Microbial communities in the rhizosphere soil of soybean cultivated after tansy phacelia, winter wheat, white mustard, rye, agrimony and soybean as previous crops

• Autorzy: Belkot M , Pieta D.
• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

The object of the studies conducted in the years 2000–2002 on a field of 3 years’ monoculture of soybean was rhizosphere soil of soybean cultivated after tansy phacelia, winter wheat, white mustard, rye, agrimony and soybean as previous crops. The purpose of the studies was to determine the effect of cultivating the above listed previous crop plants on the formation of microorganism communities in the rhizosphere soil of soybean. The lowest total number of fungal colonies was found in the rhizosphere soil of soybean cultivated after rye and winter wheat (21.09 × 103 and 22.58 × 103 c. f. u., respectively), while the highest number was found in soil after soybean (36.95 × 103 c. f. u.). The highest total number of bacteria was found in 1 g of dryweight of the rhizosphere soil of soybean cultivated after agrimony, and the lowest after soybean (5.80 × 106 and 4.09 × 106 c. f. u., respectively). The largest proportion of pathogenic fungi was characteristic of the rhizosphere soil of soybean cultivated after soybean, and the smallest – of the rhizosphere soil of soybean after agrimony as a previous crop. The dominating species among pathogenic fungi in all experimental objects was Fusarium oxysporum. The rhizosphere soil of soybean cultivated after soybean was the poorest in saprophytic fungi (35.2% of all isolations). On the other hand, the highest number of saprophytes, including antagonistic ones, was found in the rhizosphere soil of soybean after agrimony and winter wheat.

PL

Przedmiotem badań przeprowadzonych w latach 2000–2002 na polu trzyletniej monokultury soi była gleba ryzosferowa soi uprawianej po facelii błękitnej, pszenicy ozimej, gorczycy białej, życie, rzepiku i soi jako przedplonach. Celem badań było określenie wpływu uprawy wyżej wymienionych roślin przedplonowych na kształtowanie się zbiorowisk mikroorganizmów w glebie ryzosferowej soi. Najmniejszą ogólną liczbą jednostek tworzących kolonie grzybów charakteryzowała się gleba ryzosferowa soi uprawianej po życie i pszenicy ozimej (odpowiednio 21,09 × 103 i 22,58 × 103 jednostek tworzących kolonie), a największą po soi (36,95 × 103 j. t. k. grzybów). Najwięcej ogółem bakterii znajdowało się w 1 g s. m. gleby ryzosferowej soi uprawianej po rzepiku, a najmniej po soi (odpowiednio 5,80 × 106 i 4,09 × 106 j. t. k.). Największym udziałem grzybów chorobotwórczych charakteryzowała się gleba ryzosferowa soi uprawianej po soi, a najmniejszym gleba ryzosferowa soi po rzepiku jako przedplonie. Wśród grzybów chorobotwórczych we wszystkich kombinacjach doświadczenia dominował gatunek Fusarium oxysporum. Gleba ryzosferowa soi uprawianej po soi była najuboższa w grzyby saprotroficzne (35,2% wszystkich wyosobnień). Natomiast najwięcej saprotrofów, w tym i antagonistycznych, zanotowano w glebie ryzosferowej soi po rzepiku i pszenicy ozimej.

Słowa kluczowe

EN

rye; wheat; tansy phacelia; microbial community; rhizosphere soil; soybean; white mustard; winter wheat

• Wydawca: -
• Czasopismo: Journal of Plant Protection Research
• Rocznik: 2004
• Tom: 44
• Numer: 4
• Opis fizyczny: p.277-286,fig.,ref.

Twórcy

autor

Belkot M

• University of Agriculture, Leszczynskiego 7, 20-069 Lublin, Poland

autor

Pieta D.

