Winter diet of the long-eared owl Asio otus in various habitats of central and north-eastern Poland

• Autorzy: Lesinski G. , Romanowski J. , Budek S.

Warianty tytułu

PL

Zimowa dieta uszatki Asio otus w różnych środowiskach środkowej i północno-wschodniej Polski

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Variability of the diet of the long-eared owl was studied in selected areas of central and north-eastern Poland. The sites represented three river valleys, two agricultural landscapes and a forest complex. Analysis of pellets collected in the years 1981-2013 provided data on 3,423 prey individuals. Winter food of this owl in study areas was dominated by species of the genus Microtus (65.3-95.7% of prey) while typically forest rodents (Myodes glareolus, Apodemus flavicollis) constituted only 3.9% of total prey. In river valleys the owls often preyed upon Microtus oeconomus, which was most frequent prey (87.6%) in the Biebrza River valley. Its share in the owl’s diet outside river valleys varied while the dominating prey was Microtus arvalis there. Birds were hunted for rather infrequently, most often in the Vistula River valley. The long-eared owl is strongly associated with open areas and the share of two species dominating in its diet (M. arvalis, M. oeconomus) depends largely on moisture of habitats of these areas.

PL

Zimowa dieta uszatki Asio otus w różnych środowiskach środkowej i północno-wschodniej Polski. Zbadano zmienność diety uszatki na wybranych terenach środkowej i północno-wschodniej Polski. Reprezentowały one trzy doliny dużych rzek, dwa krajobrazy rolnicze oraz kompleks leśny. Analiza wypluwek zebranych w latach 1981-2013 dostarczyła danych na temat 3423 osobników ofiar (Tab. 1). Zimowy pokarm tej sowy na objętych badaniami terenach był zdominowany przez gatunki z rodzaju Microtus (65,3-95,7% ofiar), podczas gdy typowo leśne gryzonie (Myodes glareolus, Apodemus flavicollis) stanowiły łącznie tylko 3,9% ofiar. W dolinach rzecznych stosunkowo często sowy polowały na Microtus oeconomus, który w dolinie Biebrzy był najczęstszą ofiarą (87,6%). Poza dolinami rzecznymi jego udział w diecie uszatki był zróżnicowany, a liczebnie zdecydowanie dominował Microtus arvalis. Apodemus agrarius był łowiony rzadko (średnio 4,3% ofiar). Micromys minutus był stosunkowo częstą ofiarą tylko w Puszczy Kampinoskiej (7,9%). W dolinie Biebrzy, na Suwalszczyźnie i w Puszczy Kampinoskiej w diecie uszatki wystąpił Arvicola amphibius. Ptaki łowione były rzadko, stosunkowo najczęściej w dolinie Wisły. Uszatka wykazuje silny związek z łowiskami zlokalizowanymi na terenach otwartych, które charakteryzują się zmiennością zgrupowań potencjalnych ofiar (zwłaszcza w zależności od ich wilgotności).

• Wydawca: -
• Czasopismo: Annals of Warsaw University of Life Sciences - SGGW. Animal Science
• Rocznik: 2016
• Tom: 55[1]
• Opis fizyczny: p.81-88,fig.,ref.

Twórcy

autor

Lesinski G.

• Department of Zoology, Warsaw University of Life Sciences – SGGW, Ciszewskiego 8, 02-786 Warsaw, Poland

autor

Romanowski J.

• Faculty of Biology and Environmental Studies, Cardinal Stefan Wyszynski University in Warsaw, Woycickiego 1/3, 01-938 Warsaw, Poland

autor

Budek S.

• Faculty of Biology and Environmental Studies, Cardinal Stefan Wyszynski University in Warsaw, Woycickiego 1/3, 01-938 Warsaw, Poland

