EN
Some models of central place foraging relate the time taken to deliver a prey to the selectivity of the forager. If birds have to travel longer, they are expected to take only larger prey. Prey selectivity may also increase if birds have more time available for search activities. I tested this last hypothesis by experimentally increasing the food available to Blue Tits during young rearing. Insect larvae were offered to breeding adults from egg hatching to fledging of the young. Provisioning rates and prey size were studied by videotaping. In experimentally overfed broods, part of the additional food was delivered to their nestlings by the adults, while the rate of feeding with natural prey decreased compared to unmanipulated pairs. Overfed males delivered larger insect larvae than control males, while females showed no response to the treatment. Overfed males could deliver larger prey at late chick ages (when presumably the chicks' demand is higher) than controls, suggesting that control males were time- (tor energy) constrained. Moreover, overfed parents appeared to choose relatively more prey that may be important in the chicks' diet. The results show that prey selectivity is related to time (or energy) budgets.
PL
Niektóre modele żerowania odnoszą czas potrzebny na dostarczenie zdobyczy do wybiórczości osobnika żerującego. Ptaki, które muszą przynosić pokarm z dalszego dystansu — powinny preferować większe ofiary. Wybiórczość w stosunku do ofiar może także wzrastać, gdy ptaki mają więcej czasu na poszukiwanie zdobyczy. Praca sprawdza tę drugą hipotezę przez eksperymentalne zwiekszenie dostępności pokarmu w okresie karmienia piskląt. Osobnikom rodzicielskim dostarczano larwy owadów w okresie od wylęgu piskląt do ich wylotu z gniazda. Porcje i wielkość zdobyczy pobieranej przez ptaki rejestrowano techniką wideo. W lęgach eksperymentalnych część dodatkowej zdobyczy była przez ptaki wykorzystywana do karmienia piskląt, a ilość larw owadów w diecie piskląt zmniejszała się wraz z upływem czasu (Fig. 2). Samce dokarmiane dostarczały pisklętom ofiary większe niż zdobycz samców kontrolnych, natomiast u samic nie wykazano tej różnicy. Stwierdzona różnica zaznaczała się szczególnie w okresie, gdy pisklęta były już starsze i ich zapotrzebowanie na pokarm było większe (Fig. 1). Można stąd sądzić, że u samców kontrolnych czas (lub energia) przeznaczony na dostarczanie pokarmu pisklętom — był ograniczony. Wyniki te wskazują, że wybiórczość pokarmowa zależy od budżetu czasu (lub energii).