Genetic similarity of Pseudomonas syringae pv.tomato strains showing various virulence

• Autorzy: Kozik E U , Pulawska J. , Sobiczewski P.

Warianty tytułu

PL

Genetyczne podobienstwo szczepow Pseudomonas syringae pv. tomato o zroznicowanej wirulencji

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Bacterial speck of tomato caused by Pseudomonas syringae pv. tomato appeared to be recently the most important disease on tomato in Poland. The genetic relationships among four Polish strains of race 0 P. syringae pv. tomato of different origin, isolated from tomato plants, were examined by RAPD and PCR-RFLP techniques. Amplification of bacterial DNA using 33 primers with RAPD technique showed, that similarity of strains expressed by the Nei-Li coefficient was very high (above 0.8). Next, the restriction analysis of amplified region ITS with the use of 5 endonucleases revealed, that profiles obtained from electrophoretic separation of DNA fragments were also very similar. On the basis of those analyses it was concluded that all strains tested constituted a closely related group. However, they showed various level of virulence as was demonstrated on the inoculated leaves of tomato plants growing in the greenhouse.

PL

Bakteryjna cętkowatość pomidora powodowana przez Pseudomonas syringae pv. tomato wyrządza straty o znaczeniu ekonomicznym na plantacjach pomidora w Polsce, zwłaszcza w uprawie polowej. Genetyczne relacje między 4 szczepami P. syringae pv. tomato wyizolowanymi z roślin pomidora w Polsce i zaklasyfikowanymi do rasy 0, badano metodami RAPD i PCR-RFLP. Amplifikacja bakteryjnego DNA metodą RAPD z wykorzystaniem 33 starterów wykazała, że podobieństwo między szczepami wyrażone współczynnikiem Nei-Li było bardzo wysokie (powyżej 0,8). Również analiza restrykcyjna amplifikowanego regionu ITS z użyciem 5 endonukleaz ujawniła, że profile po elektroforetycznym rozdziale fragmentów DNA były bardzo podobne. Na podstawie tych analiz stwierdzono, że badane szczepy tworzyły bardzo spokrewnioną grupę. Szczepy te wykazały jednak zróżnicowaną wirulencję na zainokulowanych liściach roślin pomidora rosnących w szklarni.

Słowa kluczowe

EN

bacterial speck; tomato; Pseudomonas syringae pv.tomato; plant disease; Poland; genetic relationship; random amplified polymorphic DNA; PCR-RFLP method; tomato plant

• Wydawca: -
• Czasopismo: Journal of Plant Protection Research
• Rocznik: 2006
• Tom: 46
• Numer: 4
• Opis fizyczny: p.325-333,fig.,ref.

Twórcy

autor

Kozik E U

• Research Institute of Vegetable Crops, Pomologiczna 18, 96-100 Skierniewice, Poland

autor

Pulawska J.

autor

Sobiczewski P.

