Biologiczne metody zwalczania chwastów: możliwości i praktyka

• Autorzy: Boczek J. , Gawronski S. , Pruszynski S.

Warianty tytułu

EN

Biological methods of weeds control: possibilities and practice

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Aby zdecydować o biologicznym zwalczaniu jakiegoś chwastu należy wpierw wyko­nać wiele, często wieloletnich, kosztownych badań zarówno samego chwastu jak i jego wrogów. Ponieważ jednak przy tej metodzie unikamy stosowania syntetycznych herbi­cydów i chronimy środowisko, metoda ta w niektórych krajach zyskuje na popularności tymbardziej, że są już w świecie dość liczne przykłady udanych zabiegów znacznego ob­niżenia liczebności i znaczenia danego chwastu. Te przykłady sukcesu dotyczą w dużej mierze chwastów zawleczonych z obcych regionów. Obejmują one rośliny zielne, krzewy i drzewa, rosnące zarówno wśród roślin uprawnych jak i w innych zespołach roślinnych. Te udane przykłady zwalczania chwastów metodą biologiczną opisywane są z rejonów spoza Europy. W Europie na razie jest to metoda reklamowana, omawiana i są liczne ba­dania wstępne z tego zakresu.

EN

The biological control simply aims to use naturally occuring enemies to help reduce the invasive plant,s impact on agriculture and environment. Some herbivores and patho­gens can be effective biocontrol agents for weeds. Not all weeds are suitable for biological control. The selection of appropriate target weeds is a serious consideration. It can take up to twenty scientist years to reach a suc­cessful conclusion. Environmental considerations may restrict future biological control practice because of increased concerns about possible damage to nontarget native or even agricultural plants. However, biological control has been successfully used against a wide variety of weed types, from a broad taxonomic spectrum, from annual herbs to trees. The diversity of weeds that have been controlled biologically Is a clear indication of a gre­at utility of the method, even it is not possible to predict the outcome of particular projects. Developing a biological control project requires a substantial investment. Considera­bly host-specifity testing is done prior to the release of biological control agents to ensure they will not pose a threat to non target species such as native and agricultural plants In Europe no classical biological control agent has been released against an invasive weed, but many studies are carried out and future expectations lead in this direction.

Słowa kluczowe

PL

ochrona roslin; chwasty; zwalczanie chwastow; biologiczne metody ochrony roslin; allelopatia; fitofagi; patogeny; bioherbicydy

• Wydawca: -
• Czasopismo: Zagadnienia Doradztwa Rolniczego
• Rocznik: 2014
• Numer: 2
• Opis fizyczny: s.66-73,tab.,bibliogr.

Twórcy

autor

Boczek J.

• Katedra Entomologii Stosowanej, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Warszawa

autor

Gawronski S.

• Samodzielny Zakład Przyrodniczych Podstaw Ogrodnictwa, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Warszawa

autor

Pruszynski S.

• Instytut Ochrony Roslin - Państwowy Instytut Badawczy w Poznaniu, Pozn

Bibliografia

• 1. Ainsworth N. (2013): Integration of herbicides with arthropod biocontrol agents for weed control. Biocontrol Sci.Techn., 13(6): 547-570.
• 2. Bardgett R.D., Smith R.S., Shiel R.S., Peacock S., Simkin J.M., Quirk H., Hobbs P.J. (2006): Parasitic plants indirectly regulate below-ground properties in grassland eco­systems. Nature, 439:969-972.
• 3. Cristofaro M., Lecce F., Paolini A. ,Zonno M., Boari A., Vurro M. (2011): The use of Ascochyta caulina phytotoxins for the control of common ragweed., Proc. XIII Symp: 42-4.
• 4. De Clerck-Floate. (2013): Does nitrogen influence host choice by a biological control insect. Proc. XIII Symp.: 40-41.
• 5. Ferguson J.J., Ratinasabapathi B., Chase C.A. (2012): Allelopathy: how plants supress other plants. Univ.Fla.IFAS Extention, 8 p.
• 6. Forno I.W. , Julien M.H. (2000): Success in biological control of aquatic weeds by arth­ropods. Biological Control: Measures of Success: 159-187.
• 7. Fowler S.V., Barringer J. (2013): How will predicted climate change affect weed biocon­trol in New Zealand. Proc. XIII Symp., 45-46.
• 8. Gassman A., McClay A., Chandler M., Gaskin J., Wolf V., Clasen B. (2013): European insects as potential biological control agents for common tansy (Tanacetum vulgare) in Canada and the United States. XIII Symp. Biol.Weed Control.: 57-9.
• 9. Hejcman M., Schelbert J., Pavlu V. (2011): Competitive ability of Rhinanthus minor L. in relation to productivity in the Rengen Grassland experiment. Plant Soil Environ., 57(2):45-51.
• 10. Julien M.H., Griffiths M.W. (1998): Biological control of weeds. A world cataloque of agents and their target weeds. 4th edn., 1-223, CSABI Publishing, Wallingford, UK
• 11. Louda S.M., Kendal d., Connor j., Simberloff D. (1997): Ecological effects of an insect introduced for the biological control of weeds. Science 277:1088-1090.
• 12. Muller-Scharer H., Scheepens P.C. (1997): Biological control of weeds in crops: a coor­dinated European research programme (COST-816). Integr.Pest Manag.Rev., 2:45-50.
• 13. Norris R.F., Kogan M. (2000): Interactions between weeds, arthropod pests, and their natural enemies in managed ecosystems. Weed Sci., 48:94-158.
• 14. Paynter Q., Fowler S.V., Gourlay H., Groenteman R., Peterson P.G., Smith L., Winks C.J. (2013): Predicting parasitism of weed biological control agents. Proc. XIII Symp.: 163.
• 15. Pemberton R.W. (2000): Predictable risk to native plants in weed biological control. Oecologia, 125:489-494.
• 16. Pemberton R.W. (2002): Selection of appropriate future target weeds for biological control. Proc. XI Symp.: 375-386.
• 17. Ray P., Hill M.P. (2013): A review of interactions between insect and fungal biological control agents of water hyacinth and our recent studies. Proc XIII Symp.:42.
• 18. Sheppard AW, Shaw RH , Sforza R. (2006): Top 20 environmental weeds for classical biological control in Europe: a review of opportunities, regulations and other barriers to adoption. Weed Research 46: 93-117.
• 19. Show D., Eschen R. (2013): Weed biological control in Europe: a reality. XIII Symp. : 97.
• 20. Showler A.T., Greenberg S.M. (2003): Effects of weeds on selected arthropod herbivore and natural enemy populations, and on cotton growth and yield. Environm. Entomol., 32(1):39-50.
• 21. Tanner R., Ellison C., Evans H., Bereczky Z., Kassai-Jager E., Kiss L., Kovacs G., Va- rua S. (2013): The potential for the biological control of Himalaian balsam using the rust pathogen Puccinia cf.komarovii:opportunities for Europe and America. Proc. XIII Symp.:76.
• 22. Withers T.M., Potter K.J., Berngt L.A., ForgieS.A., Paynter O.E., Kriticos D.J. (2011): Risk posed by the invasive defoliator S to New Zealand native flora. Agric.Forest En­tomol., 113:99-110.
• 23. Woźnica Z. (2012): Herbologia. Podstawy biologii, ekologii i zwalczania chwastów. PWRiL, 430 s.
• 24. Zimmermann H., Klein H. (1999): The use of biological control agents for the control of plant invader and the importance of partnerships. Proc. XI Symposium: 253-7