Bibliografia

• Angus J.F., van Herwaarden A.F., Howe G.N. 1994. Productivityand break crop effects of winter-growing oilseeds. Aust. J. Exp. Agric., 31: 669–677.
• Barnett H.L. 1960. Illustrated Genera of Imperfect Fungi. Minneapolis, USA, Burgess, 225 pp.
• Curl A.E. 1982. The rhizosphere: relation to pathogen behavior and root disease. Plant Dis., 66: 623–630.
• DeVries A.G. 1952. Contribution to the knowledge of the genus Cladosporium Link ex Fr. Baarn Hitgeverij & Drukkerij, Holandia, 121 pp.
• Domsch K.H., Gams W. 1970. Pilze aus Agrarböden. G. Fisher Verlang, Stuttgart, 222 pp.
• Ellis M.B. 1976. More Dematiaceous Hyphomycetes. Comm. Mycol. Inst. Kew., Surr., England, 608 pp.
• Funck-Jensen D., Hockenhull J. 1984. Root exudation, rhizosphere microorganisms and disease control. Växtskyddsnotier 48: 49–54.
• Gilman J.C. 1957. A manual of Soil Fungi. The Iowa State Coll. Press, USA, 450 pp.
• Hoitink H.A.J., Boehm M.J. 1999. Biocontrol within the context of soil microbial communities: a substrate-dependent phenomenon. Ann. Rev. Phytopathol., 37: 427–446.
• Łacicowa B. 1979. Wpływ siewek rzepaku ozimego na grzyby glebowego środowiska uprawnego chmielu, porażonego przez Verticillium albo-atrum i Fusarium spp. Ochrona Roślin nr 12: 11–13.
• Łacicowa B., Pięta D. 1985a. Szkodliwość niektórych mikopasożytów dla fitopatogenicznych Fusarium spp. Rocz. Nauk Roln. – Seria E – Ochrona Roślin 15 (1/2): 87–97.
• Łacicowa B., Pięta D. 1985b. Szkodliwość niektórych mikopasożytów dla Sclerotinia sclerotiorum (Lib.) de Bary. Acta Mycol., XX: 125–134.
• Łacicowa B., Pięta D. 1989. Szkodliwość grzybów z rodzajów Trichoderma i Gliocladium dla niektórych patogenów fasoli. Zesz. Probl. Post. Nauk Rol., 374: 235–242.
• Martin J.P. 1950. Use of acid, rose bengal and streptomycin in the method for estimating soil fungi. Soil Sci., 38: 215–220.
• Martyniuk S., Masiak D., Stachyra A., Myśków W. 1991. Populacje drobnoustrojów strefy korzeniowej różnych traw i ich antagonizm w stosunku do Gaeumanomyces graminis var. tritici. Pam. Puł., 98: 139–144.
• Myśków W. 1989. Związek między aktywnością biologiczną gleby a jej żyznością i urodzajnością. Biologiczne metodypodnoszenia żyzności urodzajności gleb. Materiały Szkol., Puławy: 51–53.
• Nelson P.E., Toussoun T.A., Marasas W.F. 1983. Fusarium species. An Illustrated Manual for Identification. The Pensylvania State Univ. Press Univesity Park, PA, 193 pp.
• Oktaba W. 1987. Metody statystyki matematycznej w doświadczalnictwie. PWN, Warszawa, 488 pp.
• Papavizas G.C. 1985. Trichoderma i Gliocladium: Biology, ecology and potential for biocontrol. Ann. Rev. Phytopathol., 23: 23–54.
• Paszkowski W.L., Dwornikiewicz J. 1997. Microbial communities in the hop garden soil and their antagonism to Verticillium alboatrum. Part I. Studies in young hop garden. p. 33–37. In “Trichoderma spp., other microorganisms and plant extracts in plant diseases control” (L.B Orlikowski., Cz. Skrzypczak, eds.). VIII Conf. Biol. Control Plant Dis. Polish Phytopathol. Soc., Skierniewice.
• Patkowska E. 1998. Wpływ resztek roślinnych na zdrowotność i plonowanie soi. Rocz. AR Pozn., CCCIV, Ogrod., 27: 213–219.
• Patkowska E. 2000. Wpływ zmianowania na zdrowotność i plonowanie soi (Glycine max (L.) Merrill). Ph. D. Thesis. AR Lublin, 63 pp.
• Pięta D. 1988. Mikozywystępujące w uprawach fasoli (Phaseolus vulgaris L.) i podatność różnych odmian na porażenie przez niektóre grzyby. Ser. Wyd. Rozpr. Nauk., AR Lublin, 77 pp.
• Pięta D. 1994. Biochemiczne czynniki warunkujące odporność fasoli na porażenie przez grzyby patogeniczne. Biul. Warzyw., XLI: 117–122.
• Pięta D. 1999. Initial studies of the populations of fungi and bacteria in the soil under the influence of the cultivation of spring wheat and winter wheat in a growth chamber. Acta Agrobot., 52 (1/2): 161–166.
• Pięta D., Bełkot M. 2002. Zbiorowiska mikroorganizmów po uprawie facelii błękitnej (Phacelia tanacetifolia Bantham), gorczycy białej (Sinapis alba L.) i pszenicyozimej (Triticum aestivum L.). Ann. Univ. Mariae Curie-Skłodowska, s. EEE, XI:117–126.
• Pięta D., Patkowska E., Pastucha A. 2002. Wpływ uprawy Secale cereale L., Allium sativum L. i Ruta graveolens L. na zbiorowiska bakterii i grzybów w glebie. Ann. Univ. Mariae Curie-Skłodowska, s. EEE, XI: 107–115.
• Ramirez C. 1982. Manual and atlas of the Penicillia. Elsevier Biomedical Press Amsterdam. New York. Oxford, 874 pp.
• Raper K.B., Thom C., Fennel D.J. 1968. A manual of the Penicillium. Hafner Publish. Co., New York, 875 pp.
• Rifai M.A. 1969. A revision of the genus Trichoderma. Comm. Mycol. Inst., W. Surr., England, 56 pp.
• Sałata B., Rudnicka-Jezierska W. 1979. Grzyby (Mycota). Tom XII, PWN Warszawa-Kraków, 216 pp.
• Smith B.J., Kirkegaard J.A. 2002. In vitro inhibition of soil microorganisms by2-phenylethylisothiocyanate. Plant Pathol., 51: 585–593.
• Smolińska U. 2000. Survival of Sclerotium cepivorum sclerotia and Fusarium oxysporum chlamydospores in soil amended with cruciferous residues. J. Phytopathol., 148: 343–349.
• Solarska E. 1995. Fitosanitarny wpływ wsiewek żyta na chmiel. p. 91–92. In “Teoretyczne i praktyczne aspekty allelopatii” (W. Oleszek, ed.). Materiały Konf. JUNG Puławy, 11–12. X. 1995.
• Solarska E. 1996. Kształtowanie się zbiorowisk grzybów i bakterii w glebie pod uprawą chmielu w zależności od zabiegów agrotechnicznych ograniczających werticiliozę (Verticillium albo-atrum). Rozp. habil. H(9). Wyd. IUNG, 102 pp.