EN
This study was carried out in Rome city from 1991 to 1999. In a total of 47 urban parks and suburban woods, 22 wooded areas were occupied by Great Spotted Woodpeckers during the breeding period. All woods greater than 50 ha in area were occupied by woodpeckers. On a five year scale, territorial stability was positively correlated with woodland size. The requirement of wooded area per territory was slightly higher in urban parks (6.7 ± 2.7 ha, n = 10 wooded areas) than in suburban woods (5.7 ± 1.3 ha, n = 5), and was negatively correlated to the vegetation cover. The area of woodland per territory in Rome was higher than in neighbouring deciduous oak woods. This suggests that urban habitats are of inferior quality for breeding Great Spotted Woodpeckers, probably owing to features of their vegetation and their isolation from other woodland patches. Maintaining mature stands of natural vegetation with old and dead trees in larger urban parks could be useful to encourage the occurrence of Great Spotted Woodpecker in cities.
PL
Badania prowadzono w latach 1991-1999. Zbadano łącznie 47 parków miejskich i podmiejskich lasów. W 22 z nich stwierdzono występowanie dzięcioła dużego w sezonie lęgowym. Wszystkie obszary zadrzewione większe niż 50 ha były wykorzystywane przez dzięcioły (Fig. 1). W skali pięcioletniej stwierdzono, że stabilność zajmowania terytoriów lęgowych była skorelowana z wielkością lasu. Wielkość obszaru zadrzewionego przypadająca na terytorium była podobna dla parków miejskich i lasów podmiejskich (Tab. 1). Przeliczając uzyskane wyniki na lkm² ciągłego lasu stwierdzono, że zagęszczenia dzięciołów były tylko nieznacznie mniejsze w parkach miejskich (17.1 ± 6.3 terytorium/km², n = 10), niż w lasach podmiejskich (18.61 ± 5.8 terytorium/km², n = 5). Zagęszczenia ptaków były mniejsze w Rzymie niż w okolicznych lasach dębowych, co sugeruje, że parki miejskie są dla dzięcioła dużego środowiskami o gorszej jakości, prawdopodobnie w związku z rodzajem roślinności i izolacją od innych płatów leśnych. Utrzymywanie naturalnych zespołów roślinnych ze starymi i martwymi drzewami w większych parkach miejskich może być sposobem na zwiększanie częstości występowania dzięcioła dużego w tym środowisku.