Bibliografia

• BALĆIAUSKIENE L., JOVAISAS A., NARUSEVICIUS V, PETRASKA A., SKUJA S., 2006: Diet of tawny owl (Strix aluco) and long-eared owl (Asio otus) in Lithuania as found from pellets. Acta Zool. Lit. 16: 37-45.
• CICHOCKI J., GABRYŚ G., WAŻNA A., 2008: Pokarm zimowy płomykówki Tyto alba (Scopoli, 1769), puszczyka Strix aluco Linnaeus, 1758 i uszatki Asio otus (Linnaeus, 1758) współwystępujących na Nizinie Śląskiej. Zesz. Nauk. UP Wroc., Biol. Hod. Zwierz. 57 567: 19-30.
• DZIEMIAN S., PIŁACIŃSKA B., PITUCHA G., 2012: Winter diet composition of urban long-eared owls (Asio otus) in Rzeszów (SE Poland). Biological Lett. 49 (2): 107-114.
• GOSZCZYŃSKI J., 1981: Comparative analysis of food of owls in agrocenoses. Ekol. Pol. 29 (3): 431-439.
• GRYZ J., KRAUZE-GRYZ D., 2015: Seasonal variability in the diet of the long-eared owl Asio otus in a mosaic of field and forest habitats in central Poland. Acta Zool. Cracov. 58: 173-180.
• GRZĘDZICKA E., 2014: Does the abundance of voles Microtus spp. still determine a number of wintering long-eared owls Asio otus. Eco- logia 33 (4): 354-364.
• GRZYWACZEWSKI G., SZCZEPANIAK P., 2007: Sowy Polski. Fundacja Wspierania Inicjatyw Ekologicznych, Kraków.
• HETMAŃSKI T., ALEKSANDROWICZ O., ZIÓŁKOWSKI M., 2008: Pokarm płomykówki Tyto alba i sowy uszatej Asio otus z Pomorza. Słupskie Pr. Biol. 5: 53-61.
• JURCZYSZYN M., 1990: Fauna drobnych ssaków w pokarmie sowy uszatej (Asio otus) ze stanowiska we Włostowicach (woj. zielono­górskie). Lub. Przegl. Przyr. 1 (4): 9-16.
• KITOWSKI I., 2013: Winter diet of the barn owl (Tyto alba) and the long-eared owl (Asio otus) in Eastern Poland. Northwest. J. Zool. 9: 16-22.
• MIKKOLA H., 1983: Owls of Europe. T & A D Poyser, Calton.
• PAWŁ OWSKA-INDYK A., BARTMAŃSKA J., INDYK F., 1998: Skład pokarmu sowy uszatej Asio otus. Ptaki Śląska 12: 145-154.
• PUCEK Z. (Ed.), 1984: Klucz do oznaczania ssaków Polski. PWN, Warszawa.
• ROMANOWSKI J., 1988: Trophic ecology of Asio otus (L.) and Athene noctua (Scop.) in the suburbs of Warsaw. Pol. Ecol. Stud. 14: 223-234.
• ROMANOWSKI J., ŻMIHORSKI M., 2008: Effect of season, weather and habitat on diet variation of a feeding-specialist: a case study of the long-eared owl, Asio otus in Central Poland. Folia Zool. 57: 411-419.
• RUPRECHT A.L., SZWAGRZAK A., 1987: Zur Ernährung der Eulen im Westteil des Białowieża-Urwaldes. Ökol.Vögel 9: 89-96.
• RUPRECHT A.L., SZWAGRZAK A., 1988: Atlas rozmieszczenia sów Strigiformes w Polsce. Studia Nat. A 32: 1-153.
• SIDOROVICH V, IVANOVSKY V.V., ADA­MOVICH S., 2003: Food niche and dietary overlap in owls of northern Belarus. Vogel­welt 124: 271-279.
• STASIAK K., PIEKARSKA K., KUSAL B., 2014: The comparison of the winter diet of Long-Eared Owl Asio otus in two communal roosts in Lublin Region (Eastern Poland) ac­cording to selected weather conditions. Ecol. Balkan. 6: 103-108.
• STOLARZ P., LESIŃSKI G., 2015: Zimowo- wiosenny pokarm uszatki Asio otus w dolinie dolnej Pilicy. Par. Nar. Rez. Przyr. 34 (4): 92-96.
• WIĄCEK J., POLAK M., NIEDŹWIEDŹ M., KOWALCZUK S., 2008: Zimowy pokarm uszatki Asio otus w Lublinie. In: P. Indykiewicz, L. Jerzak, T. Barczak (Eds) Fauna miast. Ochronić różnorodność biologiczną w miastach. SAR Pomorze, Bydgoszcz: 506-510.
• WILNIEWCZYC P., GWARDJAN M., 2015: Zimowy pokarm uszatki Asio otus w zachodniej części Gór Świętokrzyskich. Naturalia 4: 148-149.
• ZAJĄC T., ZAJĄC K., 1998: Drobne ssaki w pokarmie sowy uszatej Asio otus (L., 1758) w Parku Norweskim w Jeleniej Górze. Przyr. Sud. Zach. 1: 87-90.
• ŻMIHORSKI M., 2005: Pokarm uszatki Asio otus w krajobrazie rolniczym i leśnym. Not. Orn. 46: 127-140.
• ŻMIHORSKI M., ROMANOWSKI J., BOROWIECKI M., 2012: Drobne ssaki w pokarmie trzech gatunków sów w Dolinie Dolnej Odry. Przegl. Przyr. 23 (2): 77-85.