Reproduction and feeding success of the Red-necked Grebe Podiceps grisegena at fish ponds, SE Poland

• Autorzy: Kloskowski J

Warianty tytułu

PL

Rozrod i sukces lowiecki perkoza rdzawoszyjego na stawach rybnych w poludniowo-wschodniej Polsce

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Investigations were carried out in three fish-pond complexes in 1993-1999. Clutches were initiated 21 April-9 July (mean 11 May). The average clutch size was 3.83 ± 0.44. In total 66.3% breeding pairs reared fledglings (n = 163). The population studied had a higher hatching success (83.4%) compared to data reported in literature but fledging success (1.29 young per breeding, and 1.94 per successful pair) was lower than those documented in Sweden and Russia. 22.3% of dives observed during foraging bouts were successful. Ponds, which seemed suitable for breeding, were less frequently occupied by breeding pairs when stocked after mid-May than ponds stocked earlier. The proportion of nests which produced fledglings was lower in ponds used for recreation than in ponds without such activities. Removal of littoral vegetation using heavy machinery was responsible for destroying of nearly one third of clutches initiated after 15 June.

PL

Badania nad ekologią rozrodu perkozów rdzawo-szyich gniazdujących na stawach rybnych prowadzone były w latach 1993-1999 w kompleksach hodowlanych Garbów i Samoklęski oraz w sezonach lęgowych 1995- 1999 w Piaskach (woj. lubelskie). Wyszukiwano i kontrolowano gniazda, a następnie, do końca okresu opieki rodzicielskiej, prowadzono regularne obserwacje par z wyklutymi młodymi. Ponadto za pomocą kamery video rejestrowano cykle nurkowania w poszukiwaniu pokarmu przez ptaki dorosłe z 15 par karmiących młode. Ogółem zaobserwowano 140 prób pierwszych lęgów, 52 zniesienia powtórne i 4 próby drugich lęgów. Składanie jaj rozpoczynało się w ostatniej dekadzie kwietnia, a ostatnie zniesienia stwierdzono w pierwszej połowie lipca (Fig. 1). Średnia wielkość zniesienia wynosiła 3.83 ± 0.44 jaja. Pierwsze zniesienia i zniesienia uzupełniające nie różniły się istotnie wielkością. 50 zniesień (25.5%) zostało zniszczonych bądź porzuconych przed wykluciem się przynajmniej jednego jaja. Mimo to, wskutek lęgów uzupełniających, procentowy udział par, którym udało się doprowadzić do wyklucia przynajmniej jednego młodego, wyniósł 83.4%. Był on najwyższy w porównaniu z wynikami innych badań w Europie i Ameryce Pn., natomiast produktywność mierzona liczbą młodych, które osiągnęły niezależność w stosunku do liczby par lęgowych (średnio 1.29) lub par z sukcesem lęgowym (średnio 1.94) była pośrednia między danymi dla populacji w Niemczech północno- zachodnich a populacji gniazdujących w południowej Szwecji i w delcie Wołgi (Tab. 1). Sytuacja ta była łącznym efektem śmiertelności młodych i niewykluwania się jaj. Śmiertelność młodych była najwyższa w pierwszym tygodniu po wykluciu, natomiast nie stwierdzono strat wśród młodych, które ukończyły 4 tygodnie (Fig. 2). Tylko w 8.3% gniazd liczba jaj odpowiadała liczbie podlotów. Ptaki dorosłe opiekowały się potomstwem przez średnio 47 dni po wykluciu. Średni czas nurkowania w celu zdobycia pokarmu (26.3 s) nie odbiegał od wyników zebranych w innych częściach Europy. 22.3% nurkowań z 1257 zarejestrowanych kończyło się schwytaniem ofiary. Stawy zarybiane w drugiej połowie maja, lub później, były rzadziej zajmowane przez pary lęgowe. Sukces rozrodczy był istotnie niższy na stawach używanych oprócz hodowli ryb do celów rekreacyjnych w porównaniu ze stawami niedostępnymi do publicznego użytku. Maszynowe usuwanie trzcin spowodowało zniszczenie prawie 1/3 zniesień rozpoczętych po 15 czerwca.

Słowa kluczowe

PL

Polska Poludniowo-Wschodnia; ptaki; Podiceps grisegena; perkoz rdzawoszyi; stawy rybne; zdobywanie pokarmu; sukces rozrodczy; rozrod zwierzat; ornitologia

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Ornithologica
• Rocznik: 2000
• Tom: 35
• Numer: 1
• Opis fizyczny: s.85-89,rys.,tab.,bibliogr.

Twórcy

autor

Kloskowski J

• Zakład Ochrony Przyrody, Uniwersytet M.Curie-Sklodowskiej, Akademicka 19, 20-033 Lublin

Bibliografia

• Ahlén I. 1970. [Breeding population of Red-necked Grebe Podiceps griseigena in Skane 1960-1968]. Var Vagelwärld 29:57-59.
• Buchko V. V., Bokotey A. A, Skilsky I. V., Godovanets B. I., Shidlovsky I. V. 1995. [To the ecology of the Red-necked Grebe in the West of Ukraine]. Berkut 4:25-30.
• De Smet K. D. 1987. Organochlorines, predators and reproductive success of the Red-necked Grebe in southern Manitoba. Condor 89:460-467.
• Fournier M. A, Hines J. E. 1998. Breeding ecology and status of the Red-necked Grebe, Podiceps grisegem, in the subarctic of the Northwest Territories. Can. Field Nat. 112:474-480.
• Gwiazda R. 1997. Foraging ecology of the Great Crested Grebe (Podiceps cristatus L.) at a mesotrophic-eutrophic reservoir. Hydrobiologia 353:39-43.
• Hancock C. G., Bacon P. J. 1970. Diving times of Red-necked Grebe. Br. Birds 63:299-300.
• Kirby J. S., Holmes J. S., Sellers R. M. 1996. Cormorants Phalacrocorax carbo as fish predators: An appraisal of their conservation and management in Great Britain. Biol. Conserv. 75:191-199.
• Kloskowski J. 1999. Prolonged incubation of unhatchable eggs in Rednecked Grebes (Podiceps grisegena). J. Ornithol. 140:101-104.
• Lammi E., Ulfvens J. 1988. Diving time and feeding success in the Great-crested Grebe Podiceps cristatus in a lake and archipelago in Finland. Memoranda Soc. Fauna Hora Fennica 64:169-172.
• Markuze V. K. 1965. [On the ecology of grebes in connection with the fish-culture in the delta of the Volga]. Ornitologiya 7:244-257.
• Ohanjanian I. A. 1986. Effects of a man-made dyke on the reproductive behavior and nesting success of Red-necked Grebes. M.Sc. thesis, Simon Fraser University, Burnaby, BC.
• Onno S. 1960. Zur Ökologie der Lappentaucher (Podiceps cristatus, griseigena und auritus) in Estland. Proc. XII Int. Orn. Congr. Vol. II. Helsinki, pp. 577-582.
• Riske M. E. 1976. Environmental and human impacts on grebes breeding in central Alberta. Ph.D. thesis, Univ. of Calgary, Calgary.
• Simmons K. E. L. 1970. Duration of dives in the Red-necked Grebe. Br. Birds 63:300-302.
• Vlug J. J. 1993. Habitatwahl des Rothalstauchers (Podiceps grisegena) in Schleswig-Holstein, in Zusammenhang mit seiner Nahrungsökologie. Corax 15:91-117.
• Wobus U. 1964. Der Rothalstaucher. Wittenberg-Lutherstadt.