Bibliografia

• Aljanabi S.M., Martinez I. 1997. Universal and rapid salt – extraction of high quality genomic DNA for PCR – based techniques. Nucl. Acids Res. 25: 4692–4693.
• Bashan Y., Okon Y., Henis Y. 1978. Infection studies of Pseudomonas tomato, causal agent of bacterial speck of tomato. Phytoparasitica 6: 135–144.
• Chambers S.C., Merriman P.R. 1975. Perennation and control of Pseudomonas syringae pv. tomato in Victoria. Aust. J. Agric. Res. 26: 657–663.
• Cook D., Barlow E., Sequeira L. 1989. Genetic diversity of Pseudomonas solanacearum: Detection of restriction fragment length polymorphisms with DNA probes that specify virulence and the hypersensitive response. Molec. Plant-Microbe Inter. 2: 113–121.
• Denny T.P. 1988. Phenotypic diversity in Pseudomonas syringae pv. tomato. J. Gen. Microb. 134: 1939–1948.
• Denny T.P., Gilmour M.N., Selander R.K. 1988. Genetic diversity and relationships of two pathovars of Pseudomonas syringae. J. Gen. Microb. 134: 1949–1960.
• Devash Y., Okon Y., Henis Y. 1980. Survival of Pseudomonas tomato in soil and seeds. Phytopathology 99: 175–185.
• Fisher M.M., Triplett E.W. 1999. Automated approach for ribosomal intergenic spacer analysis of microbial diversity and its application to freshwater bacterial communities. Appl. Environ. Microbiol. 65: 4630–4636.
• Gardan L., Shafik H.L., Grimont P.A.D. 1995. DNA relatedness among pathovars of P. syringae and related bacteria. p. 42. In “Abstracts of the 5th International Conference on Pseudomonas syringae Pathovars and Related Pathogens”. Biol. Bundes. fur Land und Forstwirt., Braunschweig, Germany.
• Henderson H., Hildebrand D.C., Schroth M.N. 1992. Relatedness of Pseudomonas syringae pv. tomato, Pseudomonas syringae pv. maculicola and Pseudomona syringae pv. antirrhini. J. Appl. Bacter. 73: 455–464.
• Jones J.B., Dawe D.L., McCarter S.M. 1983. Separation of strains Pseudomonas syringae pv. tomato into serovars by three serological methods. Phytopathology 73: 573–576.
• Kazempour M.N. 2002. Study of the impact of some virulence genes on the epiphytic fitness. J. Scien. and Technol. Agric. Natur. Resour. 6: 219–229.
• Klement Z. 1963. Rapid detection of pathogenicity of phytopathogenic pseudomonads. Nature 199: 299–300.
• Kozik E.U. 2004. Wybrane aspekty hodowli odpornościowej i indukowania reakcji obronnych pomidora przeciwko bakteryjnej cętkowatości [Pseudomonas syringae pv. tomato (Okabe) Young, Dye et Wilkie]. Rozp. Habil., Mon. Rozpr. Nauk., Instytut Warzywnictwa, Skierniewice, 99 pp.
• Kozik E.U., Sobiczewski P. 2000. Response of tomato genotypes to bacterial speck (Pseudomonas syringae pv. tomato). Acta. Physiol. Plant. 22: 243–246.
• Lawson V.F., Summers W.L. 1984. Resistance to Pseudomonas syringae pv. tomato in wild Lycopersicon species. Plant Dis. 68: 139–141.
• Louws F.J., Fulbright D.W., Stephens C.T., de Bruijn F.J. 1994. Specific genomic fingerprints of phytopathogenic Xanthomonas and Pseudomonas pathovars and strains generated with repetitive sequences and PCR. Appl. Environ. Microbiol. 60: 2286–2295.
• Macias W. 1999. Wpływ terminów inokulacji pomidora bakterią (Pseudomonas syringae pv. tomato) na rozwój i szkodliwość bakteryjnej cętkowatości pomidora. Mat. I Konf. Grupy Roboczej Bakteryjnych Chorób Roślin Komitetu Ochrony Roślin PAN, ISiK, Skierniewice, 9 grudnia 1998: 47–57.
• Manceau C., Horvais A., 1997. Assessment of genetic diversity among strains of Pseudomonas syringae by PCR-Restriction Fragment Length Polymorphism analysis of rRNA operons with special emphasis on P. syringae pv. tomato. Appl. Environ. Microbiol. 63: 498–505.
• Mitchell R.E., Hale C.N., Shanks J.C. 1983. Production of different pathogenic symptoms and different toxins by strains of Pseudomonas syringae pv. tomato not distinguishable by gel-immunodiffusion assay. Physiol. Plant Path. 23: 315–322.
• Momol M.T., Momol E.A., Lamboy W.F., Norelli J.L., Beer S.V., Aldwincle H.S. 1997. Characterisation of Erwinia amylovora strains using random amplified polymorphic DNA fragments (RAPDs). J. Appl. Microbiol. 82: 646 – 650.
• Nei M., Li W.H. 1979. Mathematical model for studying genetic variation in terms of restriction endonucleases. Proc. Nat. Acad. Scien. U.S.A. 76: 5269–5273.
• Peters B.J., Ash G.J., Cother E.J., Hailstones D.L., Noble D.H., Urwin N.A.R. 2004. Pseudomonas syringae pv. maculicola in Australia: pathogenic, phenotypic and genetic diversity. Plant Pathol. 53: 73–79.
• Shafik H.L. 1994. Taxonomic des Pseudomonas phytopathogenes du groupe de Pseudomonas syringae: etude phenotypique et genotypique. Ph. D. Thesis. University of Angers, France.
• Smitley D.R., McCarter S.M. 1982. Spread of Pseudomonas syringae pv. tomato and role of epiphytic populations and environmental conditions in disease development. Plant Dis. 66: 713–717.
• Wiebe W.L., Campbell R.N. 1993. Characterization of Pseudomonas syringae pv. maculicola and comparison with P. s. tomato. Plant Dis. 77: 414–419.