Przestrzeń turystyki aktywnej w grupie zawodowej lekarzy

• Autorzy: Guz M.

Warianty tytułu

EN

The space of active tourism in the profession of medical doctor

• Języki publikacji: PL EN

Abstrakty

PL

Cel artykułu to charakterystyka przestrzeni turystyki aktywnej w grupie zawodowej lekarzy, uwzględniająca: kierunki, sezonowość, częstotliwość i długość trwania wyjazdów (w latach 2005-2010). Badanie kwestionariuszowe przeprowadzono w 2011 r. na grupie 184 lekarzy zarejestrowanych w Łódzkiej Okręgowej Izbie Lekarskiej (Delegaturze Łódź), przy zachowaniu reprezentacji (2,0%) dla zmiennych tytuł zawodowy i płeć. Materiał poddano analizie wykorzystując autorski wskaźnik, tj. indeks turystyki aktywnej. Zaobserwowano, że większość badanych to osoby z indeksem niskim. Respondentów z niskim i średnim indeksem charakteryzowała sezonowość wyjazdów turystycznych w lecie, a wśród badanych z indeksem wysokim zaznaczyły się okresy zimowy i letni. Wyższemu indeksowi towarzyszyła też krótsza średnia długość wyjazdu turystycznego. Niski i średni indeks turystyki aktywnej cechował wysoki udział wyjazdów krajowych, a wysoki – kierunków zagranicznych. Turystyka aktywna charakteryzowała głównie młodszych respondentów z krótkim stażem pracy. Pozostałe zmienne metryczkowe statystycznie nie różnicowały badanych. Zaprezentowana metoda pomiaru udziału turystyki aktywnej z powodzeniem może być stosowana w badaniach aktywności turystycznej innych grup zawodowych (i/lub społecznych).

EN

The aim of this article is to characterise the space of active tourism in the profession of medical doctor, taking into account destinations, seasonality, frequency, and length of stay (in the years 2005-2010). The survey was carried out in 2011 on a group of 184 medical doctors registered in the Regional Medical Chamber in Łódź (representation of􀏐ice in Łódź), while maintaining the representativeness (2.0%) for professional title and gender variables. The data was analysed with the use of an index created by the author – the so-called active-tourism index. It was noted that most of those surveyed were individuals with low index rates. The respondents with low and medium index rates were characterised by the seasonality of their tourist trips in summer, and in those with a high index rate the summer and the winter seasons were dominant. The higher index rates were also accompanied by a shorter average length of the tourist trip. The low and medium index rates were characterised by a substantial share of domestic trips and the higher ones by a large share of foreign-bound trips. Active tourism mainly characterised younger respondents with short job seniority. The remaining demographic variables did not imply any statistical differences among the participants. The presented method of measuring the active tourism share may well be used for probing the pattern of the intensity of tourist activities in other professional (and/or social) groups.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Człowiek i Zdrowie
• Rocznik: 2012
• Tom: 06
• Numer: 1
• Opis fizyczny: s.51-71,rys.,tab.,bibliogr.

Twórcy

autor

Guz M.

