Warianty tytułu
Języki publikacji
Abstrakty
Rozprawa nawiązuje do wcześniejszych publikacji Autora na temat szeroko rozumianej polityki strukturalnej w polskim rolnictwie. W szczególności rozwinięto w niej kontekst zatrudnieniowy. Autor dowodzi, że we wszystkich fazach rozwoju gospodarki polskiej wieś i rolnictwo odgrywały znaczącą i osobliwą rolą. W stadium rozwoju ekstensywnego, kiedy wzrost gospodarczy zależał głównie od zatrudnienia, rolnictwo „oddawało" gospodarce zbędne zasoby pracy (emigracja definitywna i wahadłowa, tj. chłopi-robotnicy). Z szacunków wynika, że w poszczególnych latach tego okresu wieś dostarczała gospodarce narodowej 1,5-3,2 mln pełnosprawnych sił roboczych rocznie. W okresie transformacji ustrojowej natomiast - wieś wchłania nadwyżki zbędnej poza rolnictwem siły roboczej i zmniejsza w ten sposób bezrobocie (wieś wchłania obecnie ok. 1,7 mln osób bezrobotnych). Te procesy rodzą nowy kontekst inwestycyjny w rolnictwie. Struktura agrarna jest bowiem wrażliwa na zmiany w otoczeniu rolnictwa. W konsekwencji dopływu nowych kapitałów (w tym przede wszystkim środków Unii Europejskiej) będzie rosła liczba gospodarstw obszarowo większych, co redukować będzie zapotrzebowanie na wiejską siłę roboczą. Polska wejdzie więc w fazę wielkich ciśnień demograficznych. Pojawią się one jako rezultat naszej obecności na rynkach globalnych. Sprawą wielkiej wagi stanie się zdolność konkurencyjna polskiego rolnictwa. Autor dowodzi, że obecna przewaga rolnictwa krajów UE nad rolnictwem polskim jest równa wysokości dopłat bezpośrednich. Jeśli rolnicy polscy otrzymają porównywalne dopłaty, mają realne szanse utrzymania się na rynku globalnym.
Wydawca
Rocznik
Tom
Opis fizyczny
s.1-24
Twórcy
autor
Bibliografia
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.agro-article-aefeeedb-2b5d-4d79-9d77-925437e74c57
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.