Wrazliwosc enterokokow na naturalne i syntetyczne chelatory zelaza

• Autorzy: Lisiecki P. , Mikucki J.
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Zbadano in vitro wrażliwość na 13 naturalnych i syntetycznych chelatorów żelaza 79 szczepów rodzaju Enterococcus. Tylko 3 syntetyczne chelatory: 8-hydroksychinolina, wersenian dwusodowy (EDTA) i o-fenantrolina hamowały wzrost badanych enterokoków.

EN

A total of 79 strains of enterococci belonging to 10 species were tested for susceptibility to natural and synthetic iron chelators. All strains produced siderophores. These enterococci were susceptible to three synthetic iron chelators only: 8-hydroxyquinoline, disodium versenate (EDTA) and o-phenanthroline. They were resistant to all other synthetic chelators: ethylenediamine-di(o-hydroxyphenylacetic acid) (EDDHA), nitrilotriacetate, 2,2'-bipiridyl, salicylic acid 8-hydroxy-5-sulphonic acid and to all natural chelators: ovotransferrine, human apotransferrine, horse apoferritine, desferrioxamine B, ferrichrome and rhodotorulic acid. The relations between susceptibility/resistance, iron assimilation and structure and stability constants of iron chelators were discussed.

Słowa kluczowe

PL

chelatory naturalne; wrazliwosc na chelator; przewod pokarmowy; chelatory syntetyczne; Enterococcus; szczepy bakteryjne; enterokoki; chelatory zelaza

• Wydawca: -
• Czasopismo: Medycyna Doświadczalna i Mikrobiologia
• Rocznik: 2002
• Tom: 54
• Numer: 4
• Opis fizyczny: s.317-324,tab.,bibliogr.

Twórcy

autor

Lisiecki P.

• Akademia Medyczna, Lodz

autor

Mikucki J.

Bibliografia

• 1. Albert A. Design of chelating agents for selected biological activity. Federation Proc Suppl 1961; 10: 137-46.
• 2. Albert A., Gibson ML, Rubbo SD. The influence of chemical constitution on antibacterial activity. The bactericidal action of 8-hydroxyquinoline(oxine). Brit J Exp Path 1953; 34; 119-30.
• 3. Dixon W J, Massey F J. Introduction to statistical analysis. Mc Graw-Hill Book Co. New York 1951.
• 4. Heuck D, Witte W, Braulke Ch. i inni. Susceptibility to desferoxamine and other chelators of coagulase-negative Staphylococci. Zbl Bl Bakt 1994; 35: 45-48.
• 5. Holt JG, Krieg NR, Sneath PHA i inni. Bergey's manual of determinative bacteriology. Wydanie 9. Williams and Wilkins. Baltimore 1994.
• 6. Khan KA, Khan SA., Khalid SM., Ahmed A., Siddiqui BS., Saleem R., Siddiqui S., Faizi S. In vitro studies of the antibacterial and antifungal activity of oxine and its derivatives. Arzneim Frosch/Drug Res 1994; 44: 972-75.
• 7. Knothe H., Beckmann I., Kiesel K-, Oelschlager H. Uber die antibakterielle Wirkung eines brand-und wundgels mit den komponenten tyrothricin, fomocain, diphenhydramin und 8-hydroxychinolin. Arzneim Frosch/Drug Res 1980; 30: 667-70.
• 8. Lisiecki P, Wysocki P, Mikucki J. Occurrence of siderophores in Enterococci. Zent Bl Bakteriol 1999; 289: 807-15.
• 9. Lisiecki P, Sobiś-Glinkowska M, Mikucki J. Wzrost enterokoków w normalnej i wysycanej żelazem surowicy. Med Dośw Mikrobiol 2000; 52: 103-10.
• 10. Lisiecki P, Wysocki P, Mikucki J. Wrażliwość gronkowców na naturalne i syntetyczne chelatory żelaza. Med Dośw Mikrobiol 2001; 53: 111-19.
• 11. Murray B E. The life and time of Enterococcus. Clin Microbiol Rev 1990; 3: 46-65.
• 12. Marcelis JH, Henneke J, Den Daas-Slagt W i inni: Iron requirement and chelator production of staphylococci, Streptococcus faecalis and Enterobacteriaceae. Antonie van Leeuwenhoek 1978; 44: 257-67.
• 13. Neilands J B, Konopka K, Schwyn B i inni. Comparative biochemistry of microbial iron assimilaton. W: Iron transport in microbes, planu and animals. Red. G Winkelman, D van der Helm, Neilands JB, VCH Verlagsgesellschaft, Weinheim1987. 3-33.
• 14. Schwyn B, Neilands JB. Universal chemical assay for detection and determination of siderophores. Anal Biochem 1987; 160: 47-56.
• 15. Sobiś-Glinkowska M, Mikucki J, Lisiecki P. Zwierzęce ustrojowe źródła żelaza wykorzystywane in vitro przez enterokoki. Med Dośw Mikrobiol 2001; 53: 9-15.
• 16. Szarapińska-Kwaszewska J, Mikucki J. Wymienialność sideroforów w obrębie rodzaju Enterococcus. Med Dośw Mikrobiol 2000; 52: 237-45.