• Uniwersytet Łódzki, Łódź

Bibliografia

• 1. Andrejuk A. (1998), Turystyka aktywna, rekreacyjna i specjalistyczna. KENGRAF, Warszawa, s. 24.
• 2. Ambroży D., Ambroży T. (2004), Turystyka jako forma aktywności ruchowej. W: J. Biliński, M. Przydział (red.), Nowe tendencje w turystyce i rekreacji. Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania, Rzeszów.
• 3. Babbie E. (2008), Podstawy badań społecznych. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
• 4. Bedyńska S., Brzezicka A. (2007), Statystyczny drogowskaz. Praktyczny poradnik analizy danych w naukach społecznych na przykładach z psychologii. Wydawnictwo Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej „Academica”, Warszawa, s. 26-27, 96, 135, 154-161, 164-165.
• 5. Bieńczyk G. (2007), Turystyka kwalifikowana w działalności Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w latach 1950-1990. Almamer Wyższa Szkoła Ekonomiczna, Warszawa, s. 5-34.
• 6. Brzeziński J. (2002), Metodologia badań psychologicznych. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 475.
• 7. Cronbach J. L. (2005), Współczynnik Alfa a struktura wewnętrzna testów. W: J. Brzeziński (red.), Trafność i rzetelność testów psychologicznych. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk.
• 8. Domański H. (2007), Mechanizmy stratyfikacji i hierarchie społeczne. W: M. Marody (red.), Wymiary życia społecznego. Polska na przełomie XX i XXI wieku. SCHOLAR, Warszawa.
• 9. Gaworecki W. W. (1982), Ekonomika i organizacja turystyki. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 63
• 10. Gaworecki W. W. (2000), Turystyka. Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa, s. 24–30, 325-326.
• 11. Górniak J., Wachnicki J. (2008), Pierwsze kroki w analizie danych. SPSS for Windows. SPSS Polska, Kraków.
• 12. Jażdżewska I. (2003), Statystyka dla geografów. Uniwersytet Łódzki, Łódź.
• 13. Kaczmarek J., Stasiak A., Włodarczyk B. (2005), Produkt turystyczny. Pomysł, organizacja, zarządzanie. Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa.
• 14. Kaganek K., Stanuch H. (2005), Modele regresyjne uprawiania turystyki aktywnej przez osoby niepełnosprawne wzrokowo i ruchowo. „Bio-Algorithms and Med.-Systems”, Vol. 1, No. 1/2.
• 15. Kot S. M., Jakubowski J., Sokołowski A. (2007), Statystyka. Podręcznik dla studiów ekonomicznych. Difin, Warszawa, s. 54-56, 299-303.
• 16. Kowalczyk A. (2001), Geografia turyzmu. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 68-78.
• 17. Kowalczyk–Anioł J. (2007), Rozwój przestrzeni urlopowo–wakacyjnej rodzin studentów Uniwersytetu Łódzkiego. Łódzkie Towarzystwo Naukowe, Łódź.
• 18. Kruczek Z. (1979), Krajoznawstwo a turystyka kwalifikowana. W: Krajoznawstwo w turystyce kwalifikowanej i imprezach masowych. Materiały do dyskusji przed Kongresem Krajoznawczym. Zakład Wydawniczo- -Propagandowy PTTK, Warszawa.
• 19. Kulczyk S. (2006), Walory przyrodnicze a pozostałe uwarunkowania turystyki aktywnej na przykładzie Mazowsza i Burgundii. W: A. Świeca, K. Kałamucki (red.), Turystyka aktywna i jej rozwój na Roztoczu – regionie
• pogranicza. Kartpol s.c., Lublin.
• 20. Kurek W. (2007), Turystyka. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 257, 471-472.
• 21. Larose D. T. (2008), Metody i modele eksploracji danych. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 48-49.
• 22. Latosińska J. (1998), Przestrzeń urlopowo–wakacyjna pracowników wyższych uczelni Łodzi. Łódzkie Towarzystwo Naukowe, Łódź.
• 23. Liszewski S. (1995), Przestrzeń turystyczna. „Turyzm”, t. 5, z. 2.
• 24. Liszewski S. (2002), Przestrzeń turystyczna i osadnictwo turystyczne. W: G. Gołembski (red.), Kompendium wiedzy o mieście. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, Poznań.
• 25. Łobożewicz T. (1983), Turystyka kwalifikowana. Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa, s. 13.
• 26. Łobożewicz T. (1999a), Miejsce turystyki kwalifikowanej i aktywnej w całokształcie ruchu turystycznego. W: T. Łobożewicz, R. Kogut (red.), Turystyka aktywna. Turystyka kwali􀏔ikowana. Wyższa Szkoła Ekonomiczna, Warszawa.
• 27. Łobożewicz T. (1999b) Wstęp. W: T. Łobożewicz, R. Kogut (red.), Turystyka aktywna. Turystyka kwalifikowana. Wyższa Szkoła Ekonomiczna, Warszawa.
• 28. Łobożewicz T., Bieńczyk G. (2001), Podstawy turystyki. Wyższa Szkoła Ekonomiczna, Warszawa, s. 9-11, 132.
• 29. Machlański P., Supady J. (2010), 65 lat Wyższego Szkolnictwa Medycznego w Łodzi. Uniwersytet Medyczny w Łodzi, Łódź, s. 93.
• 30. Matuszyk A. (1998), Humanistyczne podstawy teorii sportów przestrzeni. „Studia i Monografie AWF w Krakowie”, nr 1.
• 31. Mazur E. (2005), Geografia turystyczna. Uniwersytet Szczeciński, Szczecin, s. 13-22.
• 32. Mazurkiewicz L. (1992), Podejście ilościowe a funkcje praktyczne geogra􀏔ii na przykładzie geografii społecznogospodarczej. „Przegląd Geograficzny”, T.LXIV, z. 3-4.
• 33. Mazurski K. R. (2006), Geneza i przemiany turystyki. Wyższa Szkoła Zarządzania, Wrocław, s. 31.
• 34. Merski J. (2002), Turystyka kwalifikowana. Wyższa Szkoła Ekonomiczna, Warszawa.
• 35. Merski J., Warecka J. (2009), Turystyka kwalifikowana. Turystyka aktywna. Almamer Wyższa Szkoła Ekonomiczna, Warszawa, s. 11-68.
• 36. Nachmias Ch. F., Nachmias D. (2001), Metody badawcze w naukach społecznych. Zysk i S-ka, Poznań.
• 37. Naumowicz K. (1987), Turystyka jako sfera zaspakajania potrzeb osobistych. „Prace Politechniki Szczecińskiej”, nr 338.
• 38. Nowacki T. W. (2004), Leksykon pedagogiki pracy. Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, s. 286-287.
• 39. Nowak S. (1985), Metodologia badań społecznych. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 165-170.
• 40. Nowakowska A. (1989), Społeczno-ekonomiczne uwarunkowania ruchu turystycznego w układach przestrzennych. Akademia Ekonomiczna w Krakowie, Kraków, s. 20–21.
• 41. Ostrowski S. (1975), Ruch turystyczny jako przedmiot badań statystycznych. Instytut Turystyki, Warszawa, s. 41–67.
• 42. Rogalewski O. (1977), Zagospodarowanie turystyczne. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa, s. 14–24.
• 43. Szczepański J. (1965), Czynniki kształtujące zawód i strukturę zawodową. W: A. Sarapata (red.), Socjologia zawodów. Książka i Wiedza, Warszawa.
• 44. Szromek A. R. (2010), Współczynnik A-Cronbacha w badaniach zjawisk turystycznych. „Ekonomiczne problemy turystyki”, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, nr 14. Przestrzeń turystyki aktywnej.
• 45. Szwichtenberg A. (2000), Podstawy turystyki. Politechnika Koszalińska, s. 53–61.
• 46. Warszyńska J., Jackowski A. (1978), Podstawy Geografii Turyzmu. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 24–27.
• 47. Wieczorkowska G., Wierzbińska J. (2005), Badania sondażowe i eksperymentalne. Wybrane zagadnienia. Dom Wydawniczy „ELIPSA”, Warszawa, s. 16-18.
• 48. Włodarczyk B. (2009), Przestrzeń turystyczna. Istota, koncepcje, determinanty rozwoju. Uniwersytet Łódzki, Łódź, s. 74.

Uwagi

PL

Rekord w opracowaniu