C). A positive dependence between mycelium growth and the capacity to cause leaf spots was observed. No close dependence was found between the genetic variability of isolates and the other examined traits of the isolates.

PL

Lilak (Syringa vulgaris L.) należy do powszechnie uprawianych krzewów ozdobnych. Uprawiany jest ze względu na bardzo dekoracyjne kwiaty oraz duże ciemnozielone liście długo utrzymujące się na krzewach. Jednym z patogenów obniżających wartość dekoracyjną liści jest grzyb A. syringae. Powoduje on powstawanie na liściach brązowych nieregularnych plam. Przebadano 20 izolatów grzyba pod względem patogeniczności wobec liści S. vulgaris, szybkości wzrostu grzybni oraz określono zróżnicowanie genetyczne przy pomocy RAPD-PCR. Stwierdzono, że cześć izolatów w ogóle nie powoduje powstawanie brunatnych plam na liściach. Izolaty różniły się znacznie szybkością wzrostu grzybni: od 0,5 mm dzień⁻¹ (B96 w temp. 30°C) do 8,8 mm dzień⁻¹ (B92a w temp. 25°C). Zaobserwowano dodatnią zależność wzrostu grzybni ze zdolnością do wywoływania plam na liściach. Nie stwierdzono ścisłej zależności pomiędzy zmiennością genetyczną izolatów a pozostałymi badanymi cechami izolatów.

Słowa kluczowe

EN

fungi; pathogen; Ascochyta; blight; leaf blight symptom; Ascochyta syringae; lilac; Syringa vulgaris; plant disease; genetic variability; random amplified polymorphic DNA analysis

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
• Rocznik: 2016
• Tom: 15
• Numer: 4
• Opis fizyczny: p.27-34,fig.,ref.

Twórcy

autor

Kosiada T.

• Department of Phytopathology, Poznan University of Life Sciences, Dabrowskiego, 159, 60–594 Poznan, Poland

Bibliografia

• Aveskamp, M.M., de Gruyter, J., Woudenberg, J.H.C., Verkley, G.J.M., Crous, P.W. (2010). Highlights of the Didymellaceae: A polyphasic approach to characterise Phoma and related pleosporalean genera, Stud. Mycol., 65, 1–60.
• Bayazit, S., Imrak, B., Küden, A., Kemal Güngör, M. (2011). RAPD analysis of genetic relatedness among selected quince (Cydonia oblonga Mill.) accessions from different parts of Turkey. Hort. Sci. (Prague), 38(4), 134–141.
• Baturo-Ciesniewska, A. (2011). Genetic variability and pathogenicity among Polish isolates of Bipolaris sorokiniana (Cochliobolus sativus) derived from spring barley (Hordeum vulgare L.). J. Plant Pathol., 93(2), 291–302.
• Baturo-Ciesniewska, A., Grabowski, A., Panka, D. (2012). Diversity in the Polish isolates of Drechslera teres in spring barley as determined through morphological features, mating types, reaction to control agents and RAPD markers. J. Plant Pathol., 94(2), 339–351.
• Canfield, M.L., Baca, S., Moore, L.W. (1986). Isolation of Pseudomonas syringae from 40 cultivars of diseased woody plants with tip dieback in Pacific Northwest nurseries. Plant Dis., 70(7), 647–650.
• Canfield, M.L., Bateham, L.M., Moore, L.W. (1997). Resistance of Syringa vulgaris cultivars to Pseudomonas syringae infection. In: Rudolph, K., Burr, T.J., Mansfield, J., Stead, D.E., Vivian, A., von Kietzell, J. (eds). Pseudomonas Syringae Pathovars and Related Pathogens, Vol. 9, Developments in Plant Pathology. Springer Sci. & Business Media, 553–558.
• Doyle, J.J. (1991). DNA protocols for plants. In: Molecular techniques in taxonomy, Hewitt, G., Johnson, A.W.B., Young, J.P.W. (eds). Berlin, Springer-Verlag, 283–293.
• Frazzon, A.P.G., Matsumara, A.T.S., van der Sand, S.T. (2002). Morphological characterization and genetic analysis of Drechslera teres isolates. Genet. Mol. Biol., 25, 235–241.
• Gutman, F., Nerd, A., Mizrahi, Y., Bar-Zvi, D., Raveh, D. (1999). Application of random amplified polymorphic DNA markers for identification of marula genotypes. HortSci., 34, 1256–1258.
• Ii, Y., Uragami, A., Uno, Y., Kanechi, M., Inagaki, N., (2012) RAPD-based analysis of differences between male and female genotypes of Asparagus officinalis L. Hortic Sci., 39, 33–37.
• Kosiada, T. (2012). In vitro growth of some species of Ascochyta Lib. Cent. Eur. J. Biol., 7(6), 1076–1083.
• Machowicz-Stefaniak, Z., Zalewska, E., Król, E., Kowalik, B. (2012). Growth and development of Phomopsis diachenii Sacc. in different culture conditions. Acta Sci. Pol. Hortorum Cultus, 11(6), 69–80.
• Melnik, V.A., Braun, U., Hagedor, G. (2000). Key to the fungi of the genus Ascochyta Lib. (Coelomycetes). Parey Buchverlag Berlin.
• Sałata, B. (2002). Polskie gatunki grzybów mitosporowych z rodzaju Ascochyta. Wyd. UMCS, Lublin, pp. 121.
• Punithalingam, E. (1979). Graminicolous Ascochyta species. Mycol. Pap. 142, CMI, Kew, U.K., pp. 214.
• Weber, Z., Irzykowska, L., Bocianowski, J. (2005). Analysis of mycelial growth rates and RAPDPCR profiles in a population of Gaeumannomyces graminis var. tritici originating from wheat plants grown from fungicide-treated seed. J. Phytopathol., 153, 318–324.