Contributions to the knowledge of the acarofauna of Roztocze. IV. Mesostigmatid mites (Acarina : Mesostigmata)

• Autorzy: Bloszyk J. , Halliday B.
• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

2165 specimens, representing 54 species in 12 families were identified. The most common species were: Veigaia nerriorensis, Pergamasus runcatellus, P. parvulus, Geholaspis longispinosus, Macrocheles tardus, Pergamasus brevicomis and Pachylaelaps vexillifer. The geographical distributions and ecological occurrence of all the species were compared.

PL

Prezentowana praca jest kontynuacją cyklu publikacji poświęconych glebowym Acari Roztocza. Opracowanie obejmuje roztocze z grupy Mesostigmata z wyłączeniem rodziny Zerconidae, która będzie przedmiotem odrębnej publikacji. Autorzy przedstawiają wyniki badań nad Mesostigmata Roztocza, ze szczególnym uwzględnieniem Roztoczańskiego Parku Narodowego. Badania te prowadzone były w latach 1986-1989 na zlecenie Instytutu Zologii PAN w Warszawie. Celem badań było szczegółowe, faunistyczno-ekologiczne opracowanie wybranych grup wolno żyjących roztoczy tego terenu. Sądzimy, że wyniki te będzie można w przyszłości wykorzystać przy określaniu zmian w zespołach fauny glebowej tego regionu zachodzących pod wpływem działalności człowieka. Przed rozpoczęciem badań Roztocze było jednym z najsłabiej zbadanych pod względem akarologicznym regionów naszego kraju. Intensywne studia prowadzone przez członków Zespołu Akarologicznego oraz innych badaczy (Michocka 1988, Michalski i in. 1992, Michalski i Ratajczak 1994) poszerzyły listę stwierdzonych tam gatunków. Stawia to aktualnie Roztocze w rzędzie najlepiej opracowanych pod względem fauny Acarina regionów naszego kraju. 84 próby, spośród 107 zebranych na Roztoczu, zawierały 56 taksonów Mesostigmata reprezentujących 23 rodzaje z 12 rodzin (łącznie 2165 okazów). Większość okazów oznaczono do gatunku, nieliczne tylko do rodzaju (tab. I). Naliczniej reprezentowanymi na Roztoczu gatunkami okazały się: Veigaia nemorensis (16,5%), Pergamasus runcatellus (10,7%), P. parvulus (8,0%), Geholaspis longispinosus (7,4%), Macrocheles montanus (7,2%), Pergamasus brevicornis (7,0%), Pachylaelaps uexillifer (6,8%) oraz Macrocheles tardus (5,4%). Procentowy udział gatunków należących do poszczególnych rodzin i rodzajów przedstawiono w tabeli II, a ich preferencje siedliskowe w tabeli III. Jedynym gatunkiem stwierdzonym we wszystkich typach badanych środowisk (za wyjątkiem torfowisk) okazała się Veigaia nemorensis. Spośród przebadanych środowisk najbogatszymi w gatunki Mesostigmata okazały się: buczyna karpacka (Fagetum carpaticum) oraz grądy (Tilio-Carpinetum). Najmniej gatunków omawianej grupy roztoczy stwierdzono na torfowiskach (tab. III). Geograficzne zróżnicowanie fauny Mesostigmata subregionów Roztocza przedstawia tabela IV. Najmniej, gdyż zaledwie 22 gatunki stwierdzono na Roztoczu Zachodnim. Najbogatsze w tym względzie okazało się Roztocze Środkowe, gdzie znaleziono 53 gatunki, co stanowi blisko 96% ogółu fauny Mesostigmata tego regionu. Z Roztocza Południowego wykazano 33 taksony. Badania nad akarofauną Roztocza, a zwłaszcza Roztoczańskiego Parku Narodowego będą nadal kontynuowane.

Słowa kluczowe

PL

drecze; Acari; fauna; liczebnosc populacji; sklad gatunkowy; Mesostigmata; roztocze; Roztocze [geogr.]

• Wydawca: -
• Czasopismo: Fragmenta Faunistica
• Rocznik: 1996
• Tom: 39
• Numer: 01
• Opis fizyczny: s.1-13, rys.,tab.,bibliogr.

Twórcy

autor

Bloszyk J.

• Uniwersytet A.Mickiewicza, ul.Szamarzewskiego 91, 60-569 Poznan

autor

Halliday B.