PL
Doświadczenie polowe przeprowadzono w latach 2004-2006. Pierwszym czynnikiem doświadczenia było sześć odmian trzech gatunków łubinu uprawianego w Polsce: białego - odmiany Bardo i Boros, wąskolistnego - Sonet i Baron, żółtego - Taper i Mister oraz łubin trwały. Drugim czynnikiem była inokulacja i ochrona chemiczna. Kontrolę stanowiły poletka z infekcją naturalną, niechronione. Na pozostałe dwie kombinacje nanoszono zawiesinę zarodników Colletotrichum lupini. Inokulacji dokonywano oddzielnie dla każdej odmiany na około tydzień przed początkiem jej kwitnienia. W jednej z kombinacji, w których dokonano inokulacji, wykonano dwa zabiegi ochronne fungicydami. Inokulacja roślin spowodowała wzrost porażenia łubinów przez C. lupini w stosunku do infekcji naturalnej, a zabiegi fungicydami zdecydowanie obniżyły nasilenie choroby. Najsilniej porażone były obydwie odmiany łubinu żółtego, a zdecydowanie słabiej - białego. Najniższy stopień porażenia odnotowano dla obydwu odmian łubinu wąskolistnego. Inokulacja roślin zarodnikami C. lupini okazała się najbardziej skuteczna w przypadku łubinu trwałego. Z nasion łubinów uzyskano ogółem 6591 izolatów należących do ok. 50 gatunków. C. lupini stanowiło 19,1% wszystkich wyizolowanych kolonii. Patogen najczęściej otrzymywano z nasion łubinu białego odmiany Bardo, gdzie stanowił aż 38,5% wszystkich uzyskanych izolatów, i łubinu żółtego odmiany Taper - 32,3%. Najmniej kolonii patogena występowało na nasionach łubinu wąskolistnego odmiany Baron - 0,2%.
EN
Field experiment was conducted in the years 2004-2006. The first experimental factor included six cultivars of three lupin species grown in Poland (Bardo and Boros of white lupin, Sonet and Baron of narrow-leaved lupin and Taper and Mister of yellow lupin) and a local ecotype of large-leaved lupin. The second experimental factor consisted in artificial inoculation and chemical control. Naturally infected, non-protected plots served as control. In the remaining two treatments, lupin plants were inoculated with a suspension of C. lupini spores. Each cultivar was inoculated separately, approximately one week before flowering. In one of these treatments, infection was controlled with fungicides. Inoculation increased the level of lupin anthracnose on the pods, in comparison with natural infection. Chemical control with fungicides reduced anthracnose severity. The highest level of infection was observed on both yellow lupin cultivars, lower on white lupin. The lowest level of infection was noted on both narrow-leaved lupin cultivars. Inoculation of lupines with C. lupini spores was the most effective to large-leaved lupin. A total of 6591 isolates representing around 50 species were obtained from lupin seeds. Colletotrichum lupini reached 19.1% of all isolated colonies. The pathogen was isolated most frequently from the seeds of ‘Bardo’ white lupin (38.5%) and of ‘Taper’ yellow lupin (32.3% of all isolates). The fewest colonies were noted on the seeds of ‘Baron’ narrow-leaved lupin (0